ลานจอมป่วน

วันที่ 6 สิงหาคม 2551 ท่านนายกเทศมนตรีนครพิษณุโลกได้มอบหมายให้ไปเป็นประธานงานเสริมสร้างสายใยรัก  ครอบครัวอบอุ่น  ครอบครัวแข็งแรง  แต่ที่จะเล่าให้ฟังเป็นเรื่องความประทับใจการแสดงของเด็กจากโรงเรียนอนุบาล เทศบาลนครพิษณุโลก  เป็นการแสดงการฝึกเทควันโด

ไม่ค่อยอยากจะเขียนเรื่องความประทับใจเลย  อิอิ  เขียนแล้วมีเรื่องทุกที  55555  แต่มันประทับใจจริงๆ  เป็นเหตุผลส่วนตัวน่ะครับ  แต่ก็อยากเอามาเล่าให้ฟัง

ตอนเป็นวัยรุ่นเรียนหนังสืออยู่  อยากเล่นยูโดมาก  เป็นเด็กต่างจังหวัดด้วย  เพื่อนก็พาระเหเร่ร่อนไปฝึกตามที่ต่างๆ  ทั้งสำเพ็งบ้าง  ที่สมาคมยูโด  ใต้ถุนสนามศุภชลาศัยบ้าง  เพราะที่โรงเรียนไม่มีให้เรียน

ตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็ค่อยยังชัวหน่อย  เป็นประธานชมรมต่อสู้ป้องกันตัวของคณะแพทยศาสตร์ศิริราช  มีจริงๆนะครับ  ไม่รู้ตอนนี้ยังมีอยู่รึเปล่า  กิจกรรมที่รับผิดชอบก็มีทั้งมวยสากล  มวยไทย  กระบี่กระบอง  ฟันดาบ  ยูโด ไอคิโด  คาราเต้  เทควันโด  ยิงปืน  และเป็นนักกีฬายูโดและประธานชมรมยูโดของมหาวิทยาลัยด้วย  เลยเล่นหมดซะทุกอย่างเลย  อิอิ

พอมาเห็นเด็กๆ  ได้มีโอกาสฝึกเทควันโดตั้งแต่ชั้นอนุบาลก็เลยเกิดความประทับใจ  ว่าเด็กๆสมัยนี้  มีโอกาสมากกว่าแต่ก่อน  ไม่ใช่เฉพาะแต่ด้านนี้  แต่ทุกๆด้านเลย  อาจจะยกเว้นด้านจริยธรรมรึเปล่า ? 

บางคนอาจถามว่า  ทำไมต้องเทควันโด  ทำไมไม่สนับสนุน  รำไทย  มวยไทย  ก็คิดในใจนะว่า  อะไรก็ได้  ไทยก็ยิ่งดี  แต่ขอให้ทำจริงๆเหอะ  ให้โอกาสเด็กได้มีทางเลือก  ได้ทำในสิ่งที่เด็กชอบ  ไม่ใช่ไอ้นั่นก็ไม่ดี  ไอ้นี่ก็ไม่ดี  สรุป   ไม่ทำอะไรสักอย่าง  เอาแต่บ่น  เอาแต่ติ  อิอิ 

การให้เด็กได้ฝึกเทควันโดตั้งแต่อนุบาล  ไปนั่งสังเกตตั้งแต่เด็กเตรียมตัวแสดง  ช่วงอบอุ่นร่างกาย  นั่งสมาธิ  ซ้อมกันอีกครั้งก่อนขึ้นไปแสดงจริง  คุณครูที่ฝึกสอนเข้าใจทั้งเรื่องของเทควันโดเพราะเป็นนักเทควันโดสายดำ  เข้าใจจิตวิทยาในการสอนเด็ก  รักและเข้าใจเด็ก  ที่สำคัญคือเข้าใจว่าให้เด็กฝึกเทควันโดไปทำไม  ในวัยขนาดเด็กอนุบาลนี่ควรจะฝึกอะไร  มากน้อยแค่ไหน

คุยกับคุณครูได้ความว่า  ในเด็กระดับนี้  ต้องการแค่เตรียมความพร้อมของเด็กในการที่จะพัฒนาต่อไปตามวัยของเด็ก  เด็กช่วงวัยอนุบาลก็คงได้แค่ทักษะการเคลื่อนไหวร่างกาย  การฝึกให้เด็กมีสมาธิ  รู้จักระเบียบ  วินัย  ถ้าอายุมากขึ้นก็จะสอดแทรกเรื่องราวต่างๆ  รวมทั้งจริยธรรมเข้าไปด้วยทีละน้อยๆ

เด็กที่เป็นนักกีฬา  ถ้าได้รับการฝึกที่ถูกวิธี  ก็จะเป็นเด็กที่มีความคล่องตัวในการเคลื่อนไหวร่างกาย  มีท่าทาง  ท่วงทีที่น่าดู  ภาษาอังกฤษ  ใช้คำว่า smart  อีกทั้งมีจิตใจที่รู้แพ้  รู้ชนะ  รู้อภัย

แต่สำหรับกีฬาที่จัดเป็นการต่อสู้ป้องกันตัว  ( Martial Art )  จะมีอะไรๆที่เหนือกว่ากีฬาประเภทอื่นๆ  เพราะจะมีการสอนด้านจิตใจที่ลึกซึ้งกว่ามาก  เรื่องของสมาธิ  ความสงบของจิตใจ  ความมุ่งมั่นในการฝึกซ้อม  ซึ่งจะส่งผลให้เป็นคนที่ไม่ท้อถอย  อดทน  ไม่ย่อท้อต่อความลำบาก  การนอบน้อมถ่อมตน  การใช้ความรู้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์  รักสงบ  แต่ก็เฉียบขาด  ดุดันยามต่อสู้

การสอนการต่อสู้ป้องกันตัวก็จะมีพิธีกรรมรับศิษย์  การสอนด้านจิตใจ  ร่างกายและเทคนิค  เพราะวิชาเหล่านี้ถ้านำไปใช้ไม่ถูกทาง  ก็จะเป็นอันตรายอย่างมาก  ผู้ที่เรียนต่อสู้ป้องกันตัวแล้วมักจะเรียบง่าย  ไม่โอ้อวด  วางก้าม  

ให้ทันสมัยหน่อยก็ต้องบอกว่า  ไม่เกรียน  อิอิ

Facebook

« « Prev : การจัดการศึกษาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

Next : แนะนำหนังสือ - สรรนิพนธ์ พุทธทาส ว่าด้วยเต๋า » »