ตีแตกอิสาน (1) : สิ่งที่ประมาณค่าไม่ได้กับเวทีที่สวนป่า

โดย อุ๊ยสร้อย เมื่อ มีนาคม 2, 2009 เวลา 12:54 (เช้า) ในหมวดหมู่ การเรียนรู้ชีวิต #
อ่าน: 2084

ตีแตกอิสาน ที่ครูบาตีกลองประชุมนั้น อุ๊ยได้เรียนรู้หลายเรื่องราว ไม่เฉพาะเรื่องต่างๆที่ฟังจากวิทยากรเท่านั้น ยังได้เรียนรู้ว่าพลังแห่งความตั้งใจอันดีของผู้คