ลานเด็กเหน่อ

สวัสดีเจ้าค่ะทุกๆท่านที่น่ารัก…กลับมาอีกครั้งหลังจากกลับไปที่มหาวิทยาลัยมา อิอิ…ช่วงนี้อากาศที่จังหวัดนครปฐมกลางวันค่อนข้างร้อนค่ะ..อยู่ดีๆฝนก็ตก สงสัยท้องฟ้าจะโรคจิตแล้วหละค่ะ..อิอิ

………กลับไปที่มหาวิทยาลัยคราวนี้ไม่ผิดหวังกับกิจกรรมและประเพณีที่ได้พบเจอเลยค่ะ…ประเพณีงานแห่ธงสงกรานต์ ของชาวลาวครั่ง ซึ่งถือว่าเป็นวัฒนธรรมที่เก่าแก่และสืบทอดกันมาชั่วอายุคน..ปีนี้เป็นปีที่ 132 แล้ว…เป็นครั้งแรกที่น้องจิได้สัมผัสกับบรรยากาศงานแห่ธงสงกรานต์เมื่อวันที่ 26 เมษายนที่ผ่านมาค่ะ

…….หลายท่านคงจะคิดว่า…งานสงกรานต์เขายังไม่หมดอีกหรือเนี่ย…ยังค่ะ ที่ตำบลโพรงมะเดื่อเขายังเล่น ยังสาด ยังแห่ กันอยู่เลย…ชาวบ้านให้ความสำคัญและสนุกสนานกับประเพณีนี้มากๆเลยค่ะ

…….น้องจิโชคดีที่ได้ไปช่วยอาจารย์ทำวิจัยจึงได้เห็นประเพณีที่สืบทอดกันมา…มีการแห่ธงโดยการใช้ไม้ไผ่ลำยาวๆ..แย่งกันไปแย่งกันมา..บางหมู่บ้านไม้ไผ่หักก็ต้องแก้ปัญหาโดยการไปหาไม้ไผ่มาใหม่….

…….เวลาแต่ละหมู่บ้านนำธงและไม้ไผ่มาถึงวัดโพรงมะเดื่อซึ่งเป็นที่จัดงานแล้ว…ก็ได้มีการมีการปักไม้ไผ่..โดยจะมีหลุมลึกๆเป็นที่นำไม้ไผ่ไปปัก  เวลาปักจะมีคนมาจับไม้ไผ่ลำยาวๆ และนำธงของหมู่บ้านตัวเองไปไว้ที่ยอดไผ่…คนที่มาจับไม้ไผ่เวลาไม้ถูกปักนั้นเชื่อกันว่าจะมีโชคมีลาภ เขาจะเอาปะทัดไปผูกติดไว้แล้วก็จุดเวลาปักเสาไผ่…อันตัวน้องจิเองก็อยากจะไปร่วมกิจกรรมนี้บ้าง…เวลาไม้ไผ่จะปักหลุมก็ไปเกาะลำไผ่ด้วยแต่พอจุดปะทัดแค่นั้นแหละ วิ่งออกแทบไม่ทัน 55555++แถมมีการประกวดนางสงกรานต์ของแต่ละหมู่บ้าน สวยๆทั้งนั้นเลย..

…….น้องจิบอกอาจารย์ว่า..” เดี๋ยวน้องจิจะไปประกวดนางสงกรานต์ ” อาจารย์บอกว่า ” ประกวดไม่ได้หรอก เขาไม่มีประกวดนางสงกรานต์ที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์เขาใช้หน้าตาประกวด” 5555555++ โอ๊ย!! อาจารย์เล่นแรง ก๊ากๆๆๆ

