ลานอุ๊ยสร้อย

เช้าวันที่ 8 ธันวาคม ชาวคณะดูทะมัดทะแมง รับรู้ถึงความคึกคักในอารมณ์ …คงเพราะเหตุที่จะได้ไปสัมผัส แม่วงก์ ฟังบรรยายจากตัวจริงเสียงจริง คุณศศิน เฉลิมลาภ ดร. สุมิทร์ ตุงคะสมิต และ ดร. สมพร ช่วยอารีย์

หนทางไปคดเคีัยวและเป็นหลุมเป็นบ่อ เวียนศีรษะและคายของเก่าไปบ้างเล็กน้อย

สงสัยบ้างว่าหนทางแบบนี้ในหลายๆ พื้นที่ทั่วประเทศ ทำไม อบต. เทศบาล หรือการปกครองส่วนท้องถิ่นมักไม่ค่อยเอาใจใส่ บางครั้งก็รับฟังมาว่า เขาคงมีไว้เพื่อใช้ประโยชน์ในการของบประมาณ ให้ส่วนกลาง(โง่ๆ ) เข้าใจว่าเป็นพื้นที่กันดาร บางข้อมูลก็บอกว่าปล่อยหนทางแบบนี้แหละดีจะได้เอาไว้จูงใจล่อใจคนบางคนในพื้นที่ว่า ถ้าได้ทำเขื่อนจะทำให้อยู่ดีกินดีกว่านี้ (การเดาใจนักการเมืองเป็นเรื่องเสียเวลา…และมักจะเสียอารมณ์)

อ่านต่อ »

• สังเกตไหมคะว่าช่วงนี้ตอนเย็นๆ ฟ้าจะสวยมากค่ะ

สวยเพราะมีเมฆขี้เล่น ชอบมาระเริงระบำล้อเลียนกับแสงสุดท้ายของวัน

• บางคนบอกว่าฟ้าหน้าหนาวสวย เพราะจะใส สีฟ้าเข้มดูลุ่มลึกและสงบ

แต่เชียงใหม่ในระยะห้าหกปีมานี้ แทบจะมองไม่เห็นฟ้าในฤดูหนาว

เพราะหมอกควันที่ปกคลุมมากค่ะ เริ่มประมาณเดือนพฤศจิกายนไปถึงประมาณเดือนมีนา ฟ้าจะปิดและไม่ควรอยู่นอกอาคารนานๆด้วย

• เปลี่ยนมาดูฟ้าหน้าฝนมั่ง …หาความสุขที่ไม่เบียดเบียนใคร…ง่ายๆ เพียงแต่ทำใจว่างๆ และเงยหน้ามอง

อ่านต่อ »

ไปกรุงเทพฯ แบบรู้กระทันหันว่ามีงานให้ไปช่วยทำ

เห็นชื่ออาจารย์กรรณิการ์ วิจิตรสุคนธ์ ท่านผู้จัดการประชุมเชิงปฏิบัติการ …เป็นอาจารย์ที่เคารพสมัยที่เรียนปริญญาโท…และหน่วยงานที่จัดก็คณะพยาบาลศาสตร์ ศิริราช ถึงจะรู้ด่วนก็ตัดสินใจไปเพราะถือว่างานนี้ไปตามกิจกตัญญู ไปเรียนรู้ และถือโอกาสไปพบปะพูดคุยกับผู้ร่วมวิชาชีพด้วย

อาจารย์ท่านจะทำการประเมินหลักสูตร มีทีมสร้างเครื่องมือวัดแล้ว แต่เชิญให้ไปร่วมให้ความเห็น …ก็ถือว่าท่านให้มีส่วนร่วม

อ่านต่อ »

แต่ละวันทำอะไรไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาซะเลยค่ะ

รู้สึกว่าวันเวลาผ่านเร็วจังนะคะ เวลาถูกแบ่งไปกับหลายอย่างในแต่ละวัน

หยุดสงกรานต์ 5 วัน เตรียมทำงานเอกสารต่างๆที่คั่งค้างเพราะอยากให้เกิดมงคล 1 ใน 38 ข้อที่ว่าการทำงานไม่คั่งค้าง

แต่ไม่ได้ทำเท่าที่อยากทำ

อ่านต่อ »

 วันเสาร์ฟ้าหม่นเหลือเกิน ข่าวว่าฝนตกในเมืองกรุง…ฝนตกทางโน้น ฟ้าหม่นถึงทางนี้

วันอาทิตย์ลมพัดฝนทำท่าจะตก มีเสียงเปาะแปะบนหลังคา

รีบเก็บผ้า..ชีวิตที่พึ่งพาฟ้าดิน..แดดออกก็ซักผ้า ฝนจะมาก็รีบเก็บ

หันไปตะวันตก พระอาทิตย์ยามเย็นเตรียมหลบเร้นลับฟ้า

เหลียวตะวันออก…ดอกยางแดงเต็มต้น …พวงระย้าอย่างกับจะหยาดหยดร่วงพรู

ทั้งทิศตะวันตก และตะวันออก พระอาทิตย์และต้นยางทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์

การเปลี่ยนแปลงก็เฉกกัน…ไม่หยุดยั้ง …ซื่อสัตย์กับสัจธรรมชีวิต…ของ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย…เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป…เสมอ

รับรู้อย่างสงบ

ไม่มีฉัน ไม่มีเธอ ไม่มีเรา