ลานจอมป่วน

พอเริ่มการอบรมกิจกรรมต่างๆก็จะเป็นไปตามที่หลักสูตรวางไว้ ซึ่งได้พิจารณาความต่อเนื่องไว้แล้ว มีการจัดลำดับก่อนหลัง หลังจากการพักเบรก หรือรับประทานอาหารกลางวัน ก็ต้องมีการเตรียมตัว นำเข้าสู่บทเรียนอีกครั้งหนึ่ง

บางครั้งก็ต้องการความสงบ สมาธิ กิจกรรมนำเข้าสู่บทเรียนก็เป็นกิจกรรมที่นำไปสู่ความสงบ แต่บางครั้งก็ต้องเป็นกิจกรรมสนุกสนานเพื่อกระตุ้นให้ได้อารมณ์ที่ต้องการ หรือเกิดการผ่อนคลาย

ถ้าต้องการความสงบ กระบวนกรก็ต้องมีความสามารถทำให้เกิดความสงบได้จริงๆ เช่นการทำ Body Scan ถ้าอากาศดี บรรยากาศดี เพลงเพราะ น้ำเสียงหรือเรื่องราวที่กล่อมได้อารมณ์ บางครั้งอาจได้ยินเสียงกรน

ถ้าเป็นการปฏิบัติธรรม อาจเป็นการเดิน การนั่งสมาธิ การสวดมนต์ ฯ

แต่ถ้าจะปลุกให้หายง่วงหรือให้สนุกสนานเต็มที่ ก่อนเข้าสู่บรรยากาศการเรียนรู้ กระบวนกรก็ต้องใช้กิจกรรมที่มันสุดๆ แต่เหมาะสมกับวัยและสถานะภาพของผู้เข้ารับการอบรม อาจารย์ฉิก (สุพจน์ กุลปรางค์ทอง)บอกว่ากิจกรรมที่ใช้ต้องให้หุยออกมา จึงจะถือว่าได้ผล (หุยแปลว่าอะไร ถามคนเชียงใหม่ ลำพูน เชียงรายดูเองก็แล้วกัน) ได้แค่ 55555555 ฮิ้ว………. ก็พอจะถือว่าใช้ได้ อิอิ

บางทีก็อาจจะลำบากสำหรับกระบวนกรที่ใช้แนวสงบ สมาธิ ถ้าต้องไปทำการอบรมร่วมกับทีมกระบวนกรที่ชอบ 555555 ฮิ้ว……… หรือกลับกัน อาจต้องปรับตัวกันเล็กน้อย ไม่งั้นอาจตกม้าตายเอาได้ง่ายๆ

คราวที่ไปร่วมงานกับทีมพี่น้องชาวจิตวิทยาแห่งบ้านมกราของครูใหญ่ (มี อ. สาระ เจ๊ซูน) อุ๊ยจั๋นตา ที่เชียงใหม่ ก็สังเกตว่าออกแนว 555555 ฮิ้ว………. มาก แต่อ.สาระ กับเจ๊ซูนก็รับได้ดี หรือจะมาแนวเดียวกันก็ไม่รู้ อิอิ

หลังการชกก็มานั่งคุยกัน(AAR) จอมป่วนก็ถามว่า บางเรื่องต้องการสมาธิ แต่มีรายการ 555555 ฮิ้ว…… สลับฉาก เป็นการรบกวนไหม ? เจ๊ซูนบอกว่า ผู้เข้ารับการอบรมมีวุฒิภาวะสูง ปรับตัวได้เร็ว สนุกก็สนุก แต่พอเป็นเรื่องเป็นราวก็มีสมาธิดีมากๆ การที่ได้หัวเราะสนุกสนานก็แปลว่ายอมรับบรรยากาศการฝึกอบรม อิอิ เป็นงั้นไป 5555555 ฮิ้ว……..

แต่ก็คงต้องระมัดระวังมากๆ เพราะบางกลุ่มอาจปรับตัวไม่ได้กับรายการสลับฉากแบบนี้ ก็ว่ากันไปครับว่าอบรมใคร? ต้องการผลอย่างไร? จะใช้บรรยากาศแบบไหนดี? ไม่มีสูตรตายตัวหรอกครับ

Facebook

« « Prev : ความคาดหวัง

Next : การอบรมไม่เหมือนท่องสูตรคูณ » »