ลานเด็กเหน่อ

                คุณหมอก็ต้องมีเข็มฉีดยาเป็นอาวุธ……คุณครูก็ต้องมีไม้เรียวเป็นอาวุธ…..พันธมิตรก็ต้องมีมือตบเป็นอาวุธ…..รัฐบาลก็ต้องมีคุณธรรมเป็นอาวุธ……..นักเรียนก็ต้องมีปากกาเป็นอาวุธ…..น้องจิเองก็มีขลุ่ยเป็นอาวุธเช่นกันเจ้าค่ะ

                เวลาน้องจิไปไหนมาไหนน้องจิจะต้องพกอาวุธไปด้วยตลอด ไม่ใช่มีด ไม่ใช่ไม้ แต่เป็นขลุ่ยคู่ใจที่ครูพินิจ เมฆฉา ครูที่สอนดนตรีไทยน้องจิตั้งแต่ม.1  เป็นผู้ให้น้องจิมา…..

                ตอนนี้หนังทางช่อง7 มีหนังชื่อว่า ” ธิดาวานร “…….แม่ก็บอกว่า เหมือนน้องจิเลย….เพื่อนก็บอกว่าเหมือนน้องจิเลย….ไม่เหมือนสักหน่อย น้องจิไม่ใช่ลิงนะ ออกจะเรียบร้อย….เหมือนผ้า(ยับ)ที่พับไว้ หลักฐานก็มีนี่ไง

                              

 

                        บอกแล้วว่าไม่ใช่ลิงก็ไม่เชื่อ……..น้องจิรักธรรมชาติมากๆ….ถ้าให้น้องจิเลือกระหว่างไปเดินตากแอร์เย็นๆในป่าคอนกรีต กับ เดินตากแดดอ่อนๆในป่าที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยต้นไม้นานาพรรณ น้องจิเลือกไปเดินป่ามากกว่า เพราะว่ามีต้นไม้ให้ปีนเยอะแยะเลย

                         น้องจิยังจำได้ดี…ที่น้องจิไปเฮฮาศาสตร์ครั้งที่ ๕ ที่สวนป่า…น้องจิได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย….โดยเฉพาะด้านเสียงดนตรี ซึ่งเป็นสิ่งที่น้องจิชอบอยู่แล้ว……น้องจินำขลุ่ยไปด้วย แต่ไม่ได้นึกว่าจะเอาไปเป่าอย่างเป็นทางการ กะว่าเป่าเล่นๆสนุกๆ…..แต่การที่น้องจิติดขลุ่ย ขาดขลุ่ยไม่ได้นั้น ทำให้น้องจิได้เรียนรู้สิ่งที่น้องจิไม่เคยคิดว่าน้องจิจะทำได้มาก่อน

 

                               

                          ลุงประสาทนำกีต้าร์มา….ลุงบางทรายมอบฉายาให้ลุงประสาทว่า กีต้าร์เทพ…และมอบฉายาให้น้องจิว่า ขลุ่ยนางฟ้า….ลุงประสาทสอนให้น้องจิเล่นขลุ่ยแบบไม่ยึดติดกับตัวโน้ต…เป่าตามจินตนาการของเราเหมือนเราอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่เราชอบ….เสียงขลุ่ยออกมาเป็นอย่างไรไม่รู้ต้องถาม ลุง ป้า น้า อา ที่ไปฟังน้องจิที่สวนป่าในวันนั้น

 

                          ผลที่น้องจิเป่าขลุ่ยอย่างไร้ตัวโน้ตในวันนั้น…ทำให้น้องจิเรียนดนตรีอย่างลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นในวันนี้…..เมื่อน้องจิเรียนเอกสังคีตศิลป์ไทย คณะอักษรศาสตร์…..การคิดค้นบทเพลงใหม่ๆ การแต่งพลงนั้นเป็นคุณสมบัติที่นักเรียนทุกคนต้องทำได้…และน้องจิก็ได้เรียนรู้มัน…

 

 

                          น้องจิอยู่กับเสียงดนตรี ไม่ว่าจะสุข หรือ ทุกข์…ทุกท่านเป็นเหมือนน้องจิหรือเปล่าค่ะ…เวลามีความสุขเราก็ร้องเพลง…..เวลามีความทุกข์ เราก็ใช้เสียงเพลงบรรเทารักษาจิตใจของเรา…..เสียงเพลงนั้นมันเกิดมาพร้อมๆกับตัวเรานี่แหละค่ะ มันเกิดมาตั้งแต่หมอตบก้นเราให้ร้องแล้วล่ะค่ะ….

 

 

                           น้องจิเองถ้าขาดเจ้าขลุ่ยเพื่อนยากของน้องจิไปน้องจิคงจะแย่….ตอนอยู่หอคงมีเพียงเสียงขลุ่ยที่คุยกับน้องจิได้ตลอดเวลา……ดังนั้น ดนตรีคือเพื่อนแท้ของน้องจิเลยค่ะ

 

 

                            น้องจิเคยเป่าขลุ่ยให้หมาฟังด้วยนะค่ะ …..หมาหลับเลยแหละค่ะ  …..นี่ไงหลักฐาน อิอิ…น้องหมานอนหลับเฉยเลย คงจะชอบฟังเสียงขลุ่ยน้องจิแน่ๆเลย อิอิ…เอ๊ะๆๆ ดูไปดูมา น้องหมาหลับหรือแกล้งตายน้องจิจะได้หยุดเป่า อิอิ 5555++

 

                              

                       

 

                 เสียงขลุ่ยครวญหวนมากับลม….พี่สะอื้นฝืนระทมกล้ำกลืนขืนข่มใจเหงา…ขลุ่ยครางครวญพี่หวนคะนึงถึงเจ้า…ฟังเสียงหริ่งหริ่งเร้า พี่ยิ่งเศร้าไม่วาย…..อิอิ

 

                 ดนตรีนั้นคือชีวิต..จังหวะคอยลิขิตให้ชีวิตก้าวไป…แสงสีที่สวยสดใสนั้นเป็นจิตใจที่สดใสเสรี…..

 

                 เครื่องดนตรีแต่ละชนิดที่น้องจิเล่นนั้นล้วนแล้วแต่มีความแตกต่างให้อารมณ์ที่แตกต่างกันออกไปเจ้าค่ะ ไม่ว่าจะเป็น

 

 

                                   

 

                                     ซอสามสายช่วยทำให้เราเรียบร้อยขึ้น 55555++

 

                                  

 

                                         ขิมก็ทำให้น้องจิหวานขึ้นอีกหน่อย…(หรือเปล่า)

 

                           

 

                                        ซออู้ก็สื่ออารมณ์เย็นๆๆๆๆ……..นิ่มๆๆๆ…เพราะว่า อู้ๆค่ะ

 

                            

                

                          จะเข้เวลาดีดจะออกแนวแมนๆนิดหนึ่ง อิอิ..เพราะต้องใช้พลังนิ้วมากๆค่ะ

 

                                     

 

                                       ซอด้วงก็แหลมได้ใจ…สีมากๆแก้วอาจแตกได้ อิอิ

 

                           เครื่องดนตรีแต่ละชนิดล้วนแล้วทำให้เรามีอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไป…..ถ้าทุกคนติดใจในเสียงดนตรีโดยเฉพาะดนตรีไทยแล้วนั้น…จะรู้ว่าเสียงดนตรีไทยมีเสน่ห์ที่ควรจดจำเลยล่ะค่ะ…อิอิ

 

                           บันทึกนี้ก็เลยว่าด้วยดนตรีล้วนๆ……..ดังคำที่ว่า ” ชนใดไม่มีดนตรีกาล  ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก “  จริงไหมค่ะ

 

                           รักและคิดถึงทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ—–>น้องจิ ^_^

 

 

                                  สวัสดีเจ้าค่ะ …บันทึกนี้น้องจิขอมอบให้บุคคลที่น้องจิรักและเคารพ…ถ้าไม่มีทุกท่านที่กล่าวถึงนี้…น้องจิก็คงไม่มีวันที่สดใสอย่างนี้….อยากจะบอกว่ารักทุกๆท่านเลยเจ้าค่ะ…ความจริงมีมากกว่านี้ แต่หารูปยากมากๆ อิอิ โดยเฉพาะ อาเหลียง อิอิ                

                                                                                            

               ท่านแรก..ลุงสุดที่รักของน้องจิเอง(ลุงแห่งชาติ)….ลุงเอกคอยให้คำปรึกษา อ้วกทะลัก..ปวดหัว ตัวร้อน ไข้จับ นอนไม่หลับ ตับแลบ ลุงคอยให้คำแนะนำทุกเรื่องเลย….ลุงคือกำลังใจส่วนสำคัญเลยเจ้าค่ะ…..วันไหนไม่ได้คุยกับลุง ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด อิอิ  รักลุงเด้อ  รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ลุงทำงานหนักทุกวันเลย หลานหน้าตาดีเป็นห่วง….ยิ่งเป็นผู้อิทธิพลต่อแก๊งหน้าตาดีด้วยนี่ ต้องหล่ออยู่เสมอ อิอิ ….ลุงทำเพื่อน้องจิทุกอย่าง แม้แต่น้องจิให้หอมแก้มอาเหลียงให้ลุงก็ยอมหอม เลยเป็นอย่างนี้ 

ลุงเอก ——>  <—— อาเหลียง 

 

           

                    พ่อครูบา…..พ่อคือปราชญ์โดยแท้…ไม่ใช่เพียงแค่ปราชญ์ทางภูมิปัญญาแต่พ่อคือปราชญ์แห่งจิตใจเด็กคนนี้ด้วยเจ้าค่ะ…..พ่อให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่นน้องจิรับรู้ได้..แม้จะ รักนะแต่ไม่แสดงออก  อิอิ …พ่อรักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ  …เวลาพ่อเดินทางไกลๆไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อนเลยค่ะ รักพ่อค่ะ…น้องจิคงไม่ได้บุกเข้าไปในพันธมิตร ถ้าพ่อไม่พาน้องจิไป อิอิ ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตได้อย่างดี คิดถึงพ่อค่ะ  

 

 

       

                       ป้าจุ๋ม….ป้าแห่งชาติของน้องจิ…..ป้าผู้เสียสละ….กางเต้นท์นอนหน้าบ้านกลางสนามหญ้า…ฝนตกก็วิ่งเข้าบ้าน…ให้น้องจินอนบนโซฟา ส่วนป้าปูผ้านอนข้างล่าง…แล้วหลานคนนี้จะยอมหรือค่ะ…น้องจิก็ลงไปนอนกอดป้าข้างล่างดีกว่า….ความอบอุ่นไม่ได้อยู่บนโซฟาแต่อยู่ที่ได้ไออุ่นจากป้าต่างหาก…รักป้าจุ๋มนะค่ะ ป้าคอยช่วยเหลือและดูแลน้องจิมาตลอดเลย……..ป้าจ๋ารักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ  จุ๊บๆๆๆ 

 

 

         

         ครูลำดวน..ท่านนี้ไม่เคยทอดทิ้งครอบครัวกาญจนสุพรรณเลยค่ะ…คอยมาเป็นกำลังใจให้น้องจิ ตลอด..น้องจิไม่รู้จะตอบแทนยังหมดในชาตินี้….น้องจิทราบว่างานของครูเยอะมากๆ ถ้ามีสิ่งใดให้น้องจิพอจะช่วยได้ บอกมาเลยนะค่ะ น้องจิยินดีช่วยเต็มที่เจ้าค่ะ….คุณครูรักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ รักครูค่ะ  

 

                   

           ครูโย่ง….ฮาได้เรื่อยๆ….ครูโย่งคือคนที่ทำให้น้องจิยิ้มเพราะโดนแกล้ง….มือยาวๆของครูโย่งทำให้ทุกคนที่อยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นมากๆค่ะ…เจอครูโย่งทีไร ใครไม่หัวเราะหรือยิ้มก็ผิดปรกติเต็มที…..คิดถึงคุณครูเสมอเจ้าค่ะ  รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ…..กอดๆๆๆ

 

 

                                            

                ครูเสียงเหน่อๆ….คนนี้ไม่พูดถึงไม่ได้เจ้าค่ะ….คอยช่วยเหลือ สอนภาษาอังกฤษ แนะนำสิ่งต่างๆให้น้องจิ แถมสอนภาษาอังกฤษน้องโย่อีกต่างหาก….ถ้าไม่มีคุณครูน้องจิก็คงเหมือนงมเข็มในคลองแน่ๆเลยค่ะ…..ขอบคุณสำหรับความรักความเมตตาที่มอบให้น้องจิกับน้องโย่ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ  งานเข้าตลอดเลย อิอิ

 

             

                  พ่อพิสูจน์….อันพระคุณของพ่อนั้นยากจะกล่าวหมดเพียงบันทึกเดียว…พ่อสอน แนะนำ ให้กำลังใจ เป็นที่ปรึกษา ช่วยเหลือน้องจิทุกๆอย่าง…สรรหาสิ่งดีๆมาให้น้องจิ เป็นห่วงเป็นใย ซึ้งใจพ่อคนนี้มากๆเจ้าค่ะ รักเหมือนพ่อแท้ๆเลย…….พ่อต้องรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ งานพ่อเข้าเยอะมากๆ น้องจิเป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ถ้ามีสิ่งใดให้น้องจิช่วยได้บอกมาเลยค่ะ น้องจิยินดีช่วยเลย  …โดยเฉพาะเรื่องเล่นอีแซว ไปช่วยได้ทุกงานถ้าไม่ติดเรียน อิอิ  รักพ่อค่ะ 

 

                  

          แม่อ้อย……อุ่นใดๆโลกนี้ไม่มีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขน อ้อมกอดแม่คนนี้….แม่คอยให้กำลังใจลูกเสมอ…..แม่รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ฝากความคิดถึง ถึงพ่อนึกด้วยนะค่ะแม่จ๋า…แม่อ้อย กับพ่อนึก ……น่ารักมากๆค่ะ  คิดถึงแม่เสมอค่ะ กอดๆๆ

 

                     

                 พ่อประจักษ์…..คอมไหม้ …คอมพัง…เปิดไม่ได้…เน็ตเน่า…..ปากเป็นเริม…คอยช่วยเหลือตลอด ส่งหยูกยามาให้ลูกสาวคนนี้ตลอดเลย…..ตอนนี้พ่อก็เกษียณแล้วคงได้พักผ่อนเต็มที่…เลี้ยงน้องม่อน อิอิ…..รักพ่อนะค่ะ เป็นพ่อในดวงใจลูกคนนี้เสมอค่ะ….แต่จะขอกระซิบซักหน่อยว่า รูปนี้เท่ห์ได้ใจ  โดนใจลูกเลย อิอิ

 

                        

     ลุงHandy…….เจอกันไม่บ่อยนัก…แต่ละครั้งที่เจออ้อมกอดลุงอบอุ่นมากๆค่ะ…ลุงชอบถามว่า เป็นไงบ้างเด็กน้อย….แล้วก็บอกว่า พูดไม่ค่อยมากเลยนะ 55555++…..ลุงรักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ รักลุงค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ อิอิ

 

                        

         ลุงอัยการสุดหล่อ….ลุงคือคนให้ข้อคิดกับน้องจิในเรื่องของการเรียนอย่างมากเลยค่ะ….น้องจิจำได้เสมอคำที่ลุงบอกน้องจิว่า  ” สอบได้เป็นเรื่องตลก สอบตกเป็นเรื่องธรรมดา เรียนไปก็ไร้ค่า  ตาย(ห่า)ก็ลืมหมด ” คำนี้จากน้องจิเครียดๆ หายไปเลยเจ้าค่ะ อิอิ รักลุงนะค่ะ วันหน้าเรามาร้องอีแซวกันอีกดีกว่า อิอิ รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะลุงจ๋า กอดๆๆ

 

