ลานชีวิต

วันนี้ (๕ สค ๕๑) ผมได้เข้าร่วมประชุมกับเครือข่ายข้าวคุณธรรม ทั้ง ๑๒ ศูนย์ที่ อ. ป่าติ้ว จ . ยโสธร

(รูปประชุม oa00072) ใน Media library ไม่สามารถนำมาแสดงได้????

ระหว่างประชุมก็มี ผอ.ศูนย์ข้าวคุณธรรมท่านหนึ่ง ได้ยกมือขอพูด

ผมจึงยื่นไมโครโฟนให้พูด

ท่านบอกว่า

ที่ผ่านมา มีนักวิชาการได้เข้ามาขโมยเขาความรู้ของชาวบ้านไปขาย ทำให้ชาวบ้านเสียหายมาก

ผมค่อนข้างจะแปลกใจ ว่านักวิชาการเหล่านั้นเขาทำได้อย่างไร

ทำไมชาวบ้านไม่แจ้งความดำเนินคดี

แล้วความรู้ที่ถูกขโมยได้คืนมาหรือยัง

เพราะผมเกรงว่าชาวบ้านจะไม่เหลือความรู้ในการทำนา แล้วเขาจะเป็นชาวนาได้อย่างไร

อ่านต่อ »

ช่วงนี้ผมต้องทำหน้าที่เป็นกรรมการประเมินอาจารย์ ๓ ครูชำนาญการพิเศษ จากหลาย สพท. ก็ได้มีโอกาสพบชีวิตที่หลากหลายของครูในภาคอีสาน

ผมเข้าใจว่าการประเมินเป็นความลับ กรรมการประเมินก็เป็นความลับ และหมายเลขโทรศัพท์ของกรรมการยิ่งน่าจะเป็นความลับ

แต่ผมก็ได้รับการติดต่อทางโทรศัพท์มือถือจากผู้ถูกประเมินแบบ

“ทราบมาว่าท่านเป็นกรรมการประเมินงานอาจารย์ ๓ ของผม”

ผมฟังแล้วก็ค่อนข้างตกใจ ว่าเขารู้ได้อย่างไร

ผมถามเขาว่าน่าจะผิดระเบียบ หรือผิดหลักการหรือเปล่า ที่เขาติดต่อผม

เขาบอกว่าก็อาจจะไม่ค่อยถูก แต่

“บังเอิญผมเป็นครูอาวุโสแล้ว ก็เลยได้ข้อมูลมาไม่ยาก”

เขาต้องการมาพบผม

ผมก็บอกว่าอย่ามาเลย อยากทราบอะไร ผมจะบอกให้ทางโทรศัพท์ก็แล้วกัน

แล้วผมก็พยายามอธิบายอย่างยืดยาวเพื่อให้เขาพอใจและเลิกคิดมาพบผม

แต่อีกประมาณสองชั่วโมง เขาก็มาพบผมที่ห้องทำงานในมหาวิทยาลัยขอนแก่น

ผมก็ไม่มีทางเลือก นอกจากจะอธิบายหลักการพิจารณาของผมให้ฟังอีกรอบหนึ่ง พร้อมแนวทางการแก้ไขผลงาน

ผมก็จำรายละเอียดไม่ได้ เพราะผมต้องตรวจงานเกือบร้อยคน

จึงบอกเท่าที่จำได้ อ่านต่อ »

ตอนนี้ผมกำลังเรียนรู้เรื่องการตลาดข้าวอินทรีย์ โดยการซื้อเครื่องสีข้าวกล้องมาไว้ที่บ้าน เพื่อสีข้าวที่ปลูกเอง ไว้ทานเอง และแจกพรรคพวก

เครื่องสีข้าว ที่ช่วยแก้ปัญหาการทำนาของผมได้อย่างน้อย ๑๐ ประการ

ที่ผ่านมา ๒ ปีกว่าผมมีปัญหากับการหาที่สีข้าวกล้อง ที่

๑. หายาก

๒. แม้จะมีเขาก็ไม่ยอมสีให้ เพราะเขาซื้อใช้เฉพาะภายในกลุ่ม

๓. เมื่อยอมสีให้แล้ว มักเป็นข้าวซ้อมมือ ไม่เป็นข้าวกล้องจริงๆ

๔. สีแล้วมีกากมาก จะหุงทีไรต้องมานั่งเลือกกากออก

๕. ไม่ได้แกลบ ไม่ได้รำ เสียค่าเดินทาง และบริการที่แพงมาก

๖. ต้องสีครั้งละอย่างน้อยหนึ่งถุงปุ๋ย ที่มีจำนวนมากเกินกว่าจะทานได้ทัน นอกจากควาฃวามหอมจะลดลงตามเวลาหลังการสีแล้ว ยังต้องหาที่เก็บรักษากันมอด เพราะมอดชอบกินข้าวกล้อง

๗. จะต้องเดินทางไปสีข้าวไกล เสียเวลาและค่าใช้จ่าย  สีไม่ได้ทันเวลา และความต้องการ จึงมักมีปัญหาขาดข้าวกล้องทานเอง อยู่บ่อยๆ

๘. จะแจกให้ใครก็ยาก เพราะเวลาพบกันบางทีก็ยังไม่ได้สี หรือเวลามีข้าวก็ไม่ได้พบ เลยเหมือนว่า ผมเป็นคนใจดำ มีของดีก็ไม่เคยแจกใคร

๙. ไม่ได้ข้าวหักที่ใช้หุงเลี้ยงสุนัขที่บ้าน ทำให้ต้องเสียเงินซื้อข้าวหักปีละหลายพันบาท และต้องไปซื้อถึงโคราช เพราะขอนแก่นไม่มีขาย

๑๐. ผิดหลักการทำนาอินทรีย์ที่นำวัสดุที่ควรปล่อยไว้ในนาออกไปจากระบบ โดยเฉพาะ แกลบ รำ และข้าวหัก

  อ่านต่อ »

เมื่อเช้า ผมไปนา ได้พบสิ่งที่ผมค่อนข้างจะรังเกียจ คือ

มีชาวนาแปลงข้างๆ เดินผ่านมาพร้อมยาฆ่าหอย กับกระป๋องฉีดยา

ผมถามว่า ถือมาทำไม ผมไม่อยากเห็นสารพิษผ่านนาผม

เขาตอบว่า ถ้าไม่ฉีดก็ไม่ได้กินข้าว

ผมก็ถามกลับว่า จะกินข้าวที่ฉีดยาจริงๆ หรือ

เขาตอบว่า ไม่กินหรอก จะเอาไว้ขาย ที่กินเองจะไม่ฉีด

ผมถามว่า แล้วไปทำร้ายคนอื่นทำไม

เขาตอบว่า ก็อยากกดราคาข้าว ก็ต้องให้กินสารพิษ จึงจะเสมอกัน

ผมก็เลยมาถึง “บางอ้อ” ว่า นี่เป็นวิธีการแก้แค้นในสังคมไทย

แต่ใครได้ ใครเสียครับงานนี้

ฟังแล้ว…..เศร้าจริงๆ