เรื่องเล่าผ่านลาน 10: my love : ริเลี้ยงต้อยในวัยเรียน

โดย rattiya เมื่อ พฤศจิกายน 23, 2008 เวลา 21:52 ในหมวดหมู่ ทั่วไป #
อ่าน: 40333

จริง ๆ วันนี้ ไม่มีอารมณ์อยากจะเขียนบันทึกเลย  ใจมันหดหู่ยังไงก็ไม่รู้  แต่สิ่งหนึ่งที่เชื่อมั่นเสมอว่า “ความรักเท่านั้น ที่จะเปลี่ยนโลกได้”

ขอให้ทุกคนรักกันนะคะ

ยังไงถ้าเครียด ก็หวังเพียงว่า บันทึกนี้ พอจะคลายเครียดให้ได้บ้างไม่มากก็น้อย

ความรักฉบับที่ 2 ที่จะนำมาบอกเล่านี้ เป็นรักสมัยวัยเรียนค่ะ

อย่างที่เคยบอกว่า เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ ต้องทำงานบ้านและช่วยเหลือครอบครัวตั้งแต่เล็ก ๆ แม้แต่ตอนย้ายมาอยู่กับพ่อ  ซึ่งแน่นอนว่า รายจ่าย กับรายรับ ย่อมไม่สมดุลย์กัน  คุณย่าก็หารายได้พิเศษโดยการขายข้าวแกง ซึ่งเราก็ต้องเป็นลูกมือมาโดยตลอด

ถึงจะต้องช่วยเหลือครอบครัว แต่ก็ไม่เคยละทิ้งการเรียน จวบจนถึงคราวสอบเข้ามัธยม 1 ก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดได้ ช่วงนี้ เป็นอะไรที่ดูจะต้องปรับตัวหลาย ๆ อย่าง

ไหนจะเพื่อนใหม่ ไหนจะสถานที่เรียนใหม่ 

ด้วยความเป็นคนเฮฮา พูดคุยสนุก ก็ทำให้มีก๊วนเพื่อนได้ไม่ยาก  ไปไหนก็ไปกันเป็นฝูง

ความรักในวัยเรียนนี้  แน่นอนค่ะ ว่าเป็นโรงเรียนหญิงล้วน  เป็นธรรมดา ก็ต้องมีความรักแบบหญิง ๆ ปะปนมาบ้าง

แหม  ก็สมัยก่อนหนะ ถึงจะทะโมน ทะเล้น  แต่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ จำได้ว่า สมัยนั้น มีทอม มารุมตอม ตั้งหลายคน

แต่ก็ไม่ได้ตกลงปลงใจกับใครนะคะ  ก็คบ ๆ กันเป็นเพื่อนทั้งนั้น ถือว่า มีคนรัก ดีกว่ามีคนเกลียด

จริงไหมค่ะ

จวบจนสมัยอยู่มัธยมปีที่ 4  เป็นปีแรกที่ทางโรงเรียนเริ่มรับนักเรียนชาย เป็นใครก็ต้องดีใจทั้งนั้น จริงไหมค่ะ

แหม ธรรมดาของโรงเรียนหญิงล้วน

จำได้ว่า ตอนนั้น ที่ห้องมีนักเรียนชายมาอยู่ด้วย 2 คน แต่หนึ่งในสองดันเป็นกระเทยซะเนี่ย เล่นเอาวัยรุ่นเซ็งเลย

สุดท้ายด้วยความเฮ้วของห้องหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ ทำให้นักเรียนชายที่เหลือขอย้ายตัวเองไปอยู่อีกห้องหนึ่ง

พอขึ้นมัธยม 5 ก็มีน้องใหม่มัธยม 4 แต่ที่น่าสนใจก็คือ  รุ่นน้องนักเรียนชายชั้นมัธยม 4

โดยเฉพาะน้องคนนึง ซึ่งทั้ง ขาว หล่อ ตี๋ และเท่ห์  เหมือน หลิวเต๋อหัว ยังไงยังงั้น

เฝ้าติดตามน้องเขามาโดยตลอด  ทำได้อย่างดีเพียงแค่ส่งการ์ดอวยพรมันทุกเทศกาล ไม่ว่าจะวันเกิด ตรุษจีน วาเลนไทม์ ปีใหม่ และตามติดทุกขอบสนามเวลาน้องเขาแข่งกีฬา  น้องเขาเป็นขวัญใจของสาว  ๆ ตั้งแต่ ชั้น ม.1 ยันชั้น ม.6

แต่ก็เป็นที่รู้กันว่า “เป็นเด็กต้อยของเจ๊แป๊ด” 

อิอิ  มีแววเลี้ยงต้อยแต่เด็ก ๆ

ทุกวันนี้ น้องเขาเป็นวิศวกรใหญ่  ไม่แน่ใจว่ากลับมาดูแลธุรกิจของครอบครัวรึยัง ไม่ได้ติดตามข่าวมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว  อย่างดีก็แค่ทุกครั้งที่ขับรถผ่านบ้านเขาก็ให้ได้ระลึกถึงช่วงวัยนั้น แค่นั้นเอง

ทามไปได้เนอะ

อิอิ

 

 

 

« « Prev : เรื่องเล่าผ่านลาน 9 : my love: รักแรก “เธอ ซึ่งเป็น(พี่)ชายในดวงใจ

Next : เหตุสืบเนื่องจาก “เจ้าเป็นไผ 1″ : เฉพาะในมุมมองของน้าแป๊ด เท่านั้นนะคะ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

5048 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 7.3527770042419 sec
Sidebar: 0.028974056243896 sec