…….นอกจากประเพณีแห่ธงสงกรานต์แล้ว ชุมชนลาวครั่งที่ตำบลโพรงมะเดื่อ ยังมีอาหารที่เป็นอาหารประจำท้องถิ่นด้วยนะคะ น้องจิไปชิมมาแล้ว..นั่นก็คือ แกงผำ….อร่อยเหาะเจ้าค่ะ…ตอนแรกน้องจิไม่กล้ากินเพราะว่า มันสีเขียวเหมือนผัก..แต่เนื่องจากอยากชิม..ลองชิมเข้าไปอร่อยทีนี้ชิมไม่หยุด 5555++สรุปน้องจิกินผักเพิ่มอีก 1 ชนิดนั่นก็คือ ผำ อิอิ วัฒนธรรมของชาวลาวครั่งมีอีกมากมายแล้วน้องจิจะเล่าให้ฟังนะเจ้าคะ

           นี่คือพี่ฝน และ น้องพัช..เป็นสาวลาวทั้งคู่..ผู้ที่พาน้องจิลุยในชุมชนลาวครั่งเจ้าค่ะ อิอิ..ไปเจอขนุนบ้านหนึ่ง..ดกมาก..ไม่รู้เลี้ยงด้วยอะไร เดี๋ยวให้สุกจะไปขโมยมาสักลูกสองลูก 5555++

…….วันนี้เดินทางกลับมาบ้านที่สุพรรณ…อากาศร้อนตับจะแตกเจ้าค่ะ….ฝนก็ไม่ตก..พระอาทิตย์ก็ไม่ยิ้มเลย..มีแต่พระจันทร์ยิ้ม อิอิ….กลับมาบ้านคราวนี้ก็มีโปรแกรมที่น่าสนใจอีกแว้ววววว 

…….วันที่ 1 พฤษภาคม  เป็นวันเกิดคนสำคัญของน้องจิคนหนึ่ง…อิอิ…ขอให้เจ้าของวันเกิดมีความสุขมากๆ คิดสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา มีสุขภาพที่แข็งแรง น้องจิจะคอยเป็นกำลังใจให้ตลอดไปเจ้าค่ะ ด้วยรักและห่วงใย อิอิ

…….วันที่ 2 พฤษภาคม  น้องจิจะไปช่วยครูพิสูจน์แสดงเพลงอีแซว ที่วัดสองพี่น้อง เป็นงานบวชของลูกชายนายอำเภอนิธิภัทร  คุณนายนวรัตน์ เสนาะดนตรี  ….อิอิ ได้ใส่ชุดอีแซวอีกแล้ว ดีใจจังเลย อิอิ

…….วันที่ 3 พฤษภาคม  น้องจิไปงานระพี ที่กรุงเทพฯ งานนี้ถ้าท่านใดไปร่วมงานระพี เดี๋ยวน้องจิจะเตรียมกอดอุ่นๆไปให้นะคะ อิอิ

…….รักและคิดถึงทุกๆท่านเจ้าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ….หนูจิ

  ส่วนรูปนี้…สวยคู่กับพี่สาวหน่อย….คิดถึงพี่นาจังเลยค่ะ..สบายดีหรือเปล่าคะ….ว่างๆมาเที่ยวสุพรรณบ้างเน้อ..รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะ…อิอิ

…….เพื่อนเอย  เคยกอดคอกันมา  เคยสุขใจและมีน้ำตามาด้วยกัน  เนิ่นนาน กลายเป็นความผูกพัน มีเรื่องราวให้เรียนรู้ตลอดมา……

…….มิตรภาพที่น้องจิได้คราวนี้จะขอเอ่ยถึงเพื่อนคนหนึ่ง…ซึ่งถือว่าเป็นเพื่อนคนใหม่ที่ได้รู้จักเลยก็ว่าได้เจ้าค่ะ…นั่นก็คือ โบโบ่จังนี่เองค่ะ….อาหนุ่ย กับ อาเจี๊ยบ บอกว่า อาฝากน้องด้วยนะ……ป๊าดดดดดดดดดดดด…..วันแรกที่น้องจิได้พบกับโบโบ่จังนั่นก็คือ ตอนกินมื้อเย็นที่พักเชิงอนุรักษ์….โบโบ่จะอยู่กับอาเจี๊ยบตลอด….น้องจิก็เลยบอกให้มานั่งในวงเด็กนี่สิ…โบโบ่ก็ยิ้มแล้วก็เดินมา แล้วก็คุยกันนิดหน่อย เพราะต่างคนต่างก็กิน 55555++

