ลานข้าวปลายนา

เมื่อวานไปเที่ยวเวียงกุมกาม นักท่องเที่ยวมากันน้อยมาก

น้องๆที่ไปด้วยกัน คงผิดหวัง แต่ไม่กล้าที่พูดมากไปกว่า บอกว่า “ต้องรักที่จะเรียนรู้ประวัติศาสตร์เท่านั้นจึงจะชื่นชอบและมาเที่ยวกัน”

เวียงกุมกาม ที่เตรียมไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เที่ยวชม ได้แก่ วัดต่างๆ ซึ่งเป็นซากที่หักพังและอยู่ใต้พื้นดินมานาน จึงดูไม่งดงามเท่าไรนัก อีกทั้งวัดแต่ละแห่งอยู่ห่างกันมาก และแทรกตัวอยู่ท่ามกลางบ้านเรือนของชาวบ้าน ดูๆแล้วไม่อลังการเท่า สุโขทัยหรืออยุธยา น้องๆที่มาด้วยกัน เตรียมตัวมาถ่ายรูป แต่คงผิดหวัง ด้วยอากาศที่ร้อนและไม่ได้งดงามดั่งที่คิดเอาไว้ และปลอบใจเพื่อนๆว่า อย่างน้อยก็มาเก็บแต้ม เที่ยวให้ครบสถานที่ท่องเที่ยวเชียงใหม่ ที่เขาแนะนำ “เที่ยวไทยครึกครื่น เศรษฐกิจไทยคึกคัก”

ไกด์นำเที่ยว บอกกับพวกเราว่า ช่วงสงกรานต์ เตรียมรถม้า รถราง และไกด์นำเที่ยว ไว้เยอะมาก แต่ปีนี้มีคนมาเที่ยวน้อยมาก เด็กๆมัคคุเทศก์หนีไปเที่ยวในเวียงเชียงใหม่กันหมด

เป็นเรื่องที่ชวนคิด ว่าต้องทำอะไร……………หรือเปล่า

เทศกาลวันสงกรานต์ เป็นอีกวันหนึ่งที่ลูกหลานจะได้มีโอกาสแสดงความกตัญญูรู้คุณให้แก่ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว

เมื่อวาน หลายครอบครัวไปเจอะเจอกันที่วัด ด้วยภารกิจอันเดียวกัน ในการบังสกุลหน้าโกศบรรจุกระดูก อุทิศบุญกุศลไปให้พ่อแม่ผู้ล่วงลับจากไป

ผู้เขียนและญาติได้เตรียมข้า่วของและอาหารสำหรับถวายพระภิกษุสงฆ์

ก่อนเวลาเพล หลวงพ่อ 4 รูป ได้สวดบังสกุลให้แม่ ใช้เวลาไม่นานไม่ถึง 30 นาที

เพราะน้าชายบอกว่า ไม่ต้องการพิธีมาก

บางครอบครัว มีไหว้พระสวดมนต์ด้วย กินเวลานานพอสมควร

และเมื่อวานเป็นวันที่ผู้เขียนกินข้าววัดอย่างเอร็ดอร่อยหลัีงจากที่ไม่เคยกินมาก่อน

“ปลาร้าปิ้ง” รสชาดเค็มกำลังดี กลิ่้นหอมๆ หลายคนที่มาจากเมืองกรุง ที่ไม่ได้กินมานาน ต่างแย่งกัน และขอกลับไปบ้าน

ความเป็นชาวบ้าน ความเป็นตัวตนของตน มันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

หลายคนที่เติบโตมาด้่วยกัน แต่ต้องจากกันไปเรียนไปทำงาน ก็เพิ่งได้เจอะเจอกันก็มี

ต้องขอบคุณ เทศกาลวันสงกรานต์ ทีทำให้หลายคนได้กลับบ้านเกิด

ได้กินอาหารที่ไม่ได้กินเสียนาน ได้ทำบุญร่วมกัน ได้กินข้าวสำรับเดียวกัีน

ที่สำคัญทำให้ระลึกถึง วันเก่าๆที่เป็นวันดีๆๆๆๆ มันทำให้ มีความสุขอย่างมากหลาย

ขอบคุณ

 ทดสอบ ลงรูป ยังทำไม่ได้

เมื่อเช้านั่งรถทัวร์กลับบ้าน

เห็นชื่อร้านอาหาร “กินข้าวป่า”………….เกิดความคิดว่า “อืมม………กินข้าวป่า คำอิสาน ที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ยินแล้วนี่”

กินข้าวป่า หมายถึง การเตรียมข้าวปลาอาหารไปรับประทานร่วมกัน เหมือนการไปเที่ยวหรือการปิกนิก ซึ่งสมัยก่อน การไปเที่ยวมักจะไปเที่ยวเล่นกันในป่า หาเห็ด หาหน่อไม้ แล้วทำแกงเห็นแกงหน่อไม้กินกัน ใหม่ๆ สดๆร้อนๆ  อร่อยเหลือหลาย

ปัจจุบัน ป่าหายไป จึงเกิด คำใหม่กันขึ้นมาว่า “ไปปิกนิก” ซึ่งพบได้ตามสวนสาธารณะ น้ำตก

ชีวิตย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่……..อยากไปกินข้าวป่าจัง………แกงหน่อเห็ด แกงหน่อไม้ ร้อน ส้มตำรสแซ่บ ข้าวเหนียวร้อนๆ นึ่งเสร็จใหม่ๆ รับรองว่า อร่อยเหาะ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม