ลานเด็กเหน่อ

…….เพื่อนเอย  เคยกอดคอกันมา  เคยสุขใจและมีน้ำตามาด้วยกัน  เนิ่นนาน กลายเป็นความผูกพัน มีเรื่องราวให้เรียนรู้ตลอดมา……

…….มิตรภาพที่น้องจิได้คราวนี้จะขอเอ่ยถึงเพื่อนคนหนึ่ง…ซึ่งถือว่าเป็นเพื่อนคนใหม่ที่ได้รู้จักเลยก็ว่าได้เจ้าค่ะ…นั่นก็คือ โบโบ่จังนี่เองค่ะ….อาหนุ่ย กับ อาเจี๊ยบ บอกว่า อาฝากน้องด้วยนะ……ป๊าดดดดดดดดดดดด…..วันแรกที่น้องจิได้พบกับโบโบ่จังนั่นก็คือ ตอนกินมื้อเย็นที่พักเชิงอนุรักษ์….โบโบ่จะอยู่กับอาเจี๊ยบตลอด….น้องจิก็เลยบอกให้มานั่งในวงเด็กนี่สิ…โบโบ่ก็ยิ้มแล้วก็เดินมา แล้วก็คุยกันนิดหน่อย เพราะต่างคนต่างก็กิน 55555++

…….พอกินเสร็จ น้องจิ กับน้องอ้ายก็พาเด็กๆไปแนะนำตัวเองกันที่ท้ายรถเพื่อเป็นการทำความรู้จัก…เริ่มต้นด้วย น้องไผ่ น้องฝ้าย น้องนีน่า น้องเอมี่ น้องโย่  ต่างคนต่างแนะนำชื่อตัวเอง และเรียนอยู่ชั้นไหน ที่ไหน…และแล้วก็มาถึง โบโบ่จังนี่แหละเจ้าค่ะ…โอ๊ย กว่าจะพูดออกมาได้ ต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก…ต้องถาม ถาม ถาม แล้วก็ ถาม….เมื่อโบโบ่จังแนะนำตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว น้องอ้าย ก็แนะนำตัวเอง และปิดท้ายด้วยน้องจิ ก๊ากๆๆๆ….พอเด็กๆทุกคน รู้ว่าใครชื่ออะไรกันแล้วก็จะเรียกชื่อกันถูก..(ความจริงทุกคนก็รู้จักกันมาหมดแล้ว ยกเว้นโบโบ่จัง ที่น้องจิให้ทุกคนแนะนำตัวเองก็คือ อยากรู้ชื่อโบโบ่จังแล้วก็อยากให้โบโบ่จังรู้จักกับทุกคนในแก๊งค์เรานั่นแหละเจ้าค่ะ อิอิ นี่คือแผนการ ก๊ากๆๆ)

……..ตลอดระยะเวลาที่เดินทางไปในสถานที่ต่างๆ  น้องอ้าย น้องจิ และ โบโบ่จังก็จะนั่งรถคันเดียวกันเป็นส่วนใหญ่ จะมีบางครั้งที่ไม่ได้นั่งด้วยกัน เพราะหนี นีน่าและเอมี่ 555555+++…..พวกเราก็จะร้องเพลงด้วยกัน คุยกัน จนผู้ใหญ่ที่นั่งในรถหนวกหู โดยเฉพาะคนที่แสดงอาการหนวกหูอย่างออกหน้าออกตาก็คือ ” ลุงเปลี่ยน” 5555555+++ ……

……..โบโบ่จัง เป็นคนที่มีความเป็นโลกส่วนตัวสูงมาก…จะเห็นได้จากการชอบฟังเพลงอยู่คนเดียวไม่เผื่อแผ่เพื่อนฝูง เราอุตส่าห์ร้องให้ฟังกลับไม่ฟัง ไปฟังในโทรศัพท์..ดังนั้น พวกเราจะยอมได้อย่างไร…จึงส่งเจ้าโย่ไปจัดการ …ซึ่งก็ได้ผลเป็นอย่างดี โบโบ่หันมาคุยกับพวกเรามากยิ่งขึ้น…และเริ่มที่จะอยู่ห่างๆกับเจ้าหูฟังนั่นสักพัก อิอิ

……..โบโบ่จังเป็นเพื่อนใหม่ที่มีอะไรใหม่ๆให้น้องจิได้เรียนรู้ในตัวเพื่อนคนนี้มากๆเลยเจ้าค่ะ…..โบโบ่จังเป็นคนมีน้ำใจ  เรียบร้อย  ซึ่งข้อนี้ น้องอ้ายกับน้องจิยอมแพ้ ก๊ากๆๆๆ…..โบโบ่จังร้องเพลงภาษาอังกฤษได้เพราะมากๆ…ซึ่งร้องได้ไม่เหน่อเหมือนน้องจิ 55555++…..เสียอยู่อย่างเดียว ร้องแล้วไม่วางไมค์ อิอิ

……..เฮฮาศาสตร์ครั้งต่อไป….พวกเราแก๊งค์โก๊ะก็หวังกันว่า  จะมากันครบทีมอีกเจ้าค่ะ ถ้าผู้ใหญ่ไม่จัดตอนช่วง ศิลปากรสอบมิดเทอม หรือปลายภาคเหมือนลุงเปลี่ยนบอกไว้ 555555+++

………ส่วนโก๊ะอ้ายจัง….เป็นมิตรภาพที่ผูกพันกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน….อ้ายจ๋า รักอ้ายนะ รักษาสุขภาพด้วย จิรักอ้ายมากๆเลย…จุ๊บๆๆๆ กอดๆๆๆๆ…..ไม่มีคำบรรยายใดๆให้เพื่อนรักคนนี้ไปมากกว่า “ความจริงใจที่เพื่อนคนนี้มีให้เน้อ” กอดๆๆๆ ไว้เจอกันนะจ๊ะ

…………………………..ขอบคุณเฮฮาศาสตร์  ที่มอบมิตรภาพที่เรียนรู้ด้วยหัวใจ ให้น้องจิและทุกๆคน………………………………..

« « Prev : เฮ 8 (สถานที่ที่ประทับใจ)

Next : *~*~* วัฒนธรรม..ชุมชนลาว(ครั่ง)*~*~* » »