…….พอกินเสร็จ น้องจิ กับน้องอ้ายก็พาเด็กๆไปแนะนำตัวเองกันที่ท้ายรถเพื่อเป็นการทำความรู้จัก…เริ่มต้นด้วย น้องไผ่ น้องฝ้าย น้องนีน่า น้องเอมี่ น้องโย่  ต่างคนต่างแนะนำชื่อตัวเอง และเรียนอยู่ชั้นไหน ที่ไหน…และแล้วก็มาถึง โบโบ่จังนี่แหละเจ้าค่ะ…โอ๊ย กว่าจะพูดออกมาได้ ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก…ต้องถาม ถาม ถาม แล้วก็ ถาม….เมื่อโบโบ่จังแนะนำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว น้องอ้าย ก็แนะนำตัวเอง และปิดท้ายด้วยน้องจิ ก๊ากๆๆๆ….พอเด็กๆทุกคน รู้ว่าใครชื่ออะไรกันแล้วก็จะเรียกชื่อกันถูก..(ความจริงทุกคนก็รู้จักกันมาหมดแล้ว ยกเว้นโบโบ่จัง ที่น้องจิให้ทุกคนแนะนำตัวเองก็คือ อยากรู้ชื่อโบโบ่จังแล้วก็อยากให้โบโบ่จังรู้จักกับทุกคนในแก๊งค์เรานั่นแหละเจ้าค่ะ อิอิ นี่คือแผนการ ก๊ากๆๆ)

……..ตลอดระยะเวลาที่เดินทางไปในสถานที่ต่างๆ  น้องอ้าย น้องจิ และ โบโบ่จังก็จะนั่งรถคันเดียวกันเป็นส่วนใหญ่ จะมีบางครั้งที่ไม่ได้นั่งด้วยกัน เพราะหนี นีน่าและเอมี่ 555555+++…..พวกเราก็จะร้องเพลงด้วยกัน คุยกัน จนผู้ใหญ่ที่นั่งในรถหนวกหู โดยเฉพาะคนที่แสดงอาการหนวกหูอย่างออกหน้าออกตาก็คือ ” ลุงเปลี่ยน” 5555555+++ ……

……..โบโบ่จัง เป็นคนที่มีความเป็นโลกส่วนตัวสูงมาก…จะเห็นได้จากการชอบฟังเพลงอยู่คนเดียวไม่เผื่อแผ่เพื่อนฝูง เราอุตส่าห์ร้องให้ฟังกลับไม่ฟัง ไปฟังในโทรศัพท์..ดังนั้น พวกเราจะยอมได้อย่างไร…จึงส่งเจ้าโย่ไปจัดการ …ซึ่งก็ได้ผลเป็นอย่างดี โบโบ่หันมาคุยกับพวกเรามากยิ่งขึ้น…และเริ่มที่จะอยู่ห่างๆกับเจ้าหูฟังนั่นสักพัก อิอิ

……..โบโบ่จังเป็นเพื่อนใหม่ที่มีอะไรใหม่ๆให้น้องจิได้เรียนรู้ในตัวเพื่อนคนนี้มากๆเลยเจ้าค่ะ…..โบโบ่จังเป็นคนมีน้ำใจ  เรียบร้อย  ซึ่งข้อนี้ น้องอ้ายกับน้องจิยอมแพ้ ก๊ากๆๆๆ…..โบโบ่จังร้องเพลงภาษาอังกฤษได้เพราะมากๆ…ซึ่งร้องได้ไม่เหน่อเหมือนน้องจิ 55555++…..เสียอยู่อย่างเดียว ร้องแล้วไม่วางไมค์ อิอิ

