ลานข้าวปลายนา

เทศกาลวันสงกรานต์ เป็นอีกวันหนึ่งที่ลูกหลานจะได้มีโอกาสแสดงความกตัญญูรู้คุณให้แก่ญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้ว

เมื่อวาน หลายครอบครัวไปเจอะเจอกันที่วัด ด้วยภารกิจอันเดียวกัน ในการบังสกุลหน้าโกศบรรจุกระดูก อุทิศบุญกุศลไปให้พ่อแม่ผู้ล่วงลับจากไป

ผู้เขียนและญาติได้เตรียมข้า่วของและอาหารสำหรับถวายพระภิกษุสงฆ์

ก่อนเวลาเพล หลวงพ่อ 4 รูป ได้สวดบังสกุลให้แม่ ใช้เวลาไม่นานไม่ถึง 30 นาที

เพราะน้าชายบอกว่า ไม่ต้องการพิธีมาก

บางครอบครัว มีไหว้พระสวดมนต์ด้วย กินเวลานานพอสมควร

และเมื่อวานเป็นวันที่ผู้เขียนกินข้าววัดอย่างเอร็ดอร่อยหลัีงจากที่ไม่เคยกินมาก่อน

“ปลาร้าปิ้ง” รสชาดเค็มกำลังดี กลิ่้นหอมๆ หลายคนที่มาจากเมืองกรุง ที่ไม่ได้กินมานาน ต่างแย่งกัน และขอกลับไปบ้าน

ความเป็นชาวบ้าน ความเป็นตัวตนของตน มันมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก

หลายคนที่เติบโตมาด้่วยกัน แต่ต้องจากกันไปเรียนไปทำงาน ก็เพิ่งได้เจอะเจอกันก็มี

ต้องขอบคุณ เทศกาลวันสงกรานต์ ทีทำให้หลายคนได้กลับบ้านเกิด

ได้กินอาหารที่ไม่ได้กินเสียนาน ได้ทำบุญร่วมกัน ได้กินข้าวสำรับเดียวกัีน

ที่สำคัญทำให้ระลึกถึง วันเก่าๆที่เป็นวันดีๆๆๆๆ มันทำให้ มีความสุขอย่างมากหลาย

ขอบคุณ

 ทดสอบ ลงรูป ยังทำไม่ได้

เมื่อเช้านั่งรถทัวร์กลับบ้าน

เห็นชื่อร้านอาหาร “กินข้าวป่า”………….เกิดความคิดว่า “อืมม………กินข้าวป่า คำอิสาน ที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ยินแล้วนี่”

กินข้าวป่า หมายถึง การเตรียมข้าวปลาอาหารไปรับประทานร่วมกัน เหมือนการไปเที่ยวหรือการปิกนิก ซึ่งสมัยก่อน การไปเที่ยวมักจะไปเที่ยวเล่นกันในป่า หาเห็ด หาหน่อไม้ แล้วทำแกงเห็นแกงหน่อไม้กินกัน ใหม่ๆ สดๆร้อนๆ  อร่อยเหลือหลาย

ปัจจุบัน ป่าหายไป จึงเกิด คำใหม่กันขึ้นมาว่า “ไปปิกนิก” ซึ่งพบได้ตามสวนสาธารณะ น้ำตก

ชีวิตย่อมเปลี่ยนไปตามกาลเวลา แต่……..อยากไปกินข้าวป่าจัง………แกงหน่อเห็ด แกงหน่อไม้ ร้อน ส้มตำรสแซ่บ ข้าวเหนียวร้อนๆ นึ่งเสร็จใหม่ๆ รับรองว่า อร่อยเหาะ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

เคยตั้งใจไว้ว่า จะนำเอาเรื่องราวเกี่ยวกับอิสานๆๆมาไว้ใน ลานปัญญา

แต่………เรื่องราวของวัฒนธรรมประเพณี ชักเริ่้มเป็นเรื่องหายากไปเสียแล้ว สำหรับเรา

เพราะว่า เรื่องราวอันแท้จริง เริ่มจางหายไป

ผู้เฒ่าผู้แก่ ก็เริ่มหมดไป

ผู้สานต่อ เด็กรุ่นใหม่ ผู้รับสืบสานก็ไม่ค่อยมีใครสนใจ

ผู้เฒ่าบางคนก็ยังไม่กล้าเปิดเผยเพราะอะไรก็ไม่รู้

เรื่องเล่าเก่าๆจึงค่อยๆหายไป

บางครั้งอ่านไปเจอ…….มันก็ไม่ใช่้แบบนี้นี่นา

ครั้นจะโต้แย้ง เราเองก็ไม่ได้มีองค์ความรู้ที่ลึกล้ำพอ

ไม่รู้จะทำยังไง

แต่ก็จะพยายามสานต่อ เรื่องราวอิสานต่อไป

ยิ่งมาอยู่เชียงใหม่ ยิ่งรู้สึกชื่นชมในการอนุรักษ์ศิลปะล้านนาเอาไว้

ก็ต้องลอง……..ดูกันต่อไป

ทำได้เท่าที่ทำ

พยายามๆๆๆๆและอนุรักษ์

:lol: :roll: :lol: :-)

• ทุกข์เพิ่นบ่ว่าดี มีจั่งว่าพี่น้อง ลุงป้าเอิ้นว่าหลาน
• ทุกข์คอบปาก ยากคอบท้อง เคยแล้วอยู่บ่เป็น
• ทุกข์บ่มีเสื้อผ้า ฝาเฮือนเพกะพออยู่ ทุกข์บ่มีข้าวอยู่ท้อง นอนลี้อยู่บ่เป็น
• ทุกข์กายอยู่ได้ ทุกข์ใจอยู่ยาก
• ทุกข์ให้เลี้ยงม้า กำพร้าให้เลี้ยงหมู
• บ่ทุกข์บ่ยาก บ่อึดบ่อยาก
• มีเงินเว้าได้ มีไม้เฮ็ดเฮือนงาม
• มีเงินให้เพิ่นกู้ มีซู้ให้เพิ่นเล่น (นี่กะทุกข์)
• สุขเพราะมีข้าวกิน สุขเพราะมีดินอยู่
  สุขเพราะมีคู่นอนนำ สุขเพราะมีคำเต็มไถ่
  สุขเพราะมีเฮือนใหญ่มุงแป้นกระดาน สุขเพราะหลานหลายนั่งเฝ้า
• อยากทุกข์ให้เป็นนายคน อยากสาละวนให้เอาเมียน้อย
• อยากจนให้ขี้ถี่ อยากมีให้ทาน
• อยากทุกข์ให้เป็นนาย อยากซำบายให้เป็นแหล่ง
• อยากทุกข์ให้ค้าควย (ควาย) อยากรวยให้ค้าโบกค้าเบี้ย
• อยากมีหลายมันไฮ้ อยากได้หลายมันตาย
• อยากมีให้ยืมเงินเพิ่นไปค้า อยากขึ้นฟ้าให้ฆ่าเจ้าเอาของ
• ทุกข์ยากฮ้าย ขอขอดแลงงายก็ดี อย่าได้ลืมคำสัตย์ เที่ยงจริงคำมั่น