มีเรื่องเล่ามาว่า ที่สำนักงานแห่งหนึ่ง มีผู้ช่วยหัวหน้า 2 คน เป็นเพื่อนเกลอรักใคร่กลมเกลียวกันดี ทั้งสองหนุ่มขยันขันแข็ง ช่วยกันทำงานเพื่อองค์กร
หัวหน้าเห็นความอุตสาหะ จึงจัดหาเจ้าหน้าที่เพิ่มให้เป็นเจ้าหน้าที่สาวสวย หน้าตาจิ้มลิ้ม
ด้วยเป็นองค์กรขนาดเล็ก สถานที่ทำงานไม่กว้างขวาง(แปลว่าคับแคบ แต่หัวหน้าบอกว่า คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก) หัวหน้าจึงจัดให้เจ้าหน้าที่ใหม่ทำงานอยู่ในห้องทำงานรวม
ตั้งแต่นั้นมา องค์กรเริ่มมีปัญหาจากผู้ช่วยหนุ่มทั้งสอง ที่เริ่มเกิดการเขม่นกันไปกันมา องค์กรไม่เป็นปกติสุข
หัวหน้าจึงจำเป็นต้องหาทางแก้ไขปัญหา หลังจากวิเคราะห์หาสาเหตุของปัญหาเรียบร้อยแล้ว จึงทำการย้ายโต้ะทำงานเจ้าหน้าที่สาว ไปไว้ในห้องทำงานหัวหน้า
หลังจากนั้น ผู้ช่วยทั้งสองหันกลับไปสามัคคีกันเหมือนเดิม รวมหัวกันมาทะเลาะกับหัวหน้าแทน
ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ
ตำแหน่งหัวหน้า ไม่ใช่ได้มาง่ายๆนะคร้าบ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจ คนกลาง
คนกลางจริงย่อมไม่มี มีแต่คนบอกว่าตัวเองเป็นกลาง
(มีคนบอกมาว่าเป็นเรื่องจริง คนชอบละเมอเพียงแค่คนถ่ายทอด ท่านสาธารณสุขอำเภอนาวัง  จังหวัดหนองบัวลำภู  คุณรัฐธีร์ หนองหาญพิทักษ์ เป็นผู้รับผิดชอบข้อมูล)
 

continue reading.....

ตั้งใจมาตั้งแต่ต้น ว่าอยู่หนองบัวลำภู จะต้องไปเที่ยวชม ภูหินลาดช่อฟ้า 
เมื่อมาใหม่ๆ มีแต่คนเสนอจะนำเที่ยว มีแหล่งสถานที่น่ากินน่านอน 
หลังจากเวลาผ่านไป ๘ เดือน คนอยากเที่ยวก็ยังรออยู่ คนชวนก็ลืมเลือนไป คงนึกว่าพาไปมาหมดแล้ว ไม่มีใครพูดถึงอีก
เมื่อมีภารกิจต้องอยู่เสาร์อาทิตย์ จึงได้โอกาส และเป็นโอกาสของเราคนเดียว วันอาทิตย์ที่ ๒๖ เมษายน ๒๕๕๒ จึงขับรถไปดูบรรยากาศของ ภูหินลาดช่อฟ้า แบบไม่ต้องมีใครนำทาง แหล่งท่องเที่ยววันอาทิตย์ น่าจะคึกคัก เดินๆตามเขาไป แอบฟังคนนั้นพูดแอบฟังคนนี้บรรยาย คงพอหายเงียบเหงาได้
เลี้ยวซ้ายตรงตลาดบ้านห้วยเดื่อ ขับไปเรื่อยๆ เริ่มเกิดความรู้สึกว่า เหมือนมีรถเราอยู่คันเดียว ไม่มีรถตาม แล้วก็ไม่มีรถสวน แต่ยังคงเป็น แหล่งท่องเที่ยววันอาทิตย์ น่าจะคึกคักอยู่นะ
ระยะทางเพียง ๑๓ กิโลเมตรจากทางแยก ถึงสุดถนนลาดยางที่มีเสาคอนกรีตขวางอยู่แปลว่าห้ามขับรถเข้าไป คงถึงจุดต้องเดิน ตามข้อมูล lumphu.com ที่เคยให้ไว้
บรรยากาศแบบ  4 ด. (โดดเดี่ยวเดียวดาย) ชัดเจนแน่นอน หมดหวังกับความเป็น แหล่งท่องเที่ยววันอาทิตย์ 
แต่ก็ยังมีกำลังใจที่อยากจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ อุ่นใจที่เปิดโทรศัพท์ยังมีสัญญาน(ไม่รู้เหมือนกันว่าจะโทรไปหาใครหากคับขันในยามนั้น)
เริ่มมองหาป้ายบอกทาง เป้าหมายแรก ลานตาหมากฮอต ไม่น่าเชื่อที่ หาไม่เจอ
ไปเป้าหมายถัดไป ทับสูง เดินตรงไป ป้ายบอกทางชัดเจนเมื่อมีทางแยก เดินตรงไปตามลูกศร ยิ่งเดินไปทางยิ่งเล็กแคบลง [...]

continue reading.....