……..เฮฮาศาสตร์ครั้งต่อไป….พวกเราแก๊งค์โก๊ะก็หวังกันว่า  จะมากันครบทีมอีกเจ้าค่ะ ถ้าผู้ใหญ่ไม่จัดตอนช่วง ศิลปากรสอบมิดเทอม หรือปลายภาคเหมือนลุงเปลี่ยนบอกไว้ 555555+++

………ส่วนโก๊ะอ้ายจัง….เป็นมิตรภาพที่ผูกพันกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน….อ้ายจ๋า รักอ้ายนะ รักษาสุขภาพด้วย จิรักอ้ายมากๆเลย…จุ๊บๆๆๆ กอดๆๆๆๆ…..ไม่มีคำบรรยายใดๆให้เพื่อนรักคนนี้ไปมากกว่า “ความจริงใจที่เพื่อนคนนี้มีให้เน้อ” กอดๆๆๆ ไว้เจอกันนะจ๊ะ

…………………………..ขอบคุณเฮฮาศาสตร์  ที่มอบมิตรภาพที่เรียนรู้ด้วยหัวใจ ให้น้องจิและทุกๆคน………………………………..

…….ทุกๆครั้งที่ไปร่วมงานเฮฮาศาสตร์…สิ่งที่น้องจิคาดหวังไว้และชอบเป็นชีวิตจิตใจก็คือ ความเป็นธรรมชาติ….ภูเก็ต  เชียงราย  มีธรรมชาติที่น้องจิอยากจะสัมผัสและเก็บความทรงจำนี้ไว้ในหัวใจอย่างเต็มเปี่ยม….เฮ 8 ที่กระบี่นี้ น้องจิก็ไม่ผิดหวังกับธรรมชาติที่ได้สัมผัสเลยเจ้าค่ะ

……ภูเขา  น้ำทะเล  หาดทราย  สายลม  แสงแดด(ยามเช้า ยามเย็น) เที่ยงไม่เอาเพราะไม่ค่อยปลื้ม 55555+++….ต้นไม้….เป็นอะไรที่ชอบมากๆเลยค่ะ….

…..ตื่นขึ้นมาสูดอากาศยามเช้าที่รายล้อมด้วยต้นไม้นานาชนิด….ให้ความรู้สึกที่โดนใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ….และความรู้สึกของแก๊งค์เด็กก็กระชุ่มกระชวยเมื่อป้าหมอเจ๊บอกว่า เดี๋ยวจะไปลงเรือเล่นน้ำทะเล ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดด…..โอ้ววว พระเจ้า..ดีใจสุดๆค่ะ อิอิ

……ป้าหมอพาไปดูดอกหน้าวัว….ซึ่งผู้บรรยายบอกว่า ห้ามถูกหรือสัมผัสเพราะอาจติดเชื้อได้…..(น้องจิก็เลยบอกลุงบังหีมว่า ลุงห้ามหายใจนะ เดี๋ยวดอกหน้าวัวติดเชื้อ) 5555555+++ ลุงหัวเราะใหญ่เลยค่ะ

…….พอดูดอกหน้าวัวและต้นไม้ต่างๆเรียบร้อยแล้ว ป้าหมอก็พาไปที่คลองสองน้ำ….สวยมากๆเลยค่ะ น้ำใสไหลเย็นเห็นก้อนหินเลย….น้องจิ น้องอ้าย น้องโย่ก็เลยขอเล่นน้ำกันสักหน่อย…เหลือตาโบโบ่ไม่ยอมเล่น..กลัวน้ำกัดหรือยังไงก็ไม่รู้ ขอนินทาหน่อย 5555+++….อิอิ

