“ขอปลูกแตงโมรุ่นนี้เป็นรุ่นสุดท้าย” อีกตัวอย่างหนึ่งของวงจรอุบาท “โง่-จน-เจ็บ”
เมื่อวันที่ ๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๑ ที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสไปสัมภาษณ์เกษตรกรที่มีญาติปลูกแตงโมที่ยโสธร
ผมไม่มีโอกาสคุยกับผู้ปลูกแตงโมโดยตรง เพราะ เขาเสียชีวิตแล้วในไร่แตงโมขณะฉีดยาปราบศัตรูพืช สารพัดขนาน
ก่อนเขาเสียชีวิต พี่ชายของเขา (ที่ผมสัมภาษณ์) ได้บอกน้องชายตัวเองว่า เลิกปลูกแตงโมเถอะ เพราะใช้สารพิษมากเหลือเกิน
น้องชาย (ที่ตาย) บอกว่า มีภาระหนี้สิน ที่จะต้องใช้โดยหาเงินจากปลูกแตงโม
เขารู้ว่าใช้สารพิษมาก ทำลายสุขภาพ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ทำอย่างอื่นก็ไม่ค่อยเป็น
แต่เขาก็รับปากพี่ชายว่า “จะขอปลูกรุ่นนี้เป็นรุ่นสุดท้าย“
แล้วเขาก็ทำเช่นนั้นจริงๆ
เขาตายในไร่แตงโมที่ปลูกเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขานั่นแหละ ด้วยวัยแค่ ๓๐ ต้นๆ
เขาไม่มีโอกาสปลูกอะไรอีกเลย
อนิจจัง วัฏสังขารา
ผมเป็นคนไม่บริโภคแตงโมมากว่า ๒๐ ปี และคิดว่าจะไม่บริโภคตลอดไป
ยกเว้นจากแปลงที่ปลูกเอง และแปลงเกษตรอินทรีย์ของกลุ่มข้าวคุณธรรม
คิดแล้วเจ็บปวด และเศร้าจริงๆครับ
อีกราย เล่าให้ผมฟังว่า
เมื่อเดิอนก่อนได้ไปเยี่ยมน้อง และช่วยน้องสาวเก็บถั่วฝักยาวขายตลาด
น้องสาวได้กำชับอย่างเข้มงวด และจริงจัง ว่า
“ห้ามเด็ดฝักถั่วในแปลงบริโภคเป็นอันขาด”
ด้วยคำพูด “ข่อยบ่แพง (หวง) ถั่วดอก แต่ข่อยแพงเจ้า”
แปลเป็นไทยว่า “น้องไม่หวงถั่วหรอก แต่หวงสุขภาพของพี่”
เพราะของที่ปลูกนี้ไว้ขายตลาด (ฉีดยาขนาดหนัก) ไม่ได้ไว้บริโภค
ถั่วฝักยาวจึงเป็นของต้องห้ามอีกชนิดหนึ่งสำหรับคนต้องการเลี่ยงสารพิษ
เฮ้อ…..ปลูกกินเองปลอดภัยกว่าครับ
3 ความคิดเห็น
น่าเศร้าจริงๆ.. วงจรนี้กระทบกับทุกคนจริงๆ นะคะ
อย่างนี้แหละค่ะ เนื่องจากคนบริโภคก็มองหาแต่ความสวยงาม คนผลิตก็ต้องผลิตของสวยๆ มาให้ แต่ทำแล้วทั้งคนปลูกกับคนกินก็รับสารกันไปมากบ้างน้อยบ้าง น่าเห็นใจคนปลูกหรือเกษตรกรจริงๆ ค่ะ
ความสวยงามไม่มีจริง เห็นอะไรสวยๆ เกินไป มักจะมีพิษเสมอ แม้สัตว์และแมลงในธรรมชาติบางอย่างก็เป็นเช่นนั้น
แต่ได้รับข้อมูลข่าวสารเรื่องยาฆ่าแมลงจากอาจารย์อีกครั้ง ขอบพระคุณค่ะ
ครับ
ใน”ลานชีวิต” ผมจะพยายามสะท้อน “ชีวิต” ต่างๆในสังคมไทย ให้เรามีข้อมูลความเป็นจริงของชีวิต ที่เรากำลังดิ้นรนต่อสู้
จะแพ้หรือชนะ เราควรจะได้เรียนรู้ แล้วชีวิตเราน่าจะไม่ตกต่ำจนเกินไปครับ
เพิ่งทราบว่า แตงโมก็มี ยาฆ่าแมลงค่ะ แย่จัง