เดือนเมษายน ปี 55 นี้อากาศร้อนมาก
เมื่อก่อนเวลาฟังข่าวบอกประเทศโน้นนี้ อากาศร้อนอุณหภูมิสี่สิบองศา…นึกว่าจะอยู่อย่างไร
ปีนี้เจอกับตัวเองซะแล้ว
ในชีวิตนี้เคยอยู่บ้านไม่กี่หลัง บ้านที่อยู่ส่วนมากเป็นพื้นที่อาศัยร่วมกันกับหลายๆคน
ไม่ว่าจะเป็นหอพักสมัยเรียนหนังสือที่ถูกบังคับให้มีรูมเมท สองคน สามคน หกคน
หอพักที่เรียกให้โก้ว่าแฟลตทั้งแบบใช้ห้องน้ำร่วมกันหลายคนกับมีห้องน้ำส่วนตัว
ซึ่งสังเกตว่าหอพักนักศึกษาของประเทศไทยจะไม่มีครัวและที่ซักล้าง นักศึกษาทุกคนต้องซื้ออาหารทุกมื้อ เพราะนอกจากจะไม่มีครัวแล้วยังห้ามทำครัวในห้องด้วย
บันทึกนี้ ต่อประเด็นที่ไปเขียนความเห็นไว้ในบันทึกของพี่บางทรายที่ http://lanpanya.com/bangsai/archives/1041 ที่ตั้งคำถามว่าทำไมสวนป่า ให้ความเห็นไปว่า
กฎของแรงดึงดูดนะคะพี่บางทราย
พี่หมอเจ๊เคยให้ยืมอ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ “ความสุขไม่ได้หาย แค่หาให้เจอ” โดยจางเต๋อเผิน แปลโดยอนุรักษ์ ต่อไพบูลย์ศรี
หนังสือพูดถึงแรงดึงดูดไว้น่าสนใจ คล้ายๆ กับแนวคิดที่หนังสือ เดอะซิเคร็ด เขียนไว้ คือเรื่องของพลังในใจ เป็น การใช้จินตนาการ ถ้าเราเพิ่มพลังด้วยการมีสมาธิมากขึ้น สิ่งที่เราตั้งใจไว้จะนำเราไปสู่สิ่งที่เราปรารถนา และบางครั้งเราเองอาจจะไม่รู้ถึงแรงปรารถนานั้นด้วยซ้ำ เป็นจิตใต้สำนึกที่เป็นแรงขับนำเราไป
สวนป่ามีพลังดึงดูดคนที่มีความปรารถนาลึกๆ ถึงเรื่องธรรมชาติ การแสวงหาความสุขสงบและสันติ โดยมีพ่อครูบาเป็นผู้เปิดเส้นทางแห่งเมตตานั้นให้แต่ละคนได้สัมผัส
เมื่อแรงของจิตใต้สำนึกมีมากขึ้น เราเองมีสมาธิแน่วแน่ตั้งใจมากขึ้น
ไม่ว่าเราจะเริ่มต้นจากตรงไหน สุดท้ายสิ่งที่แต่ละคนได้รับคือการได้ไปในที่ๆ ตั้งความปรารถนาเอาไว้
และการได้สัมผัสพลังของธรรมชาติที่บริสุทธิ์ ในบรรยากาศที่พ่อครูบาเป็นผู้จุดไฟส่องทางให้ ก็ทำให้ผู้ได้รับประสบการณ์รับรู้ถึงการเยียวยา การปลอบประโลมใจที่ไหวหวั่นและตื่นเตลิดในท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมเมือง
กลับกลายเป็นความรู้สึกอ่อนน้อมต่อธรรมชาติมากขึ้น รับรู้ถึงใจที่อิสระมากขึ้น มีพลังใจมากขึ้น
ประสบการณ์อย่างนี้ น่าจะเรียกได้ว่าเป็นกระบวนการของการเยียวยากายและใจ ที่แต่ละคนมีแตกต่างกัน…
.เป็นปัจจัตตังที่มีแก่นกลางคือความงดงามของการมีชีวิตที่เกื้อกูลกันและกันนะคะ
ที่จริงการไปสวนป่าทุกครั้ง ตัวเองมักมีเหตุผลของการไป ที่เกี่ยวกับเรื่องราวการเรียนรู้ทั้งหมด ไม่ว่าไปเรียนรู้วิธีการจัดค่ายแบบครูบา การอบรมบ่มเพาะเรื่องของการจัดการศึกษา การไปเพื่อได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นระหว่างผู้ที่ไปและสนใจเรื่องเดียวกัน ฯลฯ
คนเรานี้
เลือกญาติไม่ได้ แต่เลือกเพื่อนได้
เลือกคนรักไม่ได้ แต่เลือกรักคนได้
เลือกสุขภาพดีแต่กำเนิดไม่ได้ แต่เลือกรักษาสุขภาพที่ดีแต่กำเนิดได้
เลือกความร่ำรวยไม่ได้ แต่เลือกที่จะร่ำรวยได้
อยู่อย่างคนดีนั้นไม่ยาก แต่อยู่ให้พอดีไม่ง่าย
ใช้เวลานั้นไม่ยาก แต่ใช้ให้ชาญฉลาดไม่ง่าย
หายใจเข้าและออกนั้นไม่ยาก แต่จะรักษาลมหายใจก็ไม่ง่าย
การใช้ชีวิตเพื่อตนเองนั้นไม่ยาก แต่การใช้ชีวิตเพื่อคนอื่นก็ไม่ง่าย
คำว่า “อภัย” หากไม่เคยทำ จะไม่รู้จักคำว่า “เมตตา” อย่างลึกซึ้ง
คำว่า “ทำใจ” คนพูดมักไม่ใช่คนที่ต้องทำ
การเดินทางทางใจ ปลายทางมักไม่รู้ เจ้าตัวรู้
การเดินทางทางกาย เจ้าตัวรู้ ปลายทางรู้
การสัมผัสทางกาย คนสัมผัสรู้ คนรับสัมผัสรู้ แต่อาจจะแตกต่างกันในการรับรู้
การสัมผัสทางใจ คนสัมผัสรู้ คนรับสัมผัสก็รู้ ….เส้นทางที่แตกต่างทั้งหมดทั้งปวงเบื้องต้น บรรจบตรงนี้