……..พอเล่นน้ำเสร็จแล้ว…ก็เดินทางไปที่โรงพยาบาลกระบี่….งานนี้ได้ร้องคาราโอเก๊ะตั้งหลายเพลง….ขอนินทาโบโบ่จังหน่อยนะเจ้าคะ….น้องจิกับน้องอ้ายร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน….โบโบ่จังนั่งฟังเพลงในโทรศัพท์เหมือนกับว่า พยายามที่จะได้ยินเสียงอันไพเราะของน้องจิกับน้องอ้ายซะงั้น….แต่อันตัวเรายอมไม่ได้เป็นแน่แท้…ทันใดนั้นก็หันไปหาโบโบ่จังแล้วหยิบหูฟังที่โบโบ่จังฟังอยู่แล้วร้องเพลงให้ฟังแทน…โบโบ่ก็ข่มใจฟัง 55555++….ทีนี้น้องจิกับน้องอ้ายก็เลยบอกให้โบโบ่จังลองร้องเพลงบ้างสิ…ตอนแรกไม่ยอมร้องเจ้าค่ะ..สักพักไม่รู้อะไรเข้าสิง โบโบ่จังร้องเพลงแรก เพลงที่สอง..ที่นี้ไม่ยอมวางไมค์เลย…..จะร้องมั่งก็ร้องไม่ได้ ตาโบโบ่ไม่ยอมวางไมค์…น้องจิกับน้องอ้ายก็เลยเป็นผู้ที่ข่มใจฟังมั่ง 555555+++…..สนุกดีค่ะ ได้ยินโบโบ่ร้องเพลง..อาเจี๊ยบบอกว่า ไม่ได้หาฟังกันง่ายๆ อิอิ…..พอผู้ใหญ่เลิกการประชุม ก็มีการแสดงโนราห์ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของภาคใต้….งานนี้น้องจิก็อยากจะเป็นโนราห์กับเขาบ้าง เลยขอลองใส่ลองรำดู…แต่ท่าทางจะไม่รุ่ง..ลุงเปลี่ยนแนะนำมาว่า…”กลับไปเล่นอีแซวเหมือนเดิมนะดีแล้ว” 555555+++

……….วันต่อมาเราได้ไปนั่งเรือ ไปชมถ้ำ ภูเขา  น้ำทะเลที่สวยใส….ไปชมปลาปักเป้าตัวใหญ่ๆที่ไม่เคยเห็นมาก่อน…ประทับใจมากๆเลยค่ะ….ได้เล่นน้ำทะเล ได้พายเรือ..ได้ทำถุงผ้าด้วยฝีมือตัวเอง ซึ่งน้องจิทำให้ ลุงเปลี่ยน ป้าจุ๋ม อาคอน ป้าแอ๊ด พี่เขียว ป้าสุ…และอีก 1 ใบไม่ทราบว่าใครได้ไป….ที่ประทับใจมากในการมาทะเลคราวนี้ก็คือ ตอนพายเรือคะ….ซึ่งโบโบ่จัง แสดงความเป็นชาย(เรียบร้อย ) ออกมาอย่างเต็มที่ นั่งเฉยๆอยู่ตรงกลางใส่เสื้อแขนยาว ใส่หมวก ส่วนผู้หญิงนั่งถือไม้พายหัวเรือ ท้ายเรือ ไม่มีหมวก เสื้อแขนสั้นอีกต่างหาก 55555++ นึกแล้วขำอยู่เหมือนกันคะ เจ้าโบโบ่ตัวแสบต้องจับลงเล่นน้ำทะเล5555+++

……..น้องจิลองพายดูมั่ง…ซึ่งลำที่น้องจินั่งก็มี ป้าสุ  น้องฝ้าย น้องอ้าย ร่วมลำเดียวกัน…น้องจิอาสาพายอยู่หัวเรือ  แล้วฝ้ายก็พายอยู่กลางเรือ…พายได้ระยะหนึ่ง ก็เปลี่ยนกันพาย …พอน้องจิอยากจะลงจากเรือเพื่อเข้าฝั่ง…อ้ายกับป้าสุก็พายมาส่ง…พอน้องจิบอกว่า จะโดดแล้วนะ ..น้องจิโดนลงจากเรือ…ทั้งอ้าย ฝ้าย กับ ป้าสุ โดดตามน้องจิมาหมดเลย…ไม่รู้จะตามมาทำไม เพราะเห็นบอกว่าจะพายกันอยู่อีกสักพักหนึ่ง 555555++…งานนี้เปียกกันถ้วนหน้าก่อนถึงสงกรานต์นะจ๊ะ อิอิ

