วันเสาร์ และอาทิตย์นี้ ไปเป็นวิทยากรร่วมกับครูอึ่งในโครงการพัฒนาองค์กร “ผู้นำกับการสร้างพลังร่วมเพื่อการพัฒนาองค์กร” ของผู้บริหารงานการพยาบาลสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่
งานนี้ครูอึ่งเป็นหัวหน้าทีม ในหัวข้อที่เชิญคือ “การใช้แนวคิดเชิงบวกในการทำงาน”
กิจนี้ สำหรับตัวเองแล้วคือกิจกตัญญู
เนื่องเพราะตอนที่เริ่มต้นชีวิตการทำงานนั้น เริ่มจากการเป็นพยาบาลในหน่วยงานนี้มาก่อน ทำงานอยู่ 5 ปี จนเปลี่ยนย้ายงาน
การได้รับเกียรติจากพี่ๆ น้องๆ ในองค์กรเดิม ถือว่าเป็นเกียรติอย่างสูง ที่พี่ๆน้องๆ ไม่ลืม และคิดว่าพอจะไปทำอะไรให้ได้บ้าง
มีเวลาคุยกับครูอึ่งเตรียมตัวอยู่ระยะหนึ่ง โดยวางแผนด้วยการตีโจทย์ร่วมกัน ครูอึ่งที่เป็นหัวหน้าทีมบอกเป้าหมาย แล้วช่วยกันวางแนวทางสู่เป้าหมาย
ด้วยความที่ตัวเองและครูอึ่งทำงานด้วยกันมาก่อน เรื่องที่ปลีกย่อยก็รู้ว่าวางใจกันว่ายอมรับกันได้หมด และจะล�่นไหลตามพลังกลุ่ม
หมอจอมป่วนเคยสอนว่าต้องทำงานเป็นลมหายใจเดียวกัน
คนเชิญให้เวลา 3 ชั่วโมง แต่สุดท้ายใช้ไปเกือบ 5 ชั่วโมง เพราะประเมินพลังกลุ่มแล้ว ยังไม่อยากเลิก
ในตอนที่ทำกิจกรรมและได้ฟังเรื่องราวที่บอกเล่าแบ่งปันกันนั้น
มีช่วงเวลาที่รู้สึกยินดีกับการที่มีคนค้นพบความสุขภายในของตัวเอง
มีคนที่ได้หยุดเพื่อตั้งคำถามกับตัวเองในสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองทำ
รู้สึกประทับใจกับการที่มีคนสัมผัสถึงความปรารถนาดีของคนอื่น
งานพัฒนาองค์กรก็อย่างนี้ พัฒนาองค์กรก็คือพัฒนาคน
เมื่อคนมองเห็นตัวเอง ก็จะมองเห็นเส้นผูกพันที่มีต่อผู้ร่วมงาน หวนคืนสู่ความเป็นธรรมชาติ ธรรมดาของการพึ่งพาอาศัยกันและกันและการอยู่อย่างสันติกับคน ต้นไม้ ใบหญ้า สัตว์
ผู้เข้าร่วมประชุมประเมินผลว่าได้มากกว่าที่คาด และมีพี่ที่เดินมาบอกว่าได้ค้นพบความสุขของตัวเองแล้ว ความสุขสบายจากความโล่งว่าง เมื่อปล่อยวางความวิตกกังวลออกไป
การไปมีส่วนร่วมในงานพัฒนาในช่วงเวลาเล็กๆ ก็จบลงแบบนี้
แต่การพ้ฒนาตัวเองในหน้าที่ของการเป็นมนุษย์อย่างที่ครูอึ่งพูดไว้ระหว่างกิจกรรม ก็ต้องเดินหน้าไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นพี่ๆน้องๆ ที่ไปร่วมประชุมหรือตัวเองที่ไปทำหน้าที่สะกิดสะเกาเล็กๆ นั้นค่ะ
