รู้สึกว่าวันเวลาผ่านเร็วจังนะคะ

โดย อุ๊ยสร้อย เมื่อ เมษายน 20, 2011 เวลา 10:36 (เช้า) ในหมวดหมู่ การจัดการความรู้, การเรียนรู้ชีวิต, ความสุข, ชีวิต, ธรรมะในชีวิตประจำวัน, สงกรานต์ #
อ่าน: 8348

แต่ละวันทำอะไรไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเอาซะเลยค่ะ

รู้สึกว่าวันเวลาผ่านเร็วจังนะคะ เวลาถูกแบ่งไปกับหลายอย่างในแต่ละวัน

หยุดสงกรานต์ 5 วัน เตรียมทำงานเอกสารต่างๆที่คั่งค้างเพราะอยากให้เกิดมงคล 1 ใน 38 ข้อที่ว่าการทำงานไม่คั่งค้าง

แต่ไม่ได้ทำเท่าที่อยากทำ

วันเวลาผ่านไปกับงานแม่บ้านต่างๆ หลักๆ คือทำอาหารให้กับญาติที่มาเยี่ยมช่วงสงกรานต์

วางปากกามาจับตะหลิว ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าใจไม่จดจ่อเพราะมัวห่วงกังวลเรื่องงาน ถึงงานจะเป็นผลแต่คนไม่เป็นสุขเท่าที่ควรจะเป็น เฝ้าระวังใจตัวเองไปสักพักก็มาเห็นว่าเรื่องทำอาหารนี้ ถ้าพิจารณาดูให้ดีจะเห็นว่าเป็นกิจกรรมที่สอนเรื่องของการสร้างทานบารมี การตั้งสติ การเพิ่มพูนเรื่องความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ การได้พิจารณาเรื่องความพอเพียง ความพอดี และความพอใจ และก็มีโอกาสของการได้เฝ้าดูอารมณ์ของตัวเองว่า ปิติ หรือไม่ เมื่อทำเสร็จและมีคนกินให้หมด

การทำอาหารไม่กี่วัน ทำให้นึกถึงหัวอกของคนที่ทำหน้าที่ทำอาหารให้คนอื่นทุกวันทุกมื้อ…อย่างเช่นแม่ค้าอาหารต่างๆ ถ้าหากว่าทำทุกๆๆวันด้วยใจรัก ก็ถือว่าเป็นคนที่มีบุญได้เหมือนกันนะคะ…

แต่ถ้าทำโดยใจไม่เต็มใจ ไม่เป็นสุข มีความโลภต้องการได้เงินมากกว่าให้สิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมกับคนกิน…ไม่ว่าผลจะออกมาดีก็ไม่เปิดปิติยินดี…บุญที่สร้างก็คงจะได้รับแค่ไหนไม่รู้

เมื่อพิจารณาไปอย่างนั้นแล้ว ก็เลยยินดีวางปากกาจริงๆ ไม่ได้หยิบชิ้นงานตามหน้าที่รับผิดชอบของการงานที่สร้างรายได้ เปลี่ยนมาให้สนุกกับการคิดทำอาหารต่างๆ แทน..ก็เหมือนหน้าที่ของการเป็นคนยังไม่ลงมือทำ… งานของรายได้ก็ควรเก็บไว้ก่อน…จริงไหมคะ

ช่วงสงกรานต์ไปวัด…อืม..เจอพุทธพาณิชย์ซะเต็มที่ กล่องเก็บเงินเด่นสง่ากว่าพระพุทธรูปที่ยกมาให้สรงน้ำ ฯลฯ…ไปวัดกลับมาแล้ว ..ก็ได้คิดว่า วัดเป็นแหล่งเรียนรู้ demand กับ supply อีกแหล่งหนึ่ง คนโลภบุญเจอคนโลภเงิน ถือว่าสมดุลกันดีเหมือนกัน

วัดใกล้บ้านเปลี่ยนแปลงไปจนรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแปลกหน้า …ก็มองว่า เออ นี่ก็สอนธรรมได้ว่า ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงได้ ไม่ว่าจะเปลี่ยนไปทางเสื่อมหรือเจริญ ..เมื่อเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็จะดับไป เราอยากให้วัดเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ไม่ไปลงมือออกความเห็นช่วยเหลือกรรมการวัด เขาก็ย่อมทำตามที่ท่านเจ้าอาวาสบ้าง คนอื่นๆที่ให้ความเห็นนั้น..นี่ถือว่าเราเองก็ละเลยหน้าที่ของฆารวาสเอง…นี่นา..(อิอิ)

หลังสงกรานต์แล้ว ก็เป็นกิจกรรม ดำหัวตามหน่วยงานต่างๆ โดยเฉพาะแหล่งฝึกของนักศึกษาที่ทำต่อเนื่องเป็นธรรมเนียม

เวลาที่ใช้ไปกับเรื่องราวต่างๆ ตลอด 2 สัปดาห์มานี้ทำให้เข้าใจอย่างจริงจังว่า ที่เคยฟังๆ มาว่าให้หัดปล่อยวาง ปลดวางเป็นเรื่องๆ และใช้ใจจดจ่อกับสิ่งตรงหน้านั้นเป็นเรื่องยาก ถึงแม้ว่าตัวเองเคยฝึกฝนการมีสมาธิมาก่อน แต่ใจที่แวบไปแวบมา ก็ยังทำให้ต้องคอยยั้งรั้งตัวเองไว้ว่า กำลังทำอะไรอยู่ ผ่อนใจให้ยาวขึ้น เพื่อจะได้ไม่เคร่งเครียดเกินไป

ตอนนี้เมื่อทำหน้าที่ต่างๆ ผ่านพ้นไปตามเทศกาลวัฒนธรรมประเพณี ก็คงต้องเริ่มสะสางงานอาชีพ …เพื่อเตรียมสำหรับการเปิดเทอมที่กำลังจะมาถึงเร็วๆนี้ค่ะ

วันนี้ได้รับเมล์ส่งต่อ ที่อ่านแล้วก็เห็นด้วย ส่วนที่ไม่เห็นด้วยก็มี

ในเมล์มีขยายความมากมายแต่สะกัดได้ว่า ชีวิตที่เต็มคือชีวิตที่เข้าใจการดำเนินชีวิตให้ครบถ้วน มีญาติ มีเพื่อน และมีเวลาให้กับตัวเอง

ก็เห็นด้วยว่าชีวิตของทุกคนไม่ได้โดดเดี่ยว มีชีวิตของคนอื่นๆ สัตว์ พืช และสิ่งต่างๆ ที่เกื้อกูลให้สามารถดำรงอยู่ได้ แต่ชีวิตของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบกับใคร ความจำเป็นของแต่ละคนไม่เท่ากัน ไม่ต้องไปเสียเวลาเพ่งโทษใคร ..เวลาเรามีจำกัดก็เลือกว่า จะทำอะไรให้ดีให้งอกงาม

การที่แต่ละชีวิตจะเต็มตื้นมีสุข ไม่เบียดเบียนกันนั้น ก็ขึ้นกับอะไรหลายๆอย่าง

กิจกรรมที่เราเห็นว่าดี มีเมตตาอยากให้คนอื่นได้รับรู้ร่วมกับเรา ได้เข้าใจเส้นทางที่เราเดิน มันก็ยังต้องอาศัยจังหวะเวลาและวิธีการที่แตกต่างในการเข้าถึงและเข้าใจ ….ก็เพราะแต่ละคนมีเส้นทางชีวิตที่แตกต่างกัน…ที่จะคิดเหมือนกันหมดก็คงยาก ….แต่ถ้าหากยอมรับกันได้ทั้งที่คิดเหมือนและคิดต่าง…การได้เห็นหนทางแห่งความสุขที่ไม่เบียดเบียนกันไม่ว่าด้วยกาย วาจา ใจ และการเลือกทำหรือไม่ทำนั้นแต่ละคนก็ต้องตัดสินใจเองอีกนั่นแหล่ะ

ยอมรับจากจุดนี้แล้วเรื่องที่จะไปกังวลว่าจะทำอะไรไม่ทำอะไรก็เบาบางลง ใครก็ไม่ใช่เรา เราก็ไม่ใช่ใคร

ความรู้สึกว่าวันเวลามันหมุนเร็วนั้นยังคงอยู่…แต่ความเร่งรีบร้อนใจว่าทำการงานคั่งค้างลดลงไปมาก

เรื่องจะทำอะไรไม่ทันใจตัวเองสักเรื่อง สองเรื่องเพราะเราเลือกจะปลดวางมันลงบ้าง ก็ไม่เห็นจะเป็นไร วันไหนเวลาอำนวยให้ก็ทำ ก็แล้วกัน

คติที่เคยได้รับจาก ดร. แสวง ที่เคยบอกว่า “กินทีละคำ ทำทีละอย่าง” ..ยังใช้ได้ดีจริงค่ะ

ไม่เบียดเบียนตัวเอง ไม่เบียดเบียนคนอื่น…อะไรที่ทำแล้วจะเสียใจทีหลังก็ไม่ทำ…ค่อยทำ..ใจเย็นลง…ทำให้ใจเต้นช้าลงอีกนิดก็ยืดชีวิตอีกหน่อย…อิอิ

ธรรมสวัสดีสัปดาห์หลังสงกรานต์ค่ะ

พัฒนาองค์กร...

« « Prev : ใครแก่กว่าใคร? ระหว่างนางสงกรานต์กับปืน

Next : นักคิด นักทฤษฎี นักปฏิบัติ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

1318 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 8.0789890289307 sec
Sidebar: 0.023794889450073 sec