………ไปกระบี่คราวนี้ ทุกๆสถานที่ ที่ได้ไปเยือนและสัมผัสถึงบรรยากาศของธรรมชาตินั้น…ทำให้น้องจิมีความสุขมากๆในช่วงปิดเทอมคราวนี้ค่ะ…..

……..เที่ยวเมืองไทย…ไม่ไป ไม่รู้  แล้วก็จะไม่เห็นถึงความสวยงามของธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัวเราแน่นอนค่ะ….คิดถึงกระบี่จังฮู้ อิอิ

…..พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า…หลังเลิกเรียน..จะชอบไปแถวๆหลังมหาวิทยาลัย…เพราะว่ามีสถานีรถไฟอยู่แถวนั้น…เคยบอกอาจารย์ว่า..ให้อาจารย์พานั่งรถไฟไปไทรโยคหน่อย …เพราะเกิดมายังไม่เคยนั่งรถไฟเลย..และแล้วฝันก็เป็นจริงเมื่อมีเฮ 8 ขึ้น อิอิ

…..เมื่อป้าจุ๋มโทรมาบอกว่า…ไปกระบี่คราวนี้ได้นั่งรถไฟไป…น้องจิดีใจมากๆค่ะ…ตื่นเต้นอีกต่างหาก ที่จะได้ร่วมขบวนไปกับบรรดาญาติๆ ที่ต่างวัย ….

……วันที่ 30 มีนาคม…น้องจิ น้องโย่ แม่ยุพิน เดินทางจากสุพรรณไปถึงอนุสาวรีย์…ป้าจุ๋มกับอ้ายเพื่อนรักก็ไปรอรับ…เจอปุ๊บกอดปั๊บ อิอิ…..คิดถึงอ้ายมากๆเลยค่ะ…โทรถามตลอดว่าเดินทางถึงไหนแล้ว….รู้ว่ามากับอาเหลียง พร้อมกับ นีน่า เอมี่ ..นึกแล้วก็สงสารอาหยงเหมือนกัน 555555+++

……วันที่ 31 มีนาคม…พวกเรานั่งรถแท็กซี่ไปที่หัวลำโพงค่ะ….น้องจินั่งรถแท็กซี่คันเดียวกับอาเหลียงและอาหยง….เนื่องจากน้องจิมีคำถามหลายคำถามไปหน่อย คนขับแท็กซี่อาจจะปล่อยน้องจิลงข้างทางได้….ถามคำถามมาจนถึงหัวลำโพง…คาดว่า หูข้างซ้ายอาจอักเสบได้ อิอิ….

…….พอมาถึงหัวลำโพง  ก็เจอกับอาคอนที่มารออยู่แล้วค่ะ….พวกเรารอรถไฟออกจากสถานีตอน 08.05 น…..พอได้เวลาขึ้นรถไฟ ต่างคนก็ต่างหอบของสัมภาระตัวเองและคนรอบข้างเท่าที่จะมีกำลังและมือจะไขว่คว้า ช่วยกันขนขึ้นรถไฟ …..พวกเราไปกัน 13 ชีวิต….ซึ่งน้องจิได้นั่งเบาะใกล้ๆกับคนญี่ปุ่น….เป็นอะไรที่วิเศษย์มากค่ะ ….พี่คนญี่ปุ่นไม่รู้เป็นอะไร เอาผ้าคลุมหัวเฉยเลย….สงสัยจะง่วงนอน อิอิ

