ลานสวนป่า

(บล็อกผมมีปัญหา ถ้าไม่กดช่องออกความคิดเห็นภาพจะไม่ปรากฎ)

บ่ายแก่ๆอาบน้ำแล้วคิดว่าจะงีบบ่าย แต่พี่น้องแซ่เฮสิครับบอกจะมารับบ่าย4 โมง เอาละสิ ไปไหนไปกัน ครูแห้วมาถึงก่อนตามด้วยเทวดา พร้อมแล้วพากันไปหอประชุมใหญ่จุฬาฯ พบพนักงานเตรียมการกันจ้าละหวั่น ยังมีเวลา>>พากันไปกินข้าวที่โรงอาหาร อิ่มแล้วก็ย้อนมาที่บริเวณจัดงานอีกครั้งหนึ่ง เจอคนรู้จักมาทักทายแถมยังขอถ่ายรูปอีกด้วย บอกว่าหนูเคยไปสวนป่าเมื่อหลายปีมาแล้ว ใครๆก็พูดคำนี้ ผมนะจำใครไม่ได้หรอก มากหน้าหลายตามาทักทายช่วยเติมกำลังใจ ขอบใจหนุ่มเหน้าสาวสวยที่มีน้ำใจมาทักถาม ฝ่ายจัดงานมาคุยด้วย เทวดาเป็นห่วงเรื่องสไลด์ของเรา ทีมงานก็คงชมล่วงหน้า ผมนะไม่ห่วงอยู่แล้ว มืออาชีพทั้งนั้น

( ถ่ายรูปกับใครๆไปเยอะ บางภาพอาจจะไปปรากฎสื่อก็ได้)

ผู้คนทยอยเข้ามาเต็มหอประชุมใหญ่จุฬาฯ

เทวดาเล่าเมื่อคราวมารับปริญญาจากในหลวงก็ในห้องนี้แหละ

สถานที่นี่เป็นตำนานความหลังความดีของใครต่อใคร

และวันนี้ก็เป็นเกียรติประวัติในชีวิตของผู้เขียนด้วย

(ได้รู้จักนักวิทยาศาสตร์หญิงคนแรกที่ลุยขั่วโลกใต้ ดร.สุชนา)

งานนี้ชุมชนคนดีคนเก่ง การที่เราได้มาร่วมเรียนรู้จึงเป็นโอกาสดีที่สุดวันหนึ่ง งานนี้เปิดรายการด้วยการเล่นดนตรีสนุกๆบนเวที ก่อนที่จะประเดิมพูด เจ้าหนูสิบล้อตามมาถึงพอดี เจ้าหน้าที่มากระชิบว่าอิ๊กไนท์บางท่านมาช้า ขอให้ผมเปิดท้ายเฟสแรก ผมก็ยินดีทั้งนั้นแหละ จะให้พูดลำดับที่เท่าไหร่ก็ไม่มีปัญหา ท่านที่ขึ้นไปรายแรกจนมาถึงผมล้วนนำเสนอได้ดี สนุกในการสะท้อนคิดหลากหลายสไตล์ ที่ต่างคนต่างออกแบบการขายความคิดได้อย่างบรรเจิด

บนเวทีจะมีบอร์ด 2 ช่องให้ผู้พูดมอง

บอร์ดแรกจะเป็นข้อมูลที่ฉายขึ้นบนจอใหญ่

อีกบอร์ดหนึ่งจะมีตัวเลขเวลานับถอยหลังให้เรารู้ตัว

เป็นการบริหารความคิดควบคู่กับการบริหารเวลาไปพร้อมๆกัน

(อุ้มใช้ใจพูด สะกดผู้ฟังเงียบกริบ มีแต่ความคิดที่ติ๊กต๊อกเงียบๆ)

เมื่อเราเริ่มพูดภาพสไลด์ที่เตรียมไปก็จะปรากฏบนจอเดินหน้าไปเรื่อยๆ

ของท่านอื่นเป็นไปตามที่เตรียมการไว้

แต่พอมาถึงของเรา อ้าว อ้าว ภาพออกมาช้ามาก

ทำไป 20 สไลท์ แต่ภาพออกมาช้า8-9 ซ็อท

ผมรู้แล้วว่าไม่เป็นไปตามแผน เราไม่สามารถพูดตามที่เตรียมไว้ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะครับ ผมก็พูดดำน้ำไปตามที่คิดได้เฉพาะหน้า เรื่องใบไม้เลี้ยงวัวถ้าไม่มีภาพประกอบ ยากนักที่ชาวกรุงจะเข้าใจ จึงตัดสินใจเว้นวรรค หันมาเน้นเรื่องการศึกษาแทน

คำแรกที่ทักทายผู้ฟัง ไม่ได้กล่าวสวัสดีหรอกนะครับ ร้องโอ้ยขึ้นมาดื้อๆ แล้วก็สารภาพบาปว่า ไม่รู้จะเลือกตื่นเต้นหรือตื่นตูมดี คนมาจากบ้านนอกก็ยังงี้แหละ วันนี้มาตามควาย ทุกวันนี้ควายหายไป มีคนบอกว่าเอาควาย4ตัว มาแลกควายเหล็กได้ตัวหนึ่ง แต่ควายเหล็กมันออกลูกไม่ได้ ขี้ก็ไม่ได้ แถมตกน้ำทีไรเสียเงินทุกที ใช้ควายเหล็กทำงานมันสั่นสะเทือนไปทั่วร่างกาย สุดท้ายก็เจ็บป่วย จึงขายควายทยอยเข้าโรงงานลูกชิ้น เจ้าของควายก็ตามมาเข้าโรงงานด้วย ควายเป็นลูกชิ้น แล้วเจ้าของควายจะเป็นลูกอะไรละครับ ควายหายไป สงสารแต่นกเอี้ยงเคยเลี้ยงควายเฒ่า มาวันนี้เอี้ยงเหงามองหาควายไม่เห็น

ความเปลี่ยนแปลงในชนบทมีมากมาย คนอยากแต่จะรวยมากๆ รวยง่ายๆ รวยเร็วๆ ถ้าทำได้มันก็ดี แต่วิธีคิดเหล่านี้มันเป็นได้น้อยมาก สาเหตุมาจากความรู้ไม่พอใช้ จึงพากันทิ้งถิ่น เรื่องทั้งหมดทั้งมวลสาเหตุมาจากการศึกษา “เรียนในห้องได้ความรู้ เรียนนอกห้องได้ความจริง เอาความรู้+ความจริง เราก็จะรู้จริง แต่การศึกษาทั่วไปมักจะเรียนในห้อง ปิดห้องเรียน เรียนอยู่ในห้องแคบๆกับคนใจแคบปฏิรูปอะไรไม่ได้หรอก น่าจะเรียนเชิงรุก จะเรียนเชิงรุกได้ ต้องลุกจากเก้าอี้เสียก่อน เหมือนทุกท่านในห้องนี้

(จากพลังบวก ต่อไปจะเป็นพลังคูณให้กันและกันทั้งแผ่นดิน)

ควรจะเปิดห้องเรียนสู้โลกกว้าง

จัดการเรียนการสอนให้มีชีวิตชีวา

จัดการเรียนให้สนุก

จะเรียนรู้ทำไมต้องเครียดต้องเป็นทุกข์ด้วย

มีกฎหมายบังคับให้สวมหมวกกันน็อค

พวกชาวบ้านขี่รถไปทำไร่ทำนาก็ต้องสวมหมวกกันน็อค

ไม่ทราบว่าจะป้องกันก้อนสมองโง่ๆไว้ทำไม

อ้าวหมดเวลาเสียแล้ว

เราไม่สามารถต่อเวลาได้

แต่เราต่อความรักได้

สวัสดีครับ >>

หลังจากพัก 15 นาที อิ๊กไนท์เฟส2 ก็เรียงล่ายซ่ายมานำเสนอ แต่ละท่านออกแบบการสื่อความหมายได้ดีมาก ฟังแล้วได้แง่คิดทำให้คิดได้ อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ เล่าเรื่องได้ลึกซึ้งถึงใจมาก คุณอุ้มเดินมาไหว้ทักทาย นี่ก็อีกคนหนึ่ง เป็นนักแสดงที่มากด้วยความสามารถ เธอเล่าเรื่องตอนที่ไปใช้ชีวิตเหมือนคนตาบอด 10 วัน ทำให้ตีแตกความรู้สึกของตนเอง รู้จักตนเอง รู้ใจตนเอง เธอชวนผู้ฟังให้หลับตา แล้วพูดให้ชวนคิดตามด้วยน้ำเสียงใสๆช้าๆเย็นๆห้องประชุมใหญ่เงียบกริบ ได้ยินเสียงหัวใจเต้นตึกๆๆๆ เธอบอกว่า เวลาเราลืมตา เราไม่ได้ลืมเฉพาะตา เราลืมหู ลืมจมูก ลืมปาก ลืมๆๆทุกอย่าง

เธอเป็นตัวอย่างของสตรีที่สวยทั้งข้างนอกและข้างใน จิตใจที่ดีงามสะท้อนความดีให้ใครๆรับได้อย่างงดงาม

สรุปว่าอิ๊กไนท์ทุกท่านพูดได้ยอดเยี่ยม >>หลังจากจบเพลงปิดรายการ อิ๊กไนท์21ท่านพร้อมคณะทำงาน ถูกเชิญให้ไปถ่ายภาพหมู่บนเวที บ้างก็มาขอเบอร์โทร บ้างก็มาพูดให้กำลังใจ ใครมางานนี้หัวใจพองโตทั้งนั้นละครับ

ขอบคุณคณะจัดงาน

ขอบคุณเทวดาที่บันดาลทุกสิ่งทุกอย่างให้

ขอบใจหนูแห้ว กับหนู10 ล้อที่มาเป็นฝ่ายสนับสนุน

คืนนี้คงจะหลับฝันดีกันทุกคน

อิ อิ

« « Prev : ชุมนุมคนขี้โม้ แห่งประเทศไทย ครั้งที่ 2

Next : ตั๋วคนแก่ » »