ลาน ณกานดา

วันนี้มีความสุข…ที่หายไปนานค่ะ  ต้องมาเล่าให้เพื่อนฟัง  เพื่อต่อยอด เพื่อขยายผล  เรื่องดีๆจะได้มีมากๆนะคะ

หลายวันมาแล้ว  ไม่ใช่สิ  หลายเดือนมาแล้ว ที่แม่กับลูกไม่ค่อยมีเวลาให้กันแบบสบายๆเลย  เวลาที่เราพบกัน เราต่างเร่งรีบ หรือไม่ก็เหนื่อยอ่อนแล้ว ทั้ง 2 ฝ่าย เรื่องที่เราพูดจากัน ถูกย่อให้เหลือแต่ใจความสำคัญ ที่จำเป็นต้องสื่อให้กันทราบ แล้วต่างคนต่างทำภาระกิจของตนเอง จนเหนื่อยไปอีกวันหนึ่ง ทำไมชีวิต ต้องแห้งแล้งขนาดนั้น ต่างฝ่ายต่างเข้าใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งกำลังยุ่ง และต้องการเวลาส่วนตัวไม่มีใครรู้ใจใครว่า  ต้องการอะไร

จนกระทั่ง วันนี้ เช้าที่แสนเร่งรีบ ดำเนินไปตามปกติ ลูกเอาเอกสารมาให้อ่าน เดินไป เดินมาสักครู่ ก่อนออกจากบ้านแต่เช้า  แม่ทำงานของแม่ที่ไม่เคยหมดจากโต๊ะสักที   หันไป เดินมา ทำงานๆ แล้วก็ อุ๊ย….จิ้งจก  ลูกจิ้งจก ตัวดำๆมีลายจุดๆด้วย อยู่บนโต๊ะทำงาน  ด้วยความที่เป็นคนไม่กลัว จิ้งจกเล็กๆ ( แต่กลัวตุ๊กแก ) จึงตกใจไม่มาก เอ..โต๊๊ะเราคงรกนิ  จิ้งจกมาเที่ยว  เข้าไปใกล้ๆ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จิ้งจกปลอม   เจ้าตัวการนำมา เดินป้วนเปี้ยนรอชมผลงานว่าแม่จะตกใจไหมโดยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้   ลูกเอ๋ย..แม่พึ่งจะได้ยิ้มวันนี้เอง ขอบคุณลูกที่มีน้ำใจหยอกแม่  ทั้งที่ 2 วันก่อนเพิ่งถูกดุไปเรื่องกลับบ้านดึก  เหมือนโลกนี้ สดชื่นขึ้นหลายเท่า

แม้จะรู้ว่า  อารมณ์ขันมีประโยชน์มาก แต่เราก็ละเลยที่จะมอบให้คนใกล้ชิด  วันนี้น่าจะมอบให้คนใกล้ชิดนะคะ