……..รถไฟเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ….แต่เสียงของแก๊งค์โก๊ะไม่เคยเงียบ จนผู้โดยสารที่นั่งมาในโบกี้เดียวกันและโบกี้ใกล้เคียงรู้ฤทธิ์กันแล้ว..และเริ่มจะชินชากับแก๊งค์นี้แล้ว….บางคนนั่งหัวเราะ….บางคนมองด้วยความสงสัยว่า ” จะอะไรกันนักหนา”…..แต่ที่แน่ๆ พวกเราแก๊งค์โก๊ะเดินแจกขนมที่มีอยู่ไปทั่วโบกี้เลยนะเจ้าคะ…รวมทั้งกล้วยของลุงแฮนดี้ที่มอบให้อาคอนด้วย….

………ทั้งไทย ทั้งฝรั่ง ทั้งเงาะ ทั้งแห้ว ต่างก็ได้ลิ้มชิมรสชาติกล้วยของลุงแฮนดี้กันถ้วนหน้า…อร่อยเหาะไปเลยค่ะ…..อิอิ

………พอถึงสถานีที่ต้องลงกันแล้ว….พวกเราก็ช่วยกันขนของลงจากรถไฟ…แล้วก็มาเจอกับพี่เขียวที่มารอรับอยู่ที่สถานีอยู่แล้ว…น้องจิกับน้องอ้ายก็เดินกอดคอกันไปที่รถตู้ ทันใดนั้นก็มีฝรั่งคนหนึ่งทักมาว่า  Bye  น้องจิกับน้องอ้ายก็หันไปดู..ปรากฏว่า เป็นฝรั่งที่น้องจิแจกกล้วยให้บนรถไฟ…โอ๊ย..ดีใจมากๆเลยค่ะ แต่ไม่กล้าพูดตอบ เดี๋ยวอังกฤษจะเหน่อซะก่อน ก๊ากๆๆๆ

………พอนั่งรถตู้เดินทางไปกระบี่…รู้สึกว่าฝนจะตกด้วยเจ้าค่ะ….พวกเราสลบกันทุกคน…เพราะหมดฤทธิ์จากการนั่งรถไฟ….พอไปถึงที่พักที่ป้าหมอเจ๊จัดไว้ให้…ก็ได้พบกับน้องฝ้าย น้องไผ่ ลุงสิงห์ป่าสัก น้าเข่ง…อาหนุ่ย  อาเจี๊ยบ โบโบ่จัง…พวกเราหม่ำมื้อเย็นแล้วก็แยกย้ายกันไปนอน…คืนนั้นน้องจิได้เพ้นท์เสื้อให้อาหนุ่ย โบโบ่จัง และอาหยง ก่อนนอนเพื่อไว้ใส่ในวันรุ่งขึ้นด้วยค่ะ

……….เฮ 8 ครั้งนี้….ได้เดินทางตามที่ใฝ่ฝันไว้…ดีใจมากๆ ต้องขอบคุณป้าจุ๋มมากๆเลยค่ะ..ที่ออกความคิดในการนั่งรถไฟไป อิอิ…รักและคิดถึงทุกๆท่านนะคะ

……เรื่องนี้อยู่ดีๆก็อยากจะเขียน…อย่างไม่มีสาเหตุมาก่อน..อิอิ..เป็นประสบการณ์ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมองเห็นความสวยของหนู อิอิ…..

……มีผู้ใหญ่บ้านมาหาแม่น้องจิ…แล้วบอกว่า..จะให้ลูกสาวเป็นตัวแทนหมู่บ้านไปประกวดนางสงกรานต์ได้ไหม….ช่วงนั้นน้องจิไปมาเลเซีย..ไม่รู้เรื่องอะไรเลย..สนุกกับการเล่นน้ำทะเลเต็มที่….ทางนี้แม่ก็ตอบตกลงไปแล้ว…คงจะหัวเราะอยู่ในใจ(เดี๋ยวจะรู้สึกเลือกลูกใครไม่เลือกมาเลือกลูกฉัน) 55555+++