   น้องจิ—–><—— น้องลิง                               

          พี่เอก จตุพร…คนนี้ไม่รู้จะบรรยายยังไงดี เพราะว่าพี่ท่านแสนดีเหลือเกิน….น้องจิให้ร้องเพลง พี่เอกร้องไม่เป็น ก็พยายามขยับปากตาม 555++….พี่น่ารักมากๆค่ะ แม้จะว่าน้องจิหน้าเหมือนลิง น้องจิก็ยอม อิอิ ถึงจะเป็นลิง ก็ ” ลิงจั๊กจั๊ก ” นะจ๊ะ …ก๊ากๆๆๆ  พี่รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เห็นงานหนักอยู่เหมือนกัน สู้ๆๆเด้อพี่ชายสุดหล่อ

 

                                   

        อาปรีดา…..ขนแหนมมาฝากน้องจิถึงสุพรรณ…..คอยให้กำลังใจน้องจิตลอดเลย….อยากบอกอาว่า…รักอานะค่ะ อารักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ น้องฝุ่นน่ารักมากๆไม่อยากจะเอ่ย อิอิ….ขอให้อามีความสุขมากๆค่ะ คิดถึงๆๆ กอดๆๆ…อิอิ 

 

               

                พี่เอ๊ะ สุดหล่อ……คนพลัดถิ่น(พลัดไปไหนเนี่ย)…..คอยสอนอังกฤษน้องจิเช่นกัน…แบบว่าถ้าไม่ได้พี่เอ๊ะ น้องจิก็คงจะแย่….ขอบคุณสำหรับกำลังใจและสิ่งดีๆที่มอบให้น้องจิเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ…อิอิ

 

                  

              อายูมิ…..อาสุดหล่อท่านนี้อยู่ ม.ทักษิณเจ้าค่ะ….แต่น้ำใจอาแผ่ไพศาลไปทั่วทุกทิศ….อารักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ …คิดถึงอาเสมอ

 

                               

 ครูปู…..สวยได้อีก อิอิ ใครอยู่ใกล้ๆแล้วไม่มีความสุขให้มาตบ(ครูโย่ง)ได้เลยเจ้าค่ะ…..น่ารัก สดใส แต่ไม่ไร้สติเหมือนน้องจิ อิอิ  ขอบคุณครูปูที่แบ่งปันความสดใสมาให้เด็กคนนี้ค่ะ อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ…คิดถึงค่ะ

 

       

                          ครูพรรณา….ตั้งแต่เล็กคนโตขึ้นมาหน่อยหนึ่ง….ครูสอนน้องจิมาตลอด…จัดค่าย…ครูคือคนที่ทำให้จิตใจน้องจิแข็งแกร่ง(หรือเปล่า)…..ครูทำให้น้องจิได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตมากมายที่ไม่สามารถหาได้โดยไม่มีครูพรรณา…ครูจ๋ารักครูค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ คิดถึงเสมอเจ้าค่ะ..อิอิ 

                 

              พี่นา…..พึ่งจะรู้จัก แต่เป็นพี่ที่น่ารักมากๆ…..คอยให้กำลังใจน้องตลอดเลย…หน้าตาดีก็อย่างนี้แหละ จิตใจยังดีอีกต่างหาก ใช่ไหมค่ะ พี่สาว เป็นกำลังใจให้พี่สาวเช่นกันนะเจ้าค่ะ กอดๆๆ 

 

                      

          พี่พอลล่า(พรหล้า)…..พี่สาวคนนี้ยังไม่เคยเจอตัวจริง….แต่ความผูกพันมาทางสายโทรศัพท์อย่างไม่ขาดสาย….แค่ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นคนที่มีจิตใจดี หน้าตาดี ได้ข่าวว่างานพี่เยอะมากๆไม่ค่อยมีเวลา พี่อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ คิดถึงค่ะ

 

                    

             พี่ก้อย คนสวย…ต้องเอาเด็กบางลี่เหมือนกันมาปิดท้าย…เพราะเด็กบางลี่หน้าตาดีทุกคน ดูพี่ก้อยเป็นตัวอย่าง…..อิอิ พี่ก้อยน่ารักมากๆค่ะ มีความสุขเมื่อเจอพี่ก้อย อย่างนี้สิถึงเรียกว่า ” เด็กสองพี่น้อง ล้นด้วยน้ำใจ” อิอิ คิดถึงๆๆ                                            

 

                ความจริงมีมากกว่านี้นะค่ะ แต่น้องจิหารูปมาไม่ได้เจ้าค่ะ…..อยากจะบอกว่า รักและคิดถึงๆทุกๆท่านนะเจ้าค่ะ…..ทุกความคิดเห็นล้วนแล้วแต่เป็นการเพิ่มพลังใจให้เด็กเสียง(ไม่)เหน่อคนนี้เจ้าค่ะ…..ดีใจที่เห็นทุกท่านเข้ามาอ่าน…เบิกบานเมื่อเห็นทุกท่านมีความสุข…..ทุกข์เมื่อไม่เห็นใครเลย อิอิ                         

                     รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ—–>น้องจิ ^_^        

    จากใจ ———>  <——โก๊ะจิจัง อิอิ 

                สวัสดีเจ้าค่ะ…วันนี้น้องจิมีภารกิจที่ชื่นชอบ อิอิ..นั่นก็คือ ครูพิสูจน์ให้น้องจิไปช่วยร้องเพลงอีแซวเพื่อต้อนรับท่านผอ.เขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรีเขต 2 คนใหม่เจ้าค่ะ …อิอิ

                                         

                 ท่านผอ.อนุสรณ์ ฟูเจริญ ท่านได้ย้ายไปเป็นผอ.อยู่เขต 1 ส่วนสุพรรณเขต 2 ของเราก็มีท่านผอ.กิจ เกียรติสมกิจ มาเป็นผอ.เขตเจ้าค่ะ….ดูท่าทางแล้ว ยังหนุ่มไฟแรงเลยทีเดียวเจ้าค่ะ

                  ไปถึงห้องครูพิสูจน์ตอนเช้า…หน้าที่แรกก็คือ ” ถูห้อง ” ให้ครูพิสูจน์ อิอิ …..เป็นกุลสตรีก็อย่างนี้แหละเจ้าค่ะ…และแล้วก็เริ่มเดินทางไปยัง ทุ่งดินดำ รีสอร์ท….ตลอดข้างทางบรรยากาศดีมากๆ เต็มไปด้วยต้นสักตลอดแนว….ว้าววววววววววว อะไรจะร่มรื่นขนาดนั้น…

                  ไปถึงรีสอร์ทแล้วก็หาที่เปลี่ยนชุดเป็นชุดอีแซว…มีน้องๆมาเต้นจินตลีลา…น้องเข้ามาทักน้องจิว่า..พี่ชื่ออะไรหรอ….น้องจิก็บอกว่า ชื่อ โก๊ะจิจัง..น้องก็งงๆเล็กน้อยแล้วน้องจิก็บอกไปใหม่ว่า พี่ชื่อจิ….แล้วน้องเขาก็ถามว่า แล้วพี่อยู่โรงเรียนอะไร น้องจิก็บอกว่า โรงเรียนบางลี่วิทยา….แล้วน้องจิก็บอกต่อไปว่า แต่พี่อยู่มหาวิทยาลัยแล้ว น้องก็ยิ้มแล้วบอกว่า ไม่น่าเชื่อเลย หนูเห็นพี่หลายครั้งแล้วที่งานดอนเจดีย์ พี่น่ารักดี ร้องเพลงเพราะ…(น้องแกล้งพูดเปล่าไม่รู้ น้องจิแทบลอยขึ้นฟ้า…แล้วบอกน้องว่า พูดงี้เอากี่บาทเนี่ย พี่มีแค่ 5 บาทเนี่ย) 555+++…น้องๆน่ารักมากๆค่ะ ใส่ชุดกันแบบว่าเห็นแล้วอยากจะใส่มั่ง..(ใส่ไปร้องอีแซวท่าจะฮาดีเหมือนกัน..กระโปรงบานๆ อิอิ)

                     พอถึงคิวการแสดงของโรงเรียนบางลี่วิทยาเพื่อต้อนรับท่านผอ.เขตคนใหม่…น้องจิสังเกตเห็นครูลำดวนมาแล้ว เย้ๆๆๆ คาดว่าร้องอีแซวจบแล้วจะไปกอดสักหน่อย อิอิ…ร้องไปร้องมา…ร้องจนจบตอนท้ายน้องจิพูดปิดการแสดงด้วยว่า….

                    

                     

                     

                    ” พวกเราคณะเพลงอีแซวนักเรียนโรงเรียนบางลี่วิทยารู้สึกยินดีและเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้มีโอกาสมาแสดงต้อนรับท่านผอ.กิจ เกียรติสมกิจ ในวันนี้…..พวกเราขอให้อำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลก จงดลบันดาลให้ท่านผอ.กิจ เกียรติสมกิจ มีอายุ ” แข็ง “..(แล้วน้องจิก็อึ้งไปแปปหนึ่ง) แล้วก็พูดใหม่ว่า มีอายุยืนนาน 555++…(มั่วได้เรื่อยๆ) และก็ขอให้ท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง สวัสดีค่ะ”

                     ป๊าดดดดดดดดดดดดดด จะอวยพรทั้งที ผิดๆ ถูกๆ….แหม!!! น้องจิมองหน้าท่านผอ. เห็นท่านผอ.ยิ้มให้ก็ค่อยยังชั่วหน่อย 555+++…..อวยพรซะประทับใจเลยเรา อายุแข็ง..(คือน้องจิกำลังจะบอกว่า ให้ก้าวหน้าในหน้าที่ราชการ และมีสุขภาพที่แข็งแรง) แต่ปากมันดันบอกว่า อายุขึ้นมาก่อนเลย 555++ ปากไม่ตรงกับใจซะเลยน้องจิ เลยด้นไปเรื่อยๆ 5555++

                        

                      พอร้องอีแซวจบ น้องจิกับน้องโจ้ ไปรับรางวัลจากท่านผอ.กิจ และแล้วครูลำดวนก็เรียกน้องจิไปหา…งานนี้ได้กอดครูลำดวนแล้ว เย้ๆๆๆๆ ครูลำดวนให้ของขวัญน้องจิด้วยเจ้าค่ะ น้องจิต้องขอบคุณครูลำดวนมากๆเจ้าค่ะ สำหรับของขวัญที่มอบให้น้องจิ ถ้าสพท.สพ2 มีอะไรให้น้องจิช่วยได้ น้องจิยินดีช่วยเต็มที่นะเจ้าค่ะ อิอิ

                           

                       และแล้วน้องจิก็กลับ….ก่อนจะกลับเจอรองผู้อำนวยการนิคม (บางลี่วิทยา) ครูนิคมมาทักน้องจิ แล้วบอกว่า เห็นผอ.บางลี่คนใหม่ยัง น้องจิก็บอกว่า ยังไม่เห็นเลยค่ะ อยากเห็นๆๆ (จะดูว่าหล่อสู้พ่อประจักษ์ได้อ่ะเปล่า) อิอิ

                       ขากลับครูพิสูจน์กับน้องๆในคณะอีแซวก็วางแผนเกี่ยวกับงานป้องกันแชมป์ที่ม.หอการค้าไทย ว่าจะวางรูปแบบการเล่นอย่างไรดี น้องจิก็มีส่วนช่วยได้นิดหน่อยก็คือ ออกความคิดเห็นเล็กน้อย อิอิ แต่คงไปแสดงด้วยไม่ได้…เดี๋ยวโดนปรับแพ้ อิอิ

                        วันนี้น้องจิก็ได้ไปทำกิจกรรมที่มีประโยชน์มาอีกหนึ่งวัน ….เพื่อไม่ให้เวลาสูญเปล่าไป….มีความสุขที่ได้ร้องอีแซว…..อิอิ

                        รักและคิดถึงทุกๆท่านเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ….น้องจิ^_^