ลานจอมป่วน

เทศบาลนครพิษณุโลกมีสภากาแฟทุกเช้าวันอังคาร เริ่ม 8.30 น. เลิก 10.00 น. ไม่ใช่การประชุม แต่เป็นการพูดคุยกันที่ไม่มีรูปแบบนัก คุยกันหลายๆเรื่อง จัดมานานแล้ว ริเริ่มโดยท่านนายกเทศมนตรีนครพิษณุโลก

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาก็เข้าร่วมสภากาแฟ มีเรื่องหลุดๆที่นำมาเล่าสู่กันฟังให้เรียนรู้ร่วมกัน

มีเรื่องหลุดๆที่เกิดขึ้นในงานรับเสด็จ ฯ

มีเรื่องหลุดๆที่เกิดขึ้นจากงานใหญ่ๆที่จัดขึ้น

แต่ก็มีเรื่องดีๆที่เกิดขึ้นมาเล่าสู่กันฟัง มีหลากหลายอารมณ์มาก สนุกดีครับ

เอาเรื่องดีๆก่อนดีกว่าครับ

พิษณุโลกจัดงานงานมหกรรมสี่แยกอินโดจีน Indo-China Fair 2010 ตั้งแต่วันที่ 4-13 ธันวาคม 2553 ดร. สุรินทร์ พิศสุวรรณ เลขาธิการอาเซียนได้ให้เกียรติ์มาเป็นประธานพิธีเปิดและได้ปาฐกถาพิเศษ หัวข้อ พิษณุโลก ประตูยุทธศาสตร์สู่อินโดไชน่าและอาเซียน Phitsanulok: Strategic Gateway to Indochina and ASEAN

…..ประเด็นที่สำคัญที่ได้เรียนรู้คือประเด็นยุทธศาสตร์ของอาเซียน หรือทิศทางที่จะเกิดขึ้นคือการเกิดประชาคมอาเซียน -ASEAN Community แบบสหภาพยุโรป -Europe Union ไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม

…..ทำอย่างไรจึงจะรองรับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นได้

…..ปีหน้ารถบรรทุกจากชาติต่างๆจะวิ่งตามถนนหลักใหญ่ๆได้ ตามมาด้วยรถบัสที่จะนำๆนักท่องเที่ยวมายังภูมิภาคต่างๆได้อย่างสดวก

….จุดขายของประชาคมอาเซียนน่าจะเป็นเรื่องของวัฒนธรรม อาหาร

…. พิษณุโลก (ประเทศไทย) ต้องเตรียมพร้อมที่จะเป็นครัวของโลก ต้องให้ชาวบ้านเรียนรู้ภาษาอังกฤษ ซึ่งทางเทศบาลนครพิษณุโลกก็เตรียมที่จะเปิดศูนย์สอนภาษาอังกฤษให้กับประชาชนอยู่แล้ว ยังคงมีเรื่องราวต้องเตรียมอีกมาก ที่สำคัญคือแนวคิดที่ว่าจะเตรียมตัวอย่างไร ? เราจะเตรียมคนพิษณุโลกให้พร้อมรับการเปลี่ยนแปลงทุกสถานการณ์หรือเปล่า ?

ในระดับชาติ เรามีวิธีคิดอย่างไร? เราเตรียมตัวเพื่อการแข่งขันกับนานาชาติอย่างไร ? ที่ผ่านมาทำไมเราเตี้ยงลงๆๆ ? ถ้าเรายังหารากเหง้าของสาเหตุ (Root Cause) ไม่ได้ แล้วเราจะแก้ไขปัญหาอย่างไร ?

แหมๆๆๆๆๆ ตั้งใจว่าจะเป็นเรื่องดีๆ ไหงลงเอยแบบนี้ อิอิ

ตอนที่ 2 เรื่องหลุดๆ หลายๆงานปนกันนะครับ เอามาถกกันในสภากาแฟ

เช่นการไปจัดนิทรรศการ ตั้งแต่ประสานงานสถานที่ แนวทางการจัด กว่าจะได้คำตอบก็แทบแย่

งานเลี้ยงระดับสำคัญๆ แต่พิธีกรของงานไม่รู้หายไปไหน จำเป็นต้องใช้พิธีกรจำเป็นซึ่งไม่ได้เตรียมตัวมาเลย มันก็วุ่นวายพอสมควรแหละครับ แถมคิวการแสดง ดนตรี ไม่ทราบว่าจัดการอย่างไร ? มันดูวุ่นวายไปหมด

การดูงาน มีหนังสือแจ้งมาขอความอนุเคราะห์ดูงาน รายละเอียดก็ไม่ชัดเจน ประสานกลับไปก็ไม่ได้คำตอบ สุดท้ายบอกว่าคงจะไม่ดูแล้วเพราะเวลาไม่ลงตัว

นั่งฟังการถกกันในสภากาแฟ ก็มีความรู้สึกว่า คนเราทำงานมานานๆน่าจะพัฒนาความเป็นมืออาชีพ ทำมาตั้งนานน่าจะเป็นเซียน รู้เรื่องงานในหน้าที่ของตัวเองเป็นอย่างดี คนที่มอบหมายงานก็มีความเป็นเซียนพอที่จะมอบหมายงานให้คนที่เหมาะสมเป็นคนจัดการ เลยตั้งคำถามกับตัวเองว่า ตัวเราอยู่มาจนปูนนี้ ได้แต่อายุที่มากขึ้นเหรอ ? มีประสบการณ์หรือเรียนรู้อะไรมากขึ้นหรือเปล่า?

เป็นเซียนเรื่องอะไรบ้าง ? การเรียนรู้ การใช้ชีวิต การทำงาน

วันนี้ดีกว่าเมื่อวานหรือเปล่า?

พรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้ไหม?

อาทิตย์หน้าจะดีขึ้นกว่าอาทิตย์นี้ไหม?

เดือนหน้าจะดีกว่าเดือนนี้ไหม?

ปีหน้าจะดีกว่าปีนี้ไหม?

แล้วทำอย่างไรจึงจะดีขึ้น หรือหายใจทิ้งไปวันๆ อิอิ

*@*%!&^))!_(@^)(&(*!^)+@_)^*T^@%&#@%^#(@)

Facebook

« « Prev : ตะลุยญี่ปุ่น Hamamatsu (3)

Next : นักศึกษาแพทย์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี » »