ลานจอมป่วน

วันนี้อยากเขียนเรื่องของตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว  เอาแค่ให้พอรู้จักกัน  ที่เหลือเอาไว้คุยกันแบบเจอตัวเป็นๆ  สนุกกว่ากันเยอะเลย

เอาแบบหนังไทยเลยดีกว่า  ตั้งแต่คลอดเลยเป็นไง 

เป็นเด็กต่างจังหวัด  เกิดที่จังหวัดลำปาง  เด็กๆเป็นเด็กเรียนแบบว่าเกนิดหน่อยเอง  จำได้อยู่สองเรื่อง 

หนึ่ง  สอบได้เลขตัวเดียวมาตลอดแถมเป็นเลขหนึ่งซะด้วย

สอง  เคยเป็นหัวหน้าชั้นอยู่ประมาณ 1 อาทิตย์ แต่โดนครูปลดแถมตีอีกสามป๊าบ  เพราะเพื่อนทะเลาะกัน  เลยพาไปชกกันหลังโรงเรียน

อายุ 12 ขวบ  พ่อก็ส่งไปเรียนที่โรงเรียนอัสสัมชัญพระนคร ( แต่เขาชอบเรียกว่า อัสสัมชัญบางรัก)  แรกๆก็ไปอยู่บ้านน้า  แล้วก็ไปอยู่หอพัก  ย้ายไปย้ายมาจนจำไม่ได้ว่าเคยอยู่ที่ไหนบ้าง

อยากเรียนวิศวะ  แต่แม่อยากให้เป็นหมอ  แอบไปสอบทุนต่างประเทศไปเรียนวิศวะที่นิวซีแลนด์  จนสอบสัมภาษณ์ผ่านก็ไปบอกแม่  คิดว่าถ้าเรียนวิศวะเมืองนอก  แม่คงอนุญาต  แม่บอกว่าดีแล้ว  ก็เลยไปฉลองกับเพื่อนยันแจ้ง  เช้ากลับบ้านโดนพี่ชายถามว่าทำอะไร?  แม่ถึงร้องไห้ตลอดคืน  แป่วๆๆๆๆๆๆ  เลยต้องสอบแล้วเรียนแพทย์ที่ศิริราชจนจบ

ตอนจบที่บ้านย้ายบ้านไปอยู่เชียงใหม่แล้ว  พี่ชายจบแพทย์จากเชียงใหม่มาเรียนผ่าตัดต่อที่รามาธิบดี  ก็เลยจำเป็นต้องไปเรียนผ่าตัดที่เชียงใหม่เพื่ออยู่กับแม่  แต่ตอนจบพี่ชายกลับมาทำงานที่เชียงใหม่  ก็เลยแบกกระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบ  ขับรถมาหนึ่งคันเพื่อมาตั้งตัวที่พิษณุโลก

เป็นคนที่บ้างานแถมดุมากๆ  เป็นที่เลื่องลือทั้งโรงพยาบาลพุทธชินราช  แต่ก็ได้สองขั้นสองครั้งในการทำงานห้าปี  แต่ก็เป็นศัลยแพทย์ที่ได้ฉายา จอมดาบเจ้าสำราญเบื่อระบบราชการเลยลาออกมาสร้างโรงพยาบาลเอกชน  เป็นประธานบริษัทแถมตำแหน่งผู้อำนวยการโรงพยาบาลตั้งแต่อายุ 34 ปี 

เพื่อนสนิทก็ถามว่า  อยู่ตำแหน่งนี้ตั้งแต่อายุแค่นี้  ต่อไปจะไปเป็นอะไรล่ะ ?  ตอนหลังคุยกันก็ถามเพื่อนคนนี้ว่า  แก่ตัวไปอยากเป็นอะไร ?  เพื่อนบอกว่า  อยากเป็นเฒ่าหัวงู….  ^&^^)+_+%$#@$%&*    ความจริงก็อยากเป็นอยู่เหมือนกันนะ  เล่าต่อไม่ได้  อิอิ

ปี 2538  ท่านนายกเทศมนตรีนครพิษณุโลกคนปัจจุบันก็ชวนมาทำงานทางการเมือง  ก็บ้าดีเหมือนกันนะครับ  ลาออกจากตำแหน่งมาลงเลือกตั้ง  ก็ได้เป็นเทศมนตรีหนุ่ม  แล้วมาเป็นรองนายกเทศมนตรี  (ช่วงหนึ่งก็มีโอกาสได้เป็นนายกเทศมนตรีอยู่หลายเดือนเหมือนกัน)

คิดๆดูชีวิตก็ผ่านทั้งระบบราชการ  อยู่ในวงการธุรกิจพรรคพวกก็ยัดเยียดตำแหน่งประธานหอการค้าจังหวัดพิษณุโลกให้อีก  อยู่ในวงการการเมืองท้องถิ่นนานถึงสิบสี่ปีแล้ว

สรุปบทเรียนชีวิต

ชอบกีฬาทุกชนิด  ตั้งแต่ยูโด  ยิงปืน  มวย  กระบี่  กระบอง  ฟันดาบ  แต่พออายุมากขึ้นก็หันมาวิ่ง  ว่ายน้ำ  จักรยาน

ชอบดนตรี  เคยเล่นไวโอลิน  แซกโซโฟน

พอมาทำงานการเมืองก็เลยมีโอกาสทำงานด้านการจัดการขยะมูลฝอย  เรื่องของการส่งเสริมสุขภาพ  การออกกำลังกาย  การลดน้ำหนักตัว (เคยน้ำหนักถึง 90 กก.  แต่ลดลงมาเหลือ 70 กก.)

