คิดไปได้…
@@@นั่งรอเพื่อนอยู่ที่โรงอาหารยามบ่าย ๆ กำลังเริ่มเบื่อที่ต้องรอนาน (อยากมาเร็วเองนี่นา) สักพักได้ยินเสียงคุยกระหนุงกระหนิงจากโต๊ะด้านหลัง จับความได้ว่าเป็นนิสิตหนุ่มนิเทศศาสตร์กับสาวครุศาสตร์คุยกัน
หนุ่ม : เราว่านะเลือกแฟนน่ะก็เหมือนเลือกมือถืออ่ะ
สาว : เหรอ เลือกไงเหรอ มีฟังก์ชั่นเยอะ ๆ เดิ้น ๆ เหรอ … เสียงหวานเชียวแฮะ
หนุ่ม : ไม่หรอก ก็ทำนองเราต้องเลือกเองน่ะ พ่อแม่เลือกให้เราก็ไม่เอา ต้องดูเอง เลือกเอง คือมันต้องcustomizedเราด้วย จะมือถือจะแฟนก้อ … จริงไหมอ่ะ แอบฟังแล้วคิดตาม เออนะหนุ่มน้อยนี่ฉลาด เข้าใจคิดดี ใช้ได้ ๆ
สาว : เหรอ เออขำ ๆ ดี … เสียงหัวเราะ สงสัยสาวน้อยนี้จะพูด “เหรอ” เป็นอยู่คำเดียวนี่ล่ะ
หนุ่ม : พอได้มือถือมาใหม่นะ เราก็จะลองเล่นทีละฟังก์ชั่น ไม่เล่นวันเดียวทั้งหมดหรอก ค่อย ๆ ลองไปทีละฟังก์ชั่นทีละวัน เสียงบอกมั่นใจ
สาว : เหอะ ๆ เหมือนเรียนรู้คนเป็นแฟนเหรอ… เสียงหัวเราะต่อ คงไม่รู้จะถามอะไร
หนุ่ม : ใช่สิ เราต้องเลือก ต้องเรียนรู้ รีบไม่ได้หรอกไม่ว่ามือถือหรือว่าแฟน ซื้อแล้วได้มาเป็นแฟนแล้วต้องอยู่กันนาน…ช่างคิดรอบคอบจัง คิดได้ไงกัน พ่อแม่น่าจะภูมิใจไม่ต้องห่วงลูกชายนะนี่
สาว : เหรอ…ว่าแต่ซื้อมือถือใหม่ยัง แล้วแฟนล่ะมีหรือยัง… ฮั่นแน่ คำถามแบบนี้สาว ๆ เขาไม่ถามกันมั้ง ฟังไปอมยิ้มไป
หนุ่ม : ก็ดู ๆ อยู่…เสียงเบาลงไป สงสัยจะบอกรัก ขอเป็นแฟนกันเสียละมั้ง
สาว : เหรอ…(อีกแล้ว) แหมใครได้เป็นแฟนเธอนี่โชคดีเนอะ… คนแอบฟังอมยิ้มอีก ดี ๆ เปิดเผยดี
หนุ่ม : คนโชคดีน่ะ ไม่รู้จะรู้ตัวมั๊ย… เสียงตอบกลับเบาลงไปหน่อยหนึ่ง เริ่มเข้าสู่โหมดนิยายรักหวานแหววแล้ว
สาว : คงไม่รู้ตัวมั้ง… เสียงยังหัวเราะ ๆ ต่อ
หนุ่ม : โธ่เอ้ย…ก็บอกอยู่นี่ ยังไม่รู้ตัว…ก็เธอไง โอ๊ะโอ๋ บอกตรง ๆ เลย เป็นไงเป็นกัน
สาว : ฉันเหรอ… แหงะ ๆ ไม่เอาหรอก… (อ้าว…)
หนุ่ม : ทำไมอ่ะ ไหนว่าเป็นแฟนเราโชคดีไง…
สาว : ฉันไม่อยากเป็นมือถืออ่ะ… คนแอบฟังยิ้มจนปวดแก้มแล้ว แอบชมในใจว่าสาว “เหรอ” นี่ ฉลาดไม่เบาไม่เสียชื่อสาวครุศาสตร์แฮะ
@@@
@@@ฟังแล้วขำ ๆ อารมณ์ดีไปด้วย เลยนำมาเล่าต่อให้ฟังเป็นข้อคิดเล็ก ๆ แล้วยังอาจได้ผ่อนคลายกับความคิดใส ๆ ของเด็ก ๆ โลกหมุนไปตลอดเวลา ความคิดมุมมองของเด็กรุ่นใหม่ก็เปลี่ยนไปตามบริบท หากผู้ใหญ่ตามไม่ทันความคิดของเขา ก็จะกลายเป็น “ช่องว่าง” สร้างปัญหาขึ้นมาได้เหมือนกัน…จริงไหมคะ?
3 ความคิดเห็น
ฮั่นแน่…มีการแอบฟังคนเขาจีบกันด้วย…อิอิ
เพื่อนจ๊ะ (มาอีกแล้ว)
บันทึกนี้น่าจะชื่อว่า “คิด(ตามเขา)ไปได้ (แต่ทำเองยังไม่ได้)” อ่ะนะ
กั่กๆๆๆ
ไอ้เสือ…เผ่น!
ป้าจุ๋มคะ
ความจริงก็ไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง แต่น้องเขาคุยเสียงดังเพราะคิดว่าไม่มีคนเท่าไหร่ในโรงอาหาร เผอิญได้ิยินเลยสนใจกับเนื้อหาที่น้องเขาพูดค่ะ…ฟังแล้วรู้สึกว่าเป็นเด็กใส ๆ น่ารักทั้งคู่เลย ^_^
ครูปูคะ
นั่นสินะ น้า ๆ ป้า ๆ รุ่นเรานี่ฟังเ็ด็ก ๆ คุยก็ยังไปคิดตาม…เนอะ
ว่าแต่มาทีไร แล้วต้องรีบแว๊บหายตัว…เป็นไิ้อ้เสือเผ่นทุกครั้งนี่มันเพราะอะไรหนอ…
สงสัยจริง ๆ !!!!