ว่าด้วยเรื่อง “การเสนอแฟ้ม”
เคยนั่งวิเคราะห์งานว่า ตำแหน่งหัวหน้างานบริหารทั่วไปนี่ ภารกิจมันมีอะไรบ้าง (นอกจากด่าลูกน้องไปวัน ๆ …กร๊ากส์) ตัวอย่างเช่น วันนี้ เข้ามาทำงานและได้รับคำสั่งเรื่องการเสนอแฟ้ม ขอให้เสนอเป็นเวลา เพราะท่านรองฯ บอกว่าหลังสี่โมงแล้วยังมีเอกสารเสนออยู่หรือ (อิอิอิ) จึงมาทบทวนว่า เวลาเสนอแฟ้มที่ได้ตกลงกันไว้คือเช้า เวลา 10.00 น. บ่ายเวลาไม่เกิน 15.00 น. จึงบอกให้น้อง ๆ ว่าขอเสนอให้หัวหน้าไม่เกินกี่โมงก็ว่ากันไป
แต่เนื่องจากการปฏิบัติค่อนข้างจะมีปัญหาพอสมควร เพราะบางครั้งมีประชุมเช้าบ่าย บางครั้งทั้งวัน ทำให้ไม่สามารถเสนอแฟ้มได้ตรงเวลา จึงตกลงกันเป็นการส่วนตัวว่า ถ้าเสนอแฟ้มไม่ทันตามเวลา ขอเสนอเป็นตอนเย็นหลังสี่โมง แล้วท่าน ๆ จะมาดูเวลาไหน (ก็ช่างท่าน) ก็แล้วแต่ เพราะทราบว่าท่านทั้งหลายมาทำงานเช้า ดังนั้น จะได้มีเวลาดูแฟ้มตอนเช้าก่อน น่าจะเป็นการดี เหตุนี้ก็เป็นที่ทราบกันด้วยความเข้าใจ แต่ปฏิบัติไป ชักจะลืม ๆ เลือน ๆ หรือเราเสนอนอกเวลาบ่อยไป จึงเกิดอาการ เปรย ๆ ว่าทำไมเสนอแฟ้มหลังเวลาอีกแล้ว ก็คิดในใจแบบเสียงดังไปว่า ก็ประชุมมันทั้งวันแล้วจะให้ทำอย่างไร คิวประชุมอาทิตย์นี้สำหรับตัวเอง จันทร์ประชุมเที่ยงทานข้าวด้วย อังคารประชุมบ่าย ประชุมในมหาวิทยาลัยอีกคิวหนึ่ง พุธประชุม11.30 น. กินข้าวด้วย พฤหัสประชุมแปดโมงเช้า ศุกร์ประชุมบ่ายโมง นี่ยังไม่รวมว่าไฟฟ้าดับ น้ำประปาไม่ไหล ลิฟท์เสีย แมวขี้เยี่ยวเรี่ยราด คนทำความสะอาดทำไม่สะอาด อาคารตรงโน้นเป็นแบบนี้ คนสวนตรงนั้นเป็นแบบนั้น แอร์เสีย กล่องจดหมายไม่เป็นระเบียบ (โอ้ย….มานมีเวลามานั่งดูกันจัง) 0#@&*%#@!$#$% etc.
เหตุที่ว่ามานี่ไม่ถึงครึ่งภาระที่มีอยู่ หลาย ๆ ส่วนเป็นมูลเหตุแห่งพิษที่ทำให้สมองอันสร้างสรรค์เกิดหยุดการเจริญเติบโต และมีก้อนแห่งความไม่เบิกบานเข้ามาแทนที่ ก้อนใหญ่ขึ้น ๆ ๆ ๆ ก็อาจทำให้เป็นก้อนแห่งเนื้อร้ายได้ (เอาเข้าไป) กลับมาถึงเรื่องการเสนอแฟ้ม คิดถึงตอนที่เป็นเลขาคณบดีมา 8 ปี ไม่เคยมีปัญหาในประเด็นดังกล่าวเลย เพราะทุกเย็นจะต้องนำแฟ้ม(หลายตะกร้า) ยกเว้นเรื่องด่วน ไปเสนอให้ท่านเซ็นที่บ้าน (แต่ท่านมีเวลาก็เซ็นที่ทำงานนะ) ดังนั้นเรื่องจึงไม่ค้าง และไม่เป็นเหตุให้ต้องเกิดความไม่สบายที่ต้องกระทบกระทั่งกันเลย
คิดเทียบกับปัจจุบัน สำหรับท่านคณบดีคนต่อมาที่ได้สัมผัส ถ้ามีประชุมท่านก็จะเซ็นตอนเย็น เพื่อไม่ให้มีแฟ้มที่ค้าง ซึ่งท่านก็บริหารตัวท่านเอง อาจจะมีบ้างบางครั้งที่มีปัญหา เราก็ใช้ปิยะวาจาในการเจรจา ท่านก็เข้าใจ บางครั้งมันด่วน(ฉิบหาย) ก็นำไปเสนอที่บ้าน ที่ห้องประชุมในมหาวิทยาลัย ก่อนขึ้นเครื่องก็มี (อิอิอิ) ซึ่งงานแบบนี้ใครไม่กล้า ต้องเอาน้าอึ่งอ๊อบเป็นหน่วยกล้าตายคนเดียว (ถ้าหัวหน้าเป็นจอมป่วนสมัยก่อนละก็….พี่น้องครับ…แฟ้มปลิวแน่ ๆ ๆ )
กลับมาถึงปัจจุบัน ก็คิดว่า แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน(ฟระ) จริง ๆ ผู้ที่ปฏิบัติงาน ถ้ามีแฟ้มนำเสนอ ก็เสนอตามเวลา หรือเสนอตามที่งานมีเข้ามา เลขาหน้าห้องจะเสนอเวลาไหน ก็น่าจะเป็นเรื่องการบริหารจัดการของเลขา หรือเลขานุการคณะ รองฯ จะผ่านงานเวลาไหน ก็น่าจะเป็นเรื่องของท่าน ๆ ที่บริหารจัดการเอง ถ้าตัวเองสรุปแล้ว เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันน่าจะมาจากการบริหารจัดการ ไม่ว่าจะเป็นการบริหารจัดการเวลา บริหารจัดการอารมณ์ บริหารจัดการความคิดของตัวเอง อืม….แล้วหลาย ๆ ท่านคิดว่าน่าจะมีทางไหนที่จะสร้างสรรค์ให้เป็นทางเลือกว่า “แค่เรื่องเวลานำเสนอแฟ้ม” ยังบริหารจัดการอารมณ์ เวลา และความรู้สึกไม่ได้ ท่านจะไปทำมาหารับประทานอะไรได้มิทราบ อั้นนี้เป็นความคิดด้านลบด้านใน แต่มันถูกลบไปแล้วนะ จะถามท่าน ๆ ว่าการนำเสนอแฟ้มในความคิดของท่านสร้างสรรค์ได้อย่างไรบ้างจ๊ะ
อิอิอิ….ด้วยความรัก
พักผ่อนบ้างก็ดีนะ นอนเลยคร๊าบบบบบบบบ
อ่านต่อ »