ลานรื่นรมย์

#1 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 16 สิงหาคม 2010 เวลา 17:21

ถ้าไม่มีคำว่าฉัน “ปัญหา” ไม่ได้กระทบอะไรเลยนะครับ; หน้าที่ไม่ใช่แค่ผลงาน (profit) ซึ่งสมัยนี้เปลี่ยนเป็น triple bottomline แล้ว: profit + people + planet

อ.วรภัทร์เขียนถึงปู่ค๊อต — Philip Kotler ซึ่งเขียนคัมภีร์ของวิชาการตลาดชื่อ Marketing Management -> ปัจจุบันกลายมาเป็น Marketing 3.0

#3 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2010 เวลา 5:34

หญิงแกร่ง ซ่าส์ จะมาน้ำตาหยดแม๊ะกับเรื่อง ธรรมดาๆ ได้จะได๋
ลุกขึ้นเต้นฮูลาฮุปให้สนุกๆต่อไป

#5 ป้าจุ๋ม ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2010 เวลา 10:28

“คนที่ไม่ทำอะไรเลยก็เป็นคนที่ไม่มีข้อผิดพลาดเลย”
คนยิ่งทำงานมากเท่าไหร่ก็มักจะมีข้อผิดพลาดก็จะมีเสมอ…แต่”ไม่มีใครทำงานโดยที่ไม่มีข้อผิดพลาดเลย”
การประเมินหากมีอคติแฝงก็ขาดความชอบธรรมค่ะ…
เห็นด้วยกับน้องสร้อยค่ะ…
1.รักษาใจตัวเองก่อน
2.คำสอนหลวงพ่อทูล “ทุกคนก็อยากทำดีเมื่อทำดีมากกว่าคนอื่น เกินคนอื่นก็กลายเป็นเด่นขึ้นมา จะทำให้คนพาลเกิดความทุกข์ “เขาทนได้ยาก”
3.ทำใจจ้า…ถามตัวเองว่าที่ผ่านมานั้นหากเราตั้งใจทำดีที่สุดแล้ว…ผลออกมาถูกใจใครไม่ถูกใจใครก็แล้วแต่ค่ะ สำหรับป้าจุ๋มถ้าคิดว่าตัวเองได้ตั้งใจทำอะไรที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว ก็จะยอมรับผลที่ออกมาได้ทุกอย่างค่ะ
ขอน้าอึ่งคนดีอย่าท้อแท้จ้า…
ป้าจุ๋มขอฝากกำลังใจและกอดอุ่นๆข้ามฟ้ามาด้วยค่ะ…

#7 sompornp ให้ความคิดเห็นเมื่อ 17 สิงหาคม 2010 เวลา 18:12

ขอบคุณท่านเทพนะคะ
บางครั้งก็เขลา เบาปัญญา ด้วยคิดที่ความเป็นตัว เป็นตน
มันก็ปถุชนนะคะ
ขอบคุณสำหรับการให้มองเห็นสิ่งที่กว้างที่ไม่เคยมองเห็น นอกจากรอบ ๆ ตัวเองค่ะ
……
น้องที่รัก
ทุกอย่างดีขึ้นค่ะ
เพราะเราไม่ยึด และปล่อย ไม่มีอะไรติดขัดค่ะ
เหลืออีกนิด คือ การไม่เอามาใส่ใจและเย้ยหยันกัน
คริคริคริ
(มโนกรรม เกิดบ่อยค่ะ 555555)
……….
พ่อคะ
ช่วงนี้หลังเดี้ยงเลยไม่ได้ฮูลาฮุบ ไม่มีที่ปลอปล่อย
อิอิอิ
ดีแล้วพ่อ บ่อมีปัญหา น้ำตามีไว้ล้างลูกตา ไม่ต้องเสียค่าน้ำยาล้างตา
อิอิอิ(รอบสอง)
………..
อุ๊ยที่รัก
การเดิน คุยกัน บนสันเขื่อน ทำให้ใจที่กระเพื่อม ค่อย ๆ บรรเทา ด้วยธรรมชาติบำบัด
จริง ๆ มันคลายตั้งแต่อุ๊ยบอกว่า “ไป” แล้วล่ะค่ะ
อยากพาอุ๊ยไปเดินเล่นรำลึกความหลัง
และเห็นการพักใจสไตล์น้าอึ่งอ๊อบด้วย
อิอิอิ
ปล. ทริปหน้า เราพาญาติเฮฮา มาแถวนี้บ้างดีกว่า นะคะ
………
ป้าจุ๋มคะ
มันเป็นเช่นนั้นเองเน๊าะ
เทศกาลนี้ก็เป็นอย่างนี้ทุกปี
ไม่โกรธให้เขา ก็โกรธให้เรา
มันไม่พอดีเมื่อเราดไปยึดมันจริง ๆ
ก็เห็นใจกระเพื่อมที่แรง ๆ ค่ะ
ถ้าไปยืนอยู่ในน้ำมันคงเห็นวงของน้ำที่กระเพื่อมไปถึงไหนต่อไหน
แต่ตอนนี้นิ่ง จนหลับตาเห็นเป็นวงที่ขยายออกไปอย่างช้า ๆ สวยงามค่ะ

ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านทั้งที่เข้ามาอ่านแต่ไม่ตอบนะคะ
เราอยู่ได้ ด้วยการพึ่งพาใจกัน ก็ส่วนหนึ่งค่ะ
…..
ปล. น้องที่รัก โชคดีที่ทานข้าวกลางวันแล้วมาอ่าน พออ่านแล้ว จะไม่กินข้าวเย็นแล้วค่ะ อิอิอิ