ลานจอมป่วน

คนชอบวิ่ง  ไม่มีชื่ออยู่ในสารบบผู้รู้  วิทยากร  ในเรื่องการจัดการความรู้  ( KM ) เลย  ทั้งไม่ค่อยรู้เรื่องหัวปลา  หางปลาหรือปลาป่นเลย  จัดได้ว่าเป็นมือใหม่หัดขับจริงๆ  ซิงๆ  แต่ขอเขียนเรื่องแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับเขาหน่อย  อิอิ

คุยๆกับหลายๆคน  หลายๆวงการ  รู้สึกว่าการจัดการความรู้บ้านเรามีปัญหาเรื่องการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ  คงมีสาเหตุมาจากหลายๆเรื่องครับ 

ประการแรกคงเป็นเรื่องปรัชญาการศึกษาครับ  พวกเรา ( ไม่รู้พวกไหน ? )  มีความคิดว่าการเรียนรู้ต้องมีผู้รู้ ( ครูบาอาจารย์ ) เป็นผู้สอน ( ถนัดบรรยายด้วยสิครับ )  และมีผู้ไม่รู้เป็นผู้เรียน   ความรู้ที่เป็นทฤษฎีก็คงต้องอาศัยการบรรยายครับ  แต่ความรู้ประเภทที่เป็นความเข้าใจ  เป็นประสบการณ์  ผู้ที่จะเรียนรู้ต้องปฏิบัติเองครับ  การเรียนรู้บางอย่างจึงต้องอาศัยการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ  โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำความรู้ต่างๆไปใช้ในชีวิตแบบบูรณาการ ( ทั้งการทำงานและการอยู่ในสังคมครับ )  อันนี้ต้องแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันมากๆครับ

การเรียนเป็นสิ่งที่ต้องเรียนไปตลอดชีวิตครับ  การใช้ชีวิตเป็นเรื่องขององค์รวม  ต้องใช้ศาสตร์ทุกๆด้าน  พวกเรา ( อีกละ ) มักจะเรียนเพื่อเอากระดาษแผ่นนึง  พอได้งานทำแล้วก็จะทำงาน  ไม่ยอมเรียนรู้  เพราะเราแยกการเรียน  การทำงานและการใช้ชีวิตออกจากกัน

มาพูดถึงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ดีกว่า  ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้  ผู้ที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันต้องพร้อมที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  ต้องเปิดใจยอมรับซึ่งกันและกัน  ยอมรับความเท่าเทียม  ความแตกต่างของบุคคล  ลดอัตตา  ให้เกียรติซึ่งกันและกัน  ต้องหัดฟัง  น่าจะเปิดชมรมฝึกฟังมากกว่าชมรมฝึกพูด  เพราะปัญหาอยู่ที่เราไม่ค่อยฟังกัน  ฟังไม่เป็นมากกว่าพูดไม่เป็น

คนเราถ้าเปิดใจแล้ว  หรือเกือบๆจะเปิดใจ  ถ้าบรรยากาศในการพุดคุยหรือสนทนากันดี  ที่ว่าดีหมายความว่า  ทุกคนในวงสนทนามีความเท่าเทียมกัน  ให้เกียรติซึ่งกันและกัน  มีความคิดเชิงบวก  คนในวงสนทนารู้สึกปลอดภัย  มีความเป็นกันเอง  ก็จะอยากพูด  เพราะมั่นใจ  สบายใจว่าพูดแล้วมีคนฟัง  ตั้งใจฟัง  ไม่แย่งเราพูด  ไม่ว่าเรา  ให้เกียรติเรา  วงสนทนานั้นก็จะมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน

แต่การทำให้เกิดบรรยากาศแบบนั้น  ตอนแรกๆก็ต้องใช้ กระบวนกร  หรือวิทยากรกระบวนการฝึกผู้คนในวงสนทนาให้เปิดใจ  ฟังเป็น  พูดเป็น  ทำให้สมาชิกมึความรู้สึกปลอดภัย  อยากแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน 

                     กระบวนกรจะฝึกสมาชิกให้พูดเป็น  ฟังเป็น  ก็ต้องเป็นคนที่พูดเป็น  ฟังเป็น

                     กระบวนกรจะฝึกให้สมาชิกมีความคิดเชิงบวก  ก็ต้องเป็นคนที่มีความคิดเชิงบวก

                     กระบวนกรจะฝึกให้สมาชิกให้เกียรติกัน  ก็ต้องเป็นคนที่ให้เกียรติผู้อื่น

                     กระบวนกรจะทำให้บรรยากาศการสนทนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันมีบรรยากาศที่ดี  เป็นกันเอง  มีความรู้สึกปลอดภัย  ก็ต้องเข้าใจในประเด็นต่างๆเหล่านี้    ต้องรู้จักตัวเอง  และเข้าใจผู้อื่น    แหมๆๆๆๆ   เป็นกระบวนกรนี่ลำบากจริงๆแฮะ

การเป็นสมาชิกเขียนบันทึกในบล็อก  ก็เหมือนสมาชิกที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  เพียงแต่เป็นการสนทนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้เสมือนเท่านั้น  เวลาเราเขียนบันทึกก็เหมือนเราพูด  เวลามีคนมาให้ความเห็นต่อยอดก็เหมือนมาสนทนากัน  เวลาเราตอบก็เหมือนเป็นการพูดคุยกัน  

ผู้ที่ดูแลบล็อกก็เป็นเสมือนกระบวนกร  อยากฝากผู้ที่ดูแลลานปัญญาไว้ด้วยครับ  ว่าท่านเป็นกระบวนกรที่จะต้องฝึกสมาชิกให้เปืดใจ  สนิทสนมกัน  พร้อมที่จะแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  แถมยังต้องคอยดูแลบรรยากาศให้สมาชิกรู้สึกสบายใจ  รู้สึกปลอดภัยที่จะสนทนา  ทักทายเพื่อความสนิทสนม  และมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน  ไม่หนีไปเขียนบันทึกที่อื่นกันนะครับ  อิอิ

                                         คำคม :  ผู้ที่ดูแลบล็อกก็คือกระบวนกร  อิอิ   

Facebook

« « Prev : เหตุเกิดในสภาเทศบาล อิอิ

Next : ท่องบ่น พิธีกรรม - แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ( ต่อ ) » »