ลานจอมป่วน

จากการเดินทางไปร่วมงาน 2012 Guangzhou International Award for Urban Innovation ครั้งนี้ได้เรียนรู้หลายเรื่อง

การจัดงานของผู้จัด  อาจทุ่มทุนมากไปหน่อย  ใช้คนมากไปหน่อยแต่เราก็ได้เรียนรู้หลายๆเรื่อง  ทางจีนคนต้องการสร้างภาพและชิงความเป็นผู้นำโดยเฉพาะการสร้างเครือข่ายระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศต่างๆทั่วโลก  มีบทเรียนให้จีนได้เรียนรู้จากเมืองต่างๆทั่วโลก  และเป็นการฝึกคนของจีนเองให้มีประสบการณ์การเรียนรู้จากการลงมือปฏิบัติเอง

กรณีการทำงานของนักศึกษาอาสาสมัคร  พบว่ามีการฝึกอบรมกันมาล่วงหน้า  มีการคัดคนที่ใช้ภาษาของแต่ละประเทศมาเป็นผู้อำนวยความสดวกให้เมืองต่างๆ  จากเทศบาลนครเชียงรายนักศึกษาอาสาสมัครพูดภาษาไทยได้ชัดมาก(มีอาสาสมัครดูแลคนละชุดกับเทศบาลนครพิษณุโลก)  นักศึกษาที่มาดูแลเทศบาลนครพิษณุโลกพูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก  และดูจะมีวุฒิภาวะสูงทั้งๆที่ยังเรียนอยู่ปี 2 ปี 3 กัน

สังเกตการทำงาน  จะไม่เห็นอาจารย์มายุ่มย่ามกับเด็กๆเลย  แต่จะมีการสรุปมอบหมายงานกันมาก่อน  สามารถโทรศัพท์ปรึกษาได้ตลอดเวลา  และมีสรุปการทำงานกันทุกวันเพื่อเรียนรู้และแก้ปัญหาร่วมกัน  ก่อนเข้านอนจะพบเด็กๆยืนเข้าแถวสรุปงานประจำวันกัน

ความเจริญของบ้านเมือง พบว่าสามารถทำตามยุทธศาสตร์และแผนงานที่วางไว้  เช่นในการเป็นเจ้าภาพ Asian Games  ก็สามารถเนรมิตที่พักนักกีฬาและสนามแล้วเสร็จใน 6 เดือน (ไม่เปรียบเทียบกับเมืองไทยเรานะครับ)  ไม่นับรวมที่นครอื่นๆที่สามารถพัฒนาได้ตามเป้าหมายที่วางไว้  เช่น เซี่ยงไฮ้  ในการเตรียมการจัดงาน Expo 2010 Shanghai อาจารย์ ดร.นิกร วัฒนพนม  เคยกล่าวไว้เมื่อ 20 ปีที่แล้วว่า  ในอนาคตจีนจะเป็นมหาอำนาจของโลกทางด้านเศรษฐกิจ  ซึ่งก็เป็นความจริงแล้ว

มีโครงการให้นักศึกษาเรียนเกษตรกรรม  เรียนจบแล้วก็ส่งกลับไปเป็นผู้ใหญ่บ้าน  เด็กพวกนี้ก็ใช้วิชาที่ร่ำเรียนมาพัฒนาการเกษตร ด้วยการพัฒนาการผลิต  การแปรรูป  บรรจุภัณฑ์  การตลาด  การขนส่ง  ทำให้ประชาชนในท้องถิ่นมีฐานะดีขึ้น  เด็กพวกนี้ก็มีโอกาสไต่เต้ามาเป็นกรรมการบริหารพรรคในท้องถิ่น  เติบโตขึ้นมาเรื่อยๆ (ฟังเรื่องนี้แล้วคิดถึงหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการทรัพยากรการเกษตร ของสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาวิจัยทรัพยากรการเกษตร จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย แต่น่าเสียดายที่หลักสูตรนี้ยังไม่สามารถสร้างเครือข่ายกับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น  และดึงการมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมาช่วยให้หลักสูตรนี้เข้มแข็งขึ้น

