ลานร่มเย็น

   หิว ๆๆๆๆ ….

. อิ่มแล้วเงียบเตรียมนั่งรถเที่ยว..

     นกในกรงเลี้ยง พอจะไปหาอาหาร หาหนอนกินเองก็ไม่เป็นเพราะไม่เคยหาเอง   เคยแต่จะมีคนป้อน อยู่ในกรงเสียเคยชิน       ออกมานอกกรงไปต่อไม่เป็นครับ      ทั้งที่มีปีกบินไปไหนต่อไหนได้สบาย  เรียกว่าถ้าถูกจับไปขังกรงอีกรอบอาจจะเสียชาติเกิดเป็นนกก็ได้ อิอิ..   มีเพียงไม่กี่คนได้ชื่นชม มีความสุขกับการเป็นเจ้าของนก   ร้องเพลงแลกอาหาร ไปวันๆ

                วันแรกที่เจอกันหิวโซมาก  ร้องอยู่บนยอดไม้สูง  ผิวปากเรียกก็บินลงมาให้จับ  จากนั้น กินอาหารทุกครึ่งชั่วโมง เป็นอาหารเม็ดสำเร็จรูปจากร้านเป็นเม็ดขนาดสาคูเม็ดใหญ่ สีชมพูครับ  แช่น้ำให้นิ่มๆ  ลูกตำลึง ลูกตะขบและกล้วยสุกคือเมนูที่พอหาได้   พอหิวก็มาอ้อนกินอีก ต้องป้อนใส่ปาก ยังกินเองไม่ได้อีกแนะ    ตัวแค่นี้…กินจุจริงๆ

            วันที่สอง ที่สามคิดว่าจะต้องให้กินเองได้แล้วคงต้องจัดหลักสูตรภาคบังคับ  โดยไม่ป้อน ให้จิกเองก็ได้ผลครับ เริ่มหัดกินเองได้บ้างแล้ว  วันต่อมาคิดหาวิธีลดจำนวนความถี่ในการให้อาหารจากครึ่งชั่วโมง เป็น ชั่วโมง  เป็นครึ่งวัน   และเป็นเวลาเช้า - เย็น   แต่ทุกๆเช้าจะต้องมารอที่หลังบ้านก่อนคนตื่นด้วยซ้ำ  ระยะหลังสังเกตดูเริ่มหาอาหารอื่นๆกินได้บ้างแล้ว……

                 สองวันที่ผ่านมาพาคู่หูบินมาเยี่ยม และร้องเรียกอยู่บนยอดไม้ ไม่ลงมากินอาหารแล้ว   คิดว่าคงจบหลักสูตรโรงเรียนนกแล้วละครับ…..โชคดีจ้า  ว่างๆก็มาแวะเยี่ยมกันก็แล้วกัน อิอิ..

วันก่อนมือซน นึกถึงไข่ตะพาบน้ำว่าเมื่อไรจะออกเป็นตัวซักกะที เพราะระยะเวลาที่ฟักประมาณ 45 - 60 วัน น่าจะครบแล้วมั๊ง   ก็เลยเอามือไปคุ้ยเขี่ยทรายดู  ทำให้ไข่ตะพาบแตกเห็นหลังตะพาบน้อยโผล่   เอาละซีทำยังไงดีหว่า…..ดิ้นกระดุ๊บๆๆๆ

จะไหวไหมเนี่ย….

          ตัวนี้รอด…….

มีไข่บางฟองเน่า  บางฟองตาย คุ้ยเขี่ยต่อไป ที่มีรอยปริต้องเคาะประตูไข่ให้ออกมาเสียเลย 

 สรุปว่า ที่ออกมาวันนี้มี 6 ตัว  ออกจากไข่มาปุ๊บ วิ่งปั๊บ ทั้งๆที่มีสายสะดือติดอยู่  จากนั้นจับลงให้ว่ายน้ำที่เตรียมไว้ ในอ่าง ล้างตัว ล้างทรายกัน

    ตัวนี้ตาย   

สัตว์เกิดมาแล้วช่วยเหลือตัวเองได้ วิ่งแจ้นได้เลย  นี่คงเป็นสัญชาติญาณสัตว์ที่ธรรมชาติให้มา   ต่างจากคนเราเกิดมาแล้วช่วยเหลือตนเองไม่ได้

เจ้า 6 ตัวที่มีเกิดในวันนี้  คงจะบ่นในใจหรือเปล่ากำลังนอนสบายๆ มาปลุกกันได้    ก็ขออภัยแล้วกัน แฮ่ๆ 

ไม่ได้ตั้งใจ แต่เห็นเจ้าตัวเล็กออกมาลืมตาดูโลกสำเร็จแล้วก็ตื่นเต้น…..แต่คงเข็ดฝีมือหมอตำแยเถื่อนไปอีกนานแสนนาน..