ลานจอมป่วน

#2 rani ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 ธันวาคม 2008 เวลา 17:08

หมาเอ๊ย สุนัขน่ารักมาก มีผ้าพันคอด้วย แต่เสื้อสีลายทางงี้ไม่น่าจะเป็นสุนัขตำรวจ ถ้าเป็นสุนัขถูกจองจำว่าไปอย่าง อิอิ (แซวเล่นอะ )

#4 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 ธันวาคม 2008 เวลา 20:23

เกวินคืนจิตวิญญาณจากการสัมผัสกับ”ชีวิต” ที่แรกเริ่มลืมตา..เดินเคียงคู่ไปกับการเรียนรู้และเติบโตทีละก้าวๆๆๆ ซึ่งเป็นการเติบโตอย่างเป็นธรรมชาติของลูกหมา ไม่ใช่ตามความคิดของเกวิน (ซึ่งโตและเก่งตามความคิดคนอื่นอีกที อิอิอิ)..การเจอเจ้าตัวเล็ก จึงเป็นกุญแจไขห้องแห่งความลับ และความเปราะบาง อ่อนแอเป็นความสวยงามของธรรมชาตินะคะ

เมื่อค้นพบตัวเองเกวินจึงเติบโตจากภายใน กล้าและแกร่งเมื่อต้องเจอกับสิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิต ดังนั้นจะเป็นอะไรไม่สำคัญเท่าเป็นตัวเองอย่างมีชีวิตจิตใจนะคะ หมาก็คือหมาจะให้หมาเป็นคนได้ยังไง (แต่ในทางกลับกัน..ทำไมถึงเห็นเยอะจริงๆก๊ากๆๆๆๆ)

#6 อุ้ยจั๋นตา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 ธันวาคม 2008 เวลา 21:42

โฮ่งๆๆ ..อ้าวลืมตัวค่า นึกว่าเป็น(เพื่อน)เกวิน..แฮ่ม

รอกินน้ำชากับขนม..แฮ่ๆ

เอ้ามาสาระมั่ง

จริงๆแล้วการถูกฝึกให้เก่ง Hard science หรือ soft science มันต้องดูที่ปรัชญาความเชื่อของคนเหมือนกันค่ะ
อย่างคนที่เชื่อหรือฝึกสร้างตัวเองมาแบบ Hard science พอไปเจอ soft science ระยะแรกจะพยายามหาเกณฑ์มาตัดสิน(ด้วยฐานความเชื่อเดิม) …จะเกิดความตะหงิดๆ บอกไม่ถูกและพยายามหาคำตอบด้วยกรอบแนวคิดต่างๆ
แต่พอศึกษาต่อ จะพบว่า soft science คือสิ่งที่อยู่ในตัวเอง เรียนรู้ผ่านความตระหนักรู้ รู้ว่ากำลังทำอะไร และสิ่งที่ศึกษาและคิดว่าค้นพบนั้นมีความคิด ความเชื่อของตัวเราเองไปปนด้วยไหม ผลที่ได้นั้น ปฏิเสธไม่ได้ว่า ทุกสิ่งที่เป็นอยู่ มีความหมายของมันเองเพราะว่าบริบทที่มันอยู่มันเป็น เป็นความเฉพาะตัว ณ เวลาหนึ่ง…
ความเข้าใจแบบนี้จะทำให้เกิดความเข้าใจทั้งตัวเอง และความสัมพันธ์ของสรรพสิ่งและคนและระหว่างคนกับคน ต่อเนื่องเป็นเหมือนภพชาติที่เกิดดับตลอดเวลา ไม่มี Hard science ที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริง และไม่มี soft science ที่อธิบายไม่ได้
ดังนั้น ไม่ว่าจะเรียกตัวเองว่าอย่างไร ถูกเรียกว่าอย่างไร ในสภาพหนึ่งๆ บุคคลก็เป็นได้อธิบายเหตุและผลได้ และไม่อาจจะเป็นเช่นนั้นเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงบริบททั้งจากภายในและภายนอกของเขา

โฮ่งๆๆๆ  5555

#8 อัยการชาวเกาะ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 5 ธันวาคม 2008 เวลา 10:27

ผมยังไม่หมา…(แบบสุพรรณ อิอิ)ยังเฝ้าลูกสาวอยู่โรงบาล ความจริงวันที่ ๒ ธันวา เป็นวันเกิดน้องนิว วันที่ ๓ เข้าผ่าตัดเลย น้องนิวมันเกิดปีหมาด้วย อิอิ
ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ แต่อ่านๆดูรู้สึกมันจะสอนเรื่องการศึกษาของไทยซะมากกว่า ฮ่าๆๆ
มาสั่งโรตี กับชาร้อน อิอิ

#10 กานดา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 12 เมษายน 2009 เวลา 9:59

หมาเหมือนกันค่ะ  โชคดี หรือ โชคร้ายของเกวินนะคะ  หรือ ธรรมชาติของชีวิตมันมีผสมกันอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าจะหยิบยกเอาอะไรมาพิจารณา   ป้าหวานคงเหมือนคุณหนิง  เอ้ยคล้ายๆ..อิอิ เหมือนได้ไงเน้อะ …       ถ้าจะมีการพาไปบำบัดก็ชวนด้วยนะคะ  ฮ่าๆๆ                                                                           
ขอบคุณอุ้ยค่ะ  ป้าหวานอ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจเลย อิอิ  โถ..เห็นใจป้าหวานเถอะ สิงห์ปืนฝืดค่ะ รักอุ้ยจัง
ขอใช้เวลาอ่าน 2รอบ คิดอีก 2รอบ..นะคะ.ป้าหวานตามทันค่ะ