คุณสุนี (ไกด์ท้องถิ่นที่แอบพาเราออกไปท่องเมืองบ้างตามสมควร) เล่าให้ฟังว่า  รถจักรยานยนต์เป็นเหตุให้เกิดอุบัติเหตุสูงมาก  เสียงดังและเป็นบ่อเกิดของอาชญากรรม วิ่งราว  ทางนครกวางเจาจึงเริ่มบังคับให้ย้ายโชว์รูมออกไปอยู่นอกเมือง  ไม่ต่อทะเบียนรถจักรยานยนต์ที่ใช้อยู่บริเวณในเมือง  จนปัจจุบันนี้ไม่มีจักรยานยนต์วิ่งในนครกวางเจาแล้ว  แต่นอกเมืองยังคงอนุญาตให้ใช้

การเดินทางครั้งนี้มีโอกาสแว๊บไปซุกซน  เดินตะลอนๆตามตลาดหรือดาวน์ทาวน์น้อยมาก  แต่ทุกสถานที่ที่ไปจะพบว่าจีนมีการพัฒนาขึ้นมาก  มีการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วซึ่งสังเกตได้แทบทุกครั้งที่มีโอกาสไปเยี่ยมจีน  เสียดายไม่มีโอกาสใช้บริการรถไฟใต้ดินของกวางเจาซึ่งมีถึง 8 สาย  สถานีก็อยู่ใกล้ๆโรงแรมที่พัก

ทางด้านวิชาการ  มีการนำเสนอแนวคิดและโครงการต่างๆที่นครและมหานครอื่นๆดำเนินการ  เช่น

นคร Melbourne  นำเสนอ “Innovation needs Information” แนวคิดมาจากการนั่งดื่มกาแฟแล้วแลกเปลี่ยนข้อมูลต่างๆกันอย่างง่ายๆ  ชิวๆ  เลยพัฒนา application ในมือถือเพื่อใช้ควบคุมอาคาร –Herritage Control  เรียกว่า Heritage Smartphone app. สามารถใช้ได้ทั้งการท่องเที่ยว  การอนุรักษ์อาคาร  การซื้อขายอสังหาริมทรัพย์  ฯ  ทั้งนี้เป็นการให้บริการข้อมูลข่าวสารให้กับประชาชน  ทำให้ประชาชนสามารถเข้าถึงข้่อมูลข่าวสารได้สดวกและรวดเร็ว

ฯลฯ ……………….เล่าไม่ไหว  อิอิ

คนไทยจำนวนมากยังยึดติดกับความคิดเดิมๆว่าจีนเป็นคอมมิวนิสต์  ประเทศล้าหลัง  ไม่เจริญ  มีคนกล่าวว่าคนไทยชอบดูถูกคนชาติอื่น  ทั้งๆที่บางครั้งเราก็เจริญสู้เขาไม่ได้

ไม่ได้ชอบหรือชื่นชมจีนหรือประเทศอื่นอย่างออกหน้าออกตานะครับ  อะไรของเขาดีก็นำเอามาประยุกต์ ปรับใช้  อะไรไม่ดีก็เป็นบทเรียนที่ดีของเรา  ดีกว่าถ้าถูกใจก็ชอบ  ชื่นชมอย่างไม่มีเหตุผล  ไม่ถูกใจก็ด่าว่าเขาอย่างไม่มีเหตุผล   สุดท้ายสังคมไทยถึงเป็นแบบนี้

จบยังงี้ได้ไงเนี่ย…….อิอิ

Facebook

« « Prev : ใครจะกล้าเป็นเจ้าภาพต่อจากกวางเจา - กวางเจาตอนที่ 3

Next : การประเมิน » »