ถือว่าตัวเองเป็นคนโชคดี  เพราะได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและอยากทำ  หรืออาจเรียกว่าดื้อหรือบ้าก็ได้  แต่ที่โชคดีที่สุดก็คือได้แม่นุมาเคียงกาย  เพราะแม่นุใจดี  ช่วยอบรมสั่งสอนลูกเลยไม่มีปัญหามากวนใจ  เรียกว่าเอาจอมป่วนพออยู่ก็เพราะความดี

เดิมสนใจแต่ด้านวิชาการหรือที่อาจารย์วรภัทร์  ภู่เจริญ เรียกว่า Hard Side  แต่ปัจจุบันเริ่มหันมาสนใจด้านจิตใจหรือ Soft Side  (ไม่อยากเรียกว่าสนใจธรรมะหรือปฏิบัติธรรม  เดี๋ยวคนสงสัยว่าทำไมคนปฏิบัติธรรมทำไมเป็นยังงี้ อิอิ)

ปัจจุบันก็สนใจเรื่องการจัดการขยะมูลฝอย  การออกกำลังกาย  การลดน้ำหนักตัว  การทำงานแบบมีส่วนร่วม  กระบวนกร  สุนทรียสนทนา  ใครสนใจเรื่องเดียวกันก็ยินดีร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะครับ

ต้องออกตัวก่อนนะครับว่าสนใจเรื่องราวที่พูดถึง  การที่สนใจไม่ได้แปลว่าเก่งเรื่องนั้นนะครับ  เรียกตัวเองว่าคนชอบวิ่ง  ไม่เคยบอกว่าวิ่งเก่งนะครับ (เคยถูกคนเดินแซงบ่อยๆ)  แต่ชอบ  วิ่งอยู่เป็นประจำ  ไม่เคยบาดเจ็บหรือเจ็บตัวจากการวิ่ง  แต่ไอ้เรื่องป่วนนี่คงจะเป็นเรื่องเดียวที่ถนัดจริงๆ

เข้ามาในลานปัญญาเพราะคุณครู (ครูสุคนสวย แซ่เฮ)  ลากเข้ามาเขียนใน G2K   แล้วเลยเข้ามาในกลุ่มเฮฮาศาสตร์  ปัจจุบันเขียนบันทึกอยู่ในลานปัญญาที่เดียวเพราะสบายใจดี

เป็นคนแปลกๆ  สงสัยครูบาฯ เป็นใคร?  ทำอะไรอยู่?  ก็บุกไปที่สะตึกเลย  บุกเดี่ยว เอ๊ยบุกคู่มีแม่นุไปด้วย  ไปขอนอนคุยดื้อๆยังงั้นแหละ

สนใจเรืองจิตวิวัฒน์  อยากรู้เรื่องวงน้ำชา  ก็ขอเบอร์โทรจากหมอหน่อยที่เชียงราย  แล้วโทรไปนัด อ. วิศิษย์ วังวิญญู  (ดื้อๆเหมือนกัน  ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน)  แถมยกทีมไปนั่งคุยด้วยถึงสองวัน

ยังมีวีรกรรมอีกมาก  ไม่อยากเล่า  แต่สายเหนือนี่ไปเยี่ยมมาเกือบหมดแล้วนะเนี่ย  จะเหลือก็แต่ครูมิมที่กำแพงเพชรนี่แหละ  คงเป็นคิวต่อไป  เอาเป็นว่าช่วยกันเขียนบันทึกเล่าเรื่องตัวเองหน่อย  อยู่ดีๆอาจเจอจอมป่วนไปยืนยิ้มเผล่อยู่หน้าบ้าน  ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

เป็นคนแปลกๆหลากหลายอารมณ์  หรือประเภทคุ้มดีคุ้มร้าย  ทั้งอ่อนโยน  ดุดัน  จริงจัง  ขี้เล่น  รอบคอบ  หุนหัน  ตัดสินใจเร็ว  เป็นมันหมดทั้งสี่ทิศ  หนู  หมี  อินทรีย์  กระทิง 

ครูบาบอกว่า  เขียนๆหน่อยจะได้เรียนรู้อะไรๆบ้างจากแต่ละคน  ไม่รู้ใครได้อะไรจากบันทึกนี้บ้าง  แต่อย่างน้อยก็ได้ทบทวนชีวิตตัวเอง  รู้จักตัวเองมากขึ้นว่าโชคดีจริงๆที่มีแม่นุ  และรับรู้ว่าตัวเองนี่ก็ป่วนจริงๆด้วย  ที่สำคัญคือตั้งแต่เข้าร่วมก๊วนเฮฮาศาสตร์รู้สึกว่า  ได้เรียนรู้อะไรๆมากมายจากเพื่อนๆ  ความรัก  ความห่วงใย  ความเข้าใจกัน  การทำงานให้ส่วนรวม  การพัฒนาตัวเอง  การเรียนรู้  การให้อภัย  กัลยาณมิตร  ทักษะชีวิต  ……ฯลฯ   

ประเภทมีเงิน  มีอำนาจ  ก็หาซื้อไม่ได้

Facebook

« « Prev : เล่าเรื่องตัวเองทำไม ? อ่านเรื่องคนอื่นทำไม ?

Next : ของฝากจากฟิลิปปินส์ » »