ลานเด็กเหน่อ

               เข้าสู่สัปดาห์แห่งการสอบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ…..น้องจิเตรียมตัวก่อนการสอบ 1 อาทิตย์(แบบฟิตๆ)…..ไปอ่านหนังสือ นอนในหอสมุดเลยก็มี…..อ่านต่ำสุดก็ประมาณตี 3…..อ่านแล้วก็ไปเรียน ไปเรียนแล้วก็มาอ่าน…แบบว่า ใครทักก็ยิ้มให้ แต่ยิ้มแบบไม่ชื่นบานเพราะด้วยความเครียดในสมองทั้งสองซีก เอิกๆๆ

                              ก่อนการสอบก็ยังพอไหว…..อิอิ อ้วนท้วนสมบูรณ์ดีเจ้าค่ะ

               มีอยู่คืนหนึ่ง น้องจิเครียดเกี่ยวกับการสอบพูดภาษาไทยกับพูดภาษาอังกฤษ..แล้วน้องจิก็ไปห้องสมุดอ่านไปอ่านมา …ในที่สุดก็ตัดสินใจ ลงไปซื้อแปปซี่มากินคลายเครียด…กินแล้วจุกเลยแน่นไปหมด….ส่งข้อความบอกลุงสุดที่รัก…ว่า กินแปปซี่จุก…ลุงโทรกลับมาบอกว่า อย่าไปเครียด อย่าพึ่งเหยียบคันเร่งเยอะ เรียนอีก 4 ปีนะ ไม่ใช่เรียนจบแค่ ปีเดียว 555+++…อย่าผ่าไฟแดงนะอีหนู….อิอิ แล้วลุงก็บอกว่า คืนนี้อ่านแค่ เที่ยงคืนพอนะ เดี๋ยวลุงโทรมาไล่ให้ไปนอนอีกรอบ

               อ่านหนังสือไปเรื่อยๆ…ประมา 5 ทุ่มครึ่งลุงก็โทรมาบอกว่าให้อ่านแค่ 20 นาทีเท่านั้นนะแล้วก็ไปนอนคืนนี้ไม่ต้องนอนที่หอสมุด…น้องจิก็เชื่อฟังทุกประการ….น้องจินอนเที่ยงคืน

               พอรุ่งเช้าลุงแห่งชาติก็โทรมาบอกว่า…ลุงกำลังอยู่บนรถเดินทางไปลพบุรี (ไปหาเพื่อนๆของน้องจิ อิอิ)…..ลุงบอกให้น้องจิไปวิ่งสัก 2 รอบ…น้องจิก็เลยไปวิ่ง 2 รอบแล้วก็ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เตรียมตัวไปสอบพูดภาษาไทย….แล้วลุงเอกก็โทรมาอีก..โทรมาเพราะยังไม่ได้อวยพรให้น้องจิเลยค่ะ….พอลุงอวยพรเสร็จมีกำลังใจในการสอบ….

                น้องจิไปสอบพูด…น้องจิพูดเรื่อง วัฒนธรรมเมืองสุพรรณ…ก่อนจะออกไปพูด น้องจิก็นึกถึง ลุงเอก ป้าจุ๋ม พ่อครู ครูพิสูจน์ พ่อประจักษ์ ครูเสียงเหน่อ  นึกถึงหมดเลย…แล้วน้องจิก็เดินออกไปพูด…น้องจิพูดนำเรื่องด้วย บทกลอน 2 บท และปิดท้ายด้วย คำขวัญประจำจังหวัดสุพรรณ

                ครูบอกน้องจิว่า ..ลีลาการพูดดี ขึ้นด้วยดี ปิดเรื่องดี จังหวะการพูดดี แต่งตัวเรียบร้อย(หน้าตาดี)  555++….บุคคลิกดี  ออกเสียง ร  และ คำควบกล้ำชัดเจน แต่ เสียง ท มีลมมากไปหน่อย 555++ น้องจิก็งงๆเหมือนกัน…แล้วครูก็บอกว่า ข้อมูลวัฒนธรรมด้านสำเนียงหามาได้ชัดเจน สมบูรณ์ดีมาก 555++ น้องจิต้องขอบคุณครูพิสูจน์ที่สุดๆๆๆๆ

                 สรุปน้องจิสอบพูดภาไทยได้คะแนน 4.85 เต็ม 5…..โทรไปบอกลุงสุดที่รัก  และเตรียมตัวสอบพูดภาษาอังกฤษในตอนบ่ายต่อไป…งานนี้ได้ติวเตอร์จากครูเสียงเหน่อๆ เป็นคนสอนให้…ลุงเอกให้พรมาเรียบร้อยในรอบบ่าย…ไปสอบด้วยความตื่นเต้น…พูดๆๆๆๆ ครูบอกว่า ดัดจริตใช้ได้ ป๊าดดดดดด….ได้มา 4.75 เจ้าค่ะ 555555+++….สบายใจไปในการสอบพูดทั้งไทยและอังกฤษ

                   พอมาถึงสัปดาห์นี้…เป็นสัปดาห์ของการสอบปลายภาค…ยิ่งหนักใหญ่เลย…วิชาแรกเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา น้องจิสอบ information เจ้าค่ะ…สอบเสร็จ น้องจิก็กลับมาที่หอ…น้องจิแทบตาย…อาเจียนๆๆๆ แล้วก็ปวดท้องมาก เดินไม่ไหว…ตอนแรกเพื่อนบอกว่าไปหาหมอไหม น้องจิยังไม่นึกว่าจะเป็นมาก ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร สักพัก น้องจิยืนไม่ได้ต้องคลานลงกับพื้นเลย ก็เลยบอกเพื่อนว่า พาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดเลย เพื่อนเลยเรียกวินมอไซค์พาไปโรงพยาบาลนครปฐม แบบว่า นั่งรถแทบตกมอไซค์แบบปวดมากๆ น้ำตาไหลเลย.

                   พอไปถึงโรงพยาบาล..หมอก็ให้นอนบนเปลแล้วลากไปที่ห้องฉุกเฉิน…กลัวสุดๆ..ตอนนั้นก็นึกถึง ลุงเอกอีกนั่นแหละ นึกถึงป้าจุ๋ม..พอนึกถึงเสร็จ ก็โทรหาแม่..ให้แม่มาหาที่โรงพยาบาลนครปฐมด้วย..แม่ก็มาเลย……หมอไม่ได้ทำอะไรเลย ให้น้องจินอนปวดใส่แทบขาด…จนอาการทุเราลงหมอก็มากดๆท้อง…และวินิจฉัยโรคมาว่า น้องจิมีลมในกระเพาะมากเกินไป + กับความเครียดเลยเป็นอย่างนี้..แล้วลุงเอก ครูพิสูจน์ ครูแอน ครูเสียงเหน่อ ก็โทรมาหาน้องจิตลอดเลย ซึ้งมากๆในความห่วงใย รักทุกคนมากๆๆๆๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด ไปจนถึง อินฟินีตี้เลย อิอิ

                  มาวันนี้สอบภาษาไทย….ลุงเอกก็โทรมาให้พร…ก่อนเข้าห้องสอบแบบว่า ปวดท้องก็ปวด คลื่นไส้อีกต่างหาก….แต่ได้พรแล้วน้องจิต้องทำได้ แถมน้องจิเอายันต์ลุงเอกผูกปากกาเข้าไปทำข้อสอบด้วย (เล่นของเล็กน้อย)….น้องจิก็พยายามนั่งคิด…นั่งเขียน…พระเจ้า!! ออกอะไรมึนได้อีก..ทำจนเสร็จแล้วก็ส่ง…พอส่งข้อสอบเสร็จก็กลับหอ..อ้วกได้อีก จะตายไหมนี่..แล้วก็มาติวภาษาอังฤษตอนบ่าย 1-บ่าย 5 โมง แล้วก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน……แม่มารอรับ แล้วก็ไปงานศพของลุงต่อ……พรุ่งนี้อ่านวิชาภาษาอังกฤษและปรัชญา เพื่อเตรียมตัวสอบวันพฤหัสนี้ พระเจ้า อิอิ สู้ว๊อยยยยย

                 น้องจิรักลุงเอก รักป้าจุ๋ม รักพ่อครู รักลุงอัยการ รักอาเหลียง รักครูพิสูจน์ รักพ่อประจักษ์ รักครูเสียงเหน่อ รักครูโย่ง รักลุงบางทราย รักป้าหมอเจ๊ รักป้านิด  รักลุงนายช่าง  รักทุกๆๆคนเลย หนังสือเรียนน้องจิส่วนใหญ่จะมีชื่อคนที่น้องจิรักไว้ด้วย แทบทุกเล่ม เพราะเวลาน้องจิเปิดหนังสือมาอ่านก็จะมีกำลังใจในการอ่าน อิอิ

                    ตอนนี้เอารูปนิ้วมาให้ดู..ถ้าถ่ายรูปน้องจิมาให้ดู คงจะบอกเป็นคำเดียวกันว่า ซากคนเดินได้ 5555+++….เอานิ้วมาให้ดูว่า ยังสู้อยู่ และ รักทุกๆคน อิอิ

                                     สู้ได้อีกค่ะ ….555555++++….อิอิ

                                    รักทุกๆๆๆคนนะค่ะ ……….อิอิอิ