อ่านบันทึกครูบาที่โยนโจทย์เรื่องเฮฮาศาสตร์มาให้ช่วยคิด ช่วยวิจารณ์ ช่วยแสดงความคิดเห็น และของอีกหลายๆท่านที่ช่วยทำการบ้าน อยากจะเขียนบันทึกบ้างแต่ยุ่งนิดหน่อยแบบว่าสมาธิไม่ค่อยจะดี ก็เลยเขียนไม่สำเร็จสักที……ความจริงบอกว่าขี้เกียจเขียนคำเดียวก็น่าจะพอ อิอิ
เขียนได้แค่นี้ ครูใหญ่ อารามกับครูมิมก็แวะมารับไปกินข้าว ขอไปกินข้าวก่อนแล้วมาเขียนต่อนะครับ
กลับมาแล้ว ได้อะไรๆจากการสนทนาเลยเริ่มมีเรื่องที่อยากเขียน
เคยเขียนบันทึก ทำให้อยากแล้วจากไป แบบว่าเราอาจทำอะไรค้างๆคาๆ คิดแบบแยกส่วน เช่นอบรมแล้ว ไม่เกิดการปฏิบัติเพราะคิดแยกส่วน ไม่ครบเครื่อง เลยขาดหายไป ไม่เกิดผลในทางปฏิบัติ
ในการแก้ปัญหาการจัดการขยะมูลฝอยให้เกาะช้างและพื้นที่ต่อเนื่องซึ่งทำในนามเทศบาลนครพิษณุโลก, มูลนิธิ ดร. วอลเตอร์ เชิลล์ ร่วมกับองค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน(อพท. หรือ DASTA ), สำนักงานความร่วมมือทางวิชาการของเยอรมัน –GTZ ได้จัดการอบรมหลักสูตร CBM-Community Based solid waste Management (การจัดการขยะมูลฝอยโดยชุมชน) ไปแล้ว แต่ก็เกรงว่า ทางองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่เกี่ยวข้องจะสามารถนำแนวคิดการทำงานแบบมีส่วนร่วมไปปฏิบัติให้เกิดผลได้หรือไม่? จึงได้จัดการฝึกอบรมกระบวนกรให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง
อ่านต่อ »
ไม่ใช่คนใจร้อนนะครับ (แค่นิดหน่อยเอง)
เคยนั่งสงสัยว่า เรื่องดีๆหลายๆเรื่อง เริ่มต้นกันมาตั้งนานทำไมไปไม่ถึงไหนกัน ? เหมือนถมไม่รู้จักเต็มงั้นแหละ
ยกตัวอย่างเรื่องประชาธิปไตย ป่านนี้ยังแดงๆ เหลืองๆ …..ไม่จบสักที เด้งหน้าเด้งหลัง เดินหน้าถอยหลังอยู่นี่แหละ ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่จะจบ? จบยังไง ?
เรื่องการศึกษาที่ว่ามีปัญหา ไม่งั้นคงไม่ต้องมานั่งปฏิรูปกัน ยกแรกก็ไม่สำเร็จ (เพราะมัวไปปฏิรูปโครงสร้าง ?) ต้องมาปฏิรูปรอบสอง อย่างที่ครูบาว่าไว้ “ การปฏิรูปการศึกษาคงไม่สำเร็จ พราะคนที่จะปฏิรูปเป็นคนก่อปัญหาไว้ แล้วยังไม่รู้ตัวว่าก่อปัญหาอะไรไว้…….คนโง่ยังเอะใจ )
เรื่องการทำงานแบบมีส่วนร่วม การจัดการความรู้ เศรษฐกิจพอเพียง จิตตปัญญาศึกษา ฯลฯ อะไรที่ดีๆ ทำไปยิ่งเข้าป่า เหมือนกับที่ว่า “ยิ่งศึกษาพุทธศาสนาจะยิ่งไม่รู้พุทธศาสนา”
มันเป็นเพราะอะไร?
เราไม่รู้จริง ไม่รู้ ไม่เข้าใจถึงแก่นของมัน รู้แต่เปลือก เลยสักแต่ว่าหารูปแบบ ยึดติดรูปแบบ ทำไปด้วยความไม่เข้าใจ ไม่รู้จริง มันเลยเป็นแบบนี้
หรือรู้ แต่ไม่ทำ หรือทำไม่เป็น ทำไม่ถูกวิธี (ก็ไม่รู้จริงอีกแหละ)ขาดความเพียร มักง่าย คิดแบบท่องสูตรคูณ หรือเพราะมีผลประโยชน์บังตา เกิดความโลภ โกรธ หลง ยึดมั่นถือมั่น เลยเป็นแบบนี้
ไม่รู้คำตอบเหมือนกัน แค่บ่นๆให้ฟัง
ไม่ได้เขียนในแนวธรรมะนะ เพราะสารภาพเลยว่าไม่ชอบเข้าวัด สวด ท่องบาลีไม่ได้เลย ไม่เคยนั่งสมาธิเป็นเรื่องเป็นราว แต่เป็นการพิจารณาการใช้คำง่ายๆอธิบายอะไรบางอย่าง ให้คนบางคนฟังอาจจะเข้าใจได้ง่ายกว่า ?
ในการพัฒนาตัวเอง คงต้องฝึกปฏิบัติอะไรๆมากมายควบคู่ไปกับการเรียนรู้ทฤษฎี เพื่อให้เข้าใจพื้นฐานและขั้นตอนของการปฏิบัติ
หลังจากที่เริ่มเข้าใจว่าการพัฒนาตัวเอง (ซึ่งในการพัฒนาทีมงานก็มาเริ่มที่พัฒนาตัวเองเหมือนกัน) ก็เริ่มสนใจเรียนรู้เรื่องของตัวเองมากขึ้น เมื่อก่อนก็พยายามหาวิชาไปเปลี่ยนคนอื่น ไปพิชิตผู้อื่น ต้องเตะขี้หมา(ก็เหม็นเท้าตัวเอง……อันนี้ขอยืมที่ครูบาสอนไว้) ต้องเอาหัวโขกกำแพง จนหัวน่วม ปวดไปหมด แต่กำแพงก็ไม่ยักพัง สงสัยแข็งเหมือนกำแพงบ้านน้องมิม (อันนี้ก็ครูบาสอนไว้
