ควันหลงจากการไปภูเก็ตคราวนี้ ขอรำลึกถึงเพลง “กอดคนแซ่เฮ” หน่อยเหอะ..อิอิ
แบบว่า.. ปลึ้มสุดๆ ที่ไปเจอคนแต่งเพลงนี้
แถม โกไข่ตัวจริง…กันเอ๊ง กันเอง เหลือเชื่อจริงๆ
พอเจอหน้าพวกเราปั๊บ ..ร้องบอกเลยว่า ..มากอดกันหน่อยเร้ว.ว. กอดคนแซ่เฮ
โห ก๊วนเดียวกะเราเลยนี่หว่า
อิ อิ อิ
ต่อจากบันทึกที่แล้ว….
เดินผ่านหน้าผาชื่อหวาดเสียวมาซักพัก ก็ปล่อยให้ราณีแซงขึ้นหน้าไป (ไปแล้ว ตัวบังกล้อง อิอิ)
เราสี่คนแม่ลูก แว๊บเข้าข้างทาง
ไปทำกิจกรรมโปรดของครอบครัว ฮ่า ฮ่า
ครบทีม ประกอบด้วย ช่างภาพ 1 นางแบบ 1 คนถือรีเฟล็กซ์ 1 และ พี่เลี้ยงนางแบบคอยหิ้วสัมภาระตาม 1 (อ้อ ทำหน้าที่ถ่ายแคนดิดอีกอย่างหนึ่ง อิอิ)
เก็บภาพมาฝาก… อิอิ
นั่งรอรถที่จะพาพวกเราไปลุยทุ่งดอกกระเจียว
ระดับความยากลำบากของการเดินทาง… ประมาณนี้
ทางขาด.. ต้องมีเจ้าหน้าที่คอยดูแล ..ลุ้นให้รถผ่านไปได้ทีละคัน อ่านต่อ »
บทเรียนที่ได้จากการไปสวนป่าในครั้งนี้คือ…อย่าอวดเก่ง… มิฉะนั้นจะเจอตอ
…………………………..
พวกเราสามสาว ครูสุ ราณี และน้องมิม ไปถึง อ.สตึก เกือบจะหกโมง
เห็นว่ายังไม่มืดเลยแวะเติมน้ำมันที่ปั้มก่อนขับรถเข้าสวนป่า
…………………………
ราณี : พี่สุๆ เราโทรให้หมอออกมารับดีมั๊ย
ครูสุ : เฮ๊ย ไม่ต้องๆ …เสียฟอร์ม เดี๋ยวหมอจะหาว่า มาตั้งหลายครั้งแล้ว ยังจำทางไม่ได้อีก
ราณี : เอางั้นหรอ
น้องมิม : เอ๊า ถึงทางแยกเข้าสวนป่าแล้ว ทำไงต่อ ตรงไป หรือเลี้ยวขวา
ราณี : เลี้ยวขวาเลย ชัวร์ มีป้ายบอกไปสวนป่าครูบา
ครูสุ : เฮ๊ย ตรงไปซิ พี่จำได้ ทางนี้พี่เคยไป
ราณี : เชื่อดิ พี่สุ มันเข้าได้สองทาง ไปทางนี้ก็ได้ ราณีเคยไปทางนี้
ครูสุ : แน่นะ…งั้นตามใจ
……………………………… อ่านต่อ »