ลานจอมป่วน

อุ๊ยจั๋นตามีอาการเหมือนกินยาผิด  ขยันเขียนบันทึกจริงๆ  ติดตามอ่านตลอด  เพราะเป็นกรรมการประจำคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร,  คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม  และคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร

เมื่อวานก็มีประชุมคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร ทางคณะเชิญท่านศาสตราจารย์ คุณหญิง สุชาดา กีระนันทน์ มาเป็นกรรมการด้วย  นับเป็นวาสนาที่ได้มาเป็นกรรมการคณะนี้  เพราะมีโอกาสได้พบปะ  พูดคุย  และได้ฟังแนวคิด  ประสบการณ์ของอาจารย์

ความจริงทางคณะฯ เชิญอาจารย์มาตั้งแต่เช้า  อาจารย์ได้พบปะพูดคุยกับคณาจารย์ของคณะฯ  แต่ติดประชุมที่โรงพยาบาลพุทธชินราช  เลยอดฟังเรื่องดีๆ  แต่มาประชุมตอนบ่าย  ก็ได้พูดคุย  และรับฟังประสบการณ์ของอาจารย์ในที่ประชุมก็เป็นวาสนาแล้ว

การประชุมไม่มีเรื่องต้องปรึกษาหารืออะไรกันมาก  ใช้เวลาไม่มาก  ท่านคณบดี (รองศาสตราจารย์พรรณยุพา นพรัก) ก็เลยใช้เป็นเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้  คล้ายๆให้คณาจารย์สอบถามกรรมการ(ที่ปรึกษา)ทั้งสองท่าน

ก็คงหนีไม่พ้นประเด็นต่างๆที่วงการอุดมศึกษาพูดคุยกัน
ปัญหาการศึกษาของประเทศ
จะพัฒนาระบบการศึกษาอย่างไร?
ปัญหาการสอนที่หนักของอาจารย์  แถมต้องทำวิจัย
มุมมองของอาจารย์ในฐานะที่เคยเป็นอธิการบดีจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ความเห็นและมุมมองของจอมป่วน  เพราะมาแปลก  คำถามถามว่า  มาจากสุดโต่งทางวิชาการแล้วหักมุมมาทำงานทางการเมือง ลงลุยกับรากหญ้า  มองเห็นอะไร?  มองการศึกษา  การวิจัยของสถาบันอุดมศึกษาอย่างไร ?

อาจารย์สุชาดาบอกว่า
……คนในวงการศึกษาเป็นจำเลยสังคม  มีข้อกล่าวหามากมาย
……ประเทศเพื่อนบ้านแซงเราแล้ว?
……ให้ข้อคิดว่า  ทำอย่างไรคณาจารย์จะประสานพลัง  เน้นการปฎิบัติ
……ให้มององค์รวม
…….ทำอย่างไรบัณฑิตจะมีทักษะ  มีความรู้  พัฒนาตัวเองได้ตลอดเวลา
…….ทำอย่างไรจึงจะเกิดคิดเป็น  เกิดนวัตกรรม
…….อาจารย์เล่าประสบการณ์ในการทำงานอีกหลายเรื่อง  ล้วนแต่สุดยอดทั้งนั้น

ของจอมป่วนก็เอาเรื่องที่อยากพูดมาพูด (ยืมคำคมของอาจารย์ทั้งหลายมาใช้)
…….ปัญหาการศึกษาเป็นเรื่องเล็กลงมาก  เพราะนักการเมืองเป็นจำเลยที่ 1    วงการสาธารณสุขแซงวงการศึกษามาเป็นจำเลยที่ 2  เรียบร้อยแล้ว
…….Learn how to learn  (อาจารย์ชอบใจ  ใช้คำนี้ต่อนับสิบครั้ง)
…….หัวสี่เหลี่ยม (คิดเหมือนเดิม  ทำเหมือนเดิม  แต่อยากได้สิ่งใหม่ๆ ดีๆ)
…….ครูหัวสี่เหลี่ยมก็ได้ลูกศิษย์หัวสี่เหลี่ยม
……คนโง่ยังเอะใจ
……ทำเรื่องเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ให้สำเร็จดีกว่าทำเรื่องใหญ่ๆให้เจ๊ง
……เรื่องการวิจัยก็แค่เอาเรื่องครูบาฯ ทดลองเอาใบไม้ในสวนป่ามาสับให้วัวกิน  วัวอ้วนท้วนสมบูรณ์  ประหยัดเงินได้มากมาย  ถ้าต่อยอดการศึกษาเรื่องนี้จะเกิดประโยชน์อย่างมากมาย  การวิจัยเชิงลึกทางวิชาการก็ว่ากันไป  แต่เพิ่มสัดส่วนการวิจัยที่กินได้  เกิดประโยชน์กับสังคมให้มากขึ้น

สุดท้ายก็มอบหนังสือของจอมป่วนให้อาจารย์ (เจ้าเป็นไผไม่ได้ติดรถไป)  เลยได้หนังสือ บนเส้นทางสายบริหาร  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  ของ ศ. คุณหญิง สุชาดา กีระนันทน์ พร้อมลายเซ็น  จากท่านอาจารย์  เป็นปลื้มมากๆครับ (เป็นเรื่องราว  ประสบการณ์ของอธิการบดีหญิงคนแรกของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย)
ช่วงนี้ก็ได้อ่านบันทึกเกี่ยวกับวงการอุดมศึกษาของอุ๊ยจั๋นตา  และข้อคิดเห็นจากครูบาฯ  มานั่งย่อย  นั่งคิด

^#&()*@%+@)^)@(&!^*(@%+@^*@*

เราคุยกันมากเกินไป  ทำน้อยเกินไปรึเปล่า ?
ถึงจะสายไปแล้ว  แต่ยังไงก็ต้องแก้ไข  แล้วจะเริ่มกันตรงไหน? อย่างไร?

Facebook

« « Prev : อยากปราบหัวหน้า

Next : วันดีๆอีกวันหนึ่ง » »