…….พอกลับมา….แม่ก็พอไปลองชุดไทยที่ร้านที่เขาบอกมา…ได้ชุดสีม่วง…เฮ้อ..แต่ไม่ได้เลือดที่ม่วงนะค่ะ (ถึงแม้ว่าหน้าตาจะเหมือนก็เถอะ)….เลือกชุดเรียบร้อย…เขาก็นัดวันซ้อมเดิน…ซึ่งต้องหารองเท้าส้นสูงๆใส่….แบบว่าน้องจิไม่ชอบใส่รองเท้าส้นสูง..เพราะปกติไม่เคยเดินช้าๆ…เหมือนจับลิงให้เดินประกวดความงามเลยค่ะ

……..ลองหัดเดินใส่อยู่ที่บ้านก่อน…ปรากฏว่าพอจะเดินได้บ้าง…วันที่เขานัดซ้อมก็พอเดินไม่ให้หน้าทิ่มอายเขาก็เป็นพอ….มีซ้อมไหว้….ซ้อมเดิน….ซ้อมหมุน…..โอ๊ย…มันทรมานมากๆเลยค่ะ……แถมยังต้องยิ้มอยู่ตลอดเวลา..ปากแทบจะฉีก…แต่ก็เอาเถอะทำเพื่อหมู่บ้าน
……..พอถึงวันจริง….แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว….เพื่อนน้องจินั่งคุมเครื่องไฟอยู่ข้างหลังเวที…น้องจิทำแกล้งเดินเข้าไป…เพื่อนน้องจิจำน้องจิไม่ได้ค่ะ…พูดซะเพราะเลย…พอน้องจิบอกว่า….เราจิเอง…เจ้าเพื่อนตัวแสบมันจ้องตาเขียวเลย…แล้วพูดว่า…เอ๊ย..จิหรอเนี่ย…พอพูดจบแล้วต่อด้วยหัวเราะอย่างแรง…(อาการอย่างนี้แสดงว่าอะไรค่ะ) 55555+++

………พอตอนน้องจิขึ้นเวที….ทุกหมู่บ้านในอำเภอสองพี่น้องจะมาร่วมงาน….เพื่อนอีกคนหนึ่ง…กำลังนั่งกินลูกชิ้นอยู่….พอพิธีกรประกาศชื่อผู้เข้าประกวดแต่ละคน…แล้วให้ผู้ประกวดเดินออกมาเพื่อเดินโชว์ตัว….พอพิธีกรประกาศชื่อน้องจิ…เพื่อนบอกว่า  อ้าปากค้าง ลูกชิ้นตกเลย….(แล้วเขาก็บอกว่า..ไม่ได้ตลึงในความสวยนะ…แค่อึ้งที่ใครส่งลิงเข้าประกวดเฉยๆ) 55555++

………ผลการประกวดนั้นแทบจะไม่ต้องลุ้นเลยทีเดียว……ตกรอบไปเลย…555555+++……หลังการประกวดพิธีกรเดินลงมาชมน้องจิว่า….พูดมีวาทศิลป์ดี…ผู้ใหญ่บ้านก็เดินมาให้กำลังใจว่า ดีมาก พูดดีมาก….เฮ้อ…ใจอยากจะกลับบ้านเต็มทีเพราะว่าเจ็บเท้ามากๆค่ะ..ใส่ส้นสูงอยู่….

ผู้ชายคนข้างหลังมอง…กวนประสาทมากๆค่ะ….สงสัยไม่เคยเห็นคนหน้าตาดี

……….เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีโอกาสได้ทำ…..ตื่นเต้น..สนุกดีค่ะ…แต่ทรมานมากๆ….สู้ปีนต้นมะม่วงไม่ได้…ทั้งสนุก..ทั้งมัน….เกินจะบรรยาย อิอิ

..

……..รักและคิดถึงทุกๆท่านนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ…กอดๆๆ….จุ๊บๆๆๆ