เรื่องเล่าผ่านลาน 10: my love : ริเลี้ยงต้อยในวัยเรียน

โดย rattiya เมื่อ พฤศจิกายน 23, 2008 เวลา 21:52 ในหมวดหมู่ ทั่วไป #
อ่าน: 37134

จริง ๆ วันนี้ ไม่มีอารมณ์อยากจะเขียนบันทึกเลย  ใจมันหดหู่ยังไงก็ไม่รู้  แต่สิ่งหนึ่งที่เชื่อมั่นเสมอว่า “ความรักเท่านั้น ที่จะเปลี่ยนโลกได้”

ขอให้ทุกคนรักกันนะคะ

ยังไงถ้าเครียด ก็หวังเพียงว่า บันทึกนี้ พอจะคลายเครียดให้ได้บ้างไม่มากก็น้อย

ความรักฉบับที่ 2 ที่จะนำมาบอกเล่านี้ เป็นรักสมัยวัยเรียนค่ะ

อย่างที่เคยบอกว่า เกิดมาในครอบครัวที่ไม่ค่อยสมบูรณ์ ต้องทำงานบ้านและช่วยเหลือครอบครัวตั้งแต่เล็ก ๆ แม้แต่ตอนย้ายมาอยู่กับพ่อ  ซึ่งแน่นอนว่า รายจ่าย กับรายรับ ย่อมไม่สมดุลย์กัน  คุณย่าก็หารายได้พิเศษโดยการขายข้าวแกง ซึ่งเราก็ต้องเป็นลูกมือมาโดยตลอด

ถึงจะต้องช่วยเหลือครอบครัว แต่ก็ไม่เคยละทิ้งการเรียน จวบจนถึงคราวสอบเข้ามัธยม 1 ก็สามารถสอบเข้าโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดได้ ช่วงนี้ เป็นอะไรที่ดูจะต้องปรับตัวหลาย ๆ อย่าง

ไหนจะเพื่อนใหม่ ไหนจะสถานที่เรียนใหม่ 

ด้วยความเป็นคนเฮฮา พูดคุยสนุก ก็ทำให้มีก๊วนเพื่อนได้ไม่ยาก  ไปไหนก็ไปกันเป็นฝูง

ความรักในวัยเรียนนี้  แน่นอนค่ะ ว่าเป็นโรงเรียนหญิงล้วน  เป็นธรรมดา ก็ต้องมีความรักแบบหญิง ๆ ปะปนมาบ้าง

แหม  ก็สมัยก่อนหนะ ถึงจะทะโมน ทะเล้น  แต่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ จำได้ว่า สมัยนั้น มีทอม มารุมตอม ตั้งหลายคน

แต่ก็ไม่ได้ตกลงปลงใจกับใครนะคะ  ก็คบ ๆ กันเป็นเพื่อนทั้งนั้น ถือว่า มีคนรัก ดีกว่ามีคนเกลียด

จริงไหมค่ะ

จวบจนสมัยอยู่มัธยมปีที่ 4  เป็นปีแรกที่ทางโรงเรียนเริ่มรับนักเรียนชาย เป็นใครก็ต้องดีใจทั้งนั้น จริงไหมค่ะ

แหม ธรรมดาของโรงเรียนหญิงล้วน

จำได้ว่า ตอนนั้น ที่ห้องมีนักเรียนชายมาอยู่ด้วย 2 คน แต่หนึ่งในสองดันเป็นกระเทยซะเนี่ย เล่นเอาวัยรุ่นเซ็งเลย

สุดท้ายด้วยความเฮ้วของห้องหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ ทำให้นักเรียนชายที่เหลือขอย้ายตัวเองไปอยู่อีกห้องหนึ่ง

พอขึ้นมัธยม 5 ก็มีน้องใหม่มัธยม 4 แต่ที่น่าสนใจก็คือ  รุ่นน้องนักเรียนชายชั้นมัธยม 4

โดยเฉพาะน้องคนนึง ซึ่งทั้ง ขาว หล่อ ตี๋ และเท่ห์  เหมือน หลิวเต๋อหัว ยังไงยังงั้น

เฝ้าติดตามน้องเขามาโดยตลอด  ทำได้อย่างดีเพียงแค่ส่งการ์ดอวยพรมันทุกเทศกาล ไม่ว่าจะวันเกิด ตรุษจีน วาเลนไทม์ ปีใหม่ และตามติดทุกขอบสนามเวลาน้องเขาแข่งกีฬา  น้องเขาเป็นขวัญใจของสาว  ๆ ตั้งแต่ ชั้น ม.1 ยันชั้น ม.6

แต่ก็เป็นที่รู้กันว่า “เป็นเด็กต้อยของเจ๊แป๊ด” 

อิอิ  มีแววเลี้ยงต้อยแต่เด็ก ๆ

ทุกวันนี้ น้องเขาเป็นวิศวกรใหญ่  ไม่แน่ใจว่ากลับมาดูแลธุรกิจของครอบครัวรึยัง ไม่ได้ติดตามข่าวมาเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว  อย่างดีก็แค่ทุกครั้งที่ขับรถผ่านบ้านเขาก็ให้ได้ระลึกถึงช่วงวัยนั้น แค่นั้นเอง

ทามไปได้เนอะ

อิอิ

 

 

 

« « Prev : เรื่องเล่าผ่านลาน 9 : my love: รักแรก “เธอ ซึ่งเป็น(พี่)ชายในดวงใจ

Next : เหตุสืบเนื่องจาก “เจ้าเป็นไผ 1″ : เฉพาะในมุมมองของน้าแป๊ด เท่านั้นนะคะ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4668 ความคิดเห็น