ลาน ณกานดา

วันนี้ทดลองเรื่องความอยากกับความหิว
ปกติเป็นคนกินอาหารตามเวลา
แต่พอสังเกตจริงๆกลายเป็น
กินตามเวลา(ที่อยากกิน)
คือกินตามเวลา 3 มื้อ
(ข้ออ้างหรือเปล่าไม่รู้ว่าถึงเวลากินแล้ว
ต้องกิน ควรกินเป็นเวลา 555 )
แต่แล้วเวลานึกอยากกินระหว่างมื้อก็ยังกินอีก
บางทีสะสมอาหารไว้กินด้วยซ้ำ
เช่นเจออาหารที่ชอบ อาจซื้อเก็บไว้ ไปไหนก็ซื้ออาหารมาด้วย
เมื่อมาทบทวนจึงรู้ตัวว่า เรากินมากไป ทำอย่างไรดี

จึงเริ่มทดสอบความต้องการของร่างกาย
เริ่มสังเกตจริงจังว่า เราหิว หรือ เราเพียงแต่อยาก
และเราต้องกินแค่ไหนจึงอิ่ม
อิ่มของเราคือ อิ่มกาย หรือ อิ่มใจ
เพราะถ้าเราไม่เรียนรู้ตัวเอง
คงไม่มีใครมาช่วยเราได้

เรียนรู้ว่า อาหารที่ไม่ควรกินมาก เราได้ใส่ใจไหม
อาหารที่ควรกินให้เพียงพอ เราได้ใส่ใจไหม

เรียนรู้ว่า
เราไม่ต้องทำตามความเคยชินนี่ เราสร้างโปรแกรม
ใหม่ได้ อดทนบ้าง มีสติบ้าง กำหนดบ้าง ล้วนเป็นสิ่งดีต่อ
กายและใจ

เมื่อกำหนดบ่อยๆ เราจะควบคุมตัวเองได้มากขึ้น ยังไม่วายโลภที่จะคิดถึงเรื่องอื่นๆ

ความอิ่มในเรื่องอื่นๆ น่าจะกำหนดได้เช่นกัน

ไม่ใช่ตึงเครียด เพียงแต่ทำทางไว้ให้ตัวเองเดินจะได้ไม่สะเปะสะปะ อิอิ

ขอขอบคุณภาพจาก http://t0.gstatic.com