คำเมือง: ส้มปอเกลื๋อ
ภาษาเมืองอีกวัน…อิอิ
“ส้มปอเกลื๋อ” เป็นสำนวนใช้เปรียบเทียบคู่กรณีที่พอๆ กัน แต่มักใช้ในเชิงลบ
คำเมือง: อู้หื้อเปิ้นฮัก ยากนักจักหวัง”
มหาชีวาลัยอิสาน 25-28 กรกฎาคม 2552
ไปสวนป่าครั้งนี้ (25-28 กค 52) นับเป็นครั้งที่สี่ในรอบระยะหนึ่งปี
ครั้งแรก (15-17 มีนาคม 2551) ไปเมื่ออาจารย์แฮนดี้พานักศึกษาไปอบรมครูพันธ์ใหม่
และเป็นครั้งที่ถอยเก้าอี้ไปนั่งหลังอาจารย์แสวง…เพราะกลัวอาจารย์แสวงมองเห็นแล้วจะมาถามว่า พหุปัญญาแปลว่าอะไร
ครั้งนั้นไปด้วยเครื่องบิน จากเชียงใหม่ไปกรุงเทพฯ และจากกรุงเทพฯไปขอนแก่นโดยมีครูอึ่งไปรอรับมี่สนามบินขอนแก่น
ไปครั้งแรก..ไปเพื่อสังเกตการอบรมครูพันธ์ใหม่ ได้ตามครูพันธ์ใหม่ไปเรียนจากพ่อไลย์ และประทับใจกับคำของครูบาในปัจฉิมนิเทศที่ว่า
ตีแตกอิสาน (3): ความเมตตา
อ่าน: 2175ไม่เคยมีการไปประชุมคราวใด ที่ได้นั่งในท่ามกลางวงล้อมอารักขาอย่างยิ่งเท่ากับการไปตีแตกคราวนี้
ชีวิตแบบชาวบ้านธรรมดาแบบอุ๊ยก็ย่อมตื่นเต้นเป็นธรรมดา ที่จะได้เห็นทหารในเครื่องแบบเต็มยศทำหน้าที่ป้องกันและดูแลความปลอดภัยในแนวไม่ไกลจากบ้านพักของครูบาและเวทีที่สวนป่าตลอดเวลาที่มีชาว สสสส 1 อยู่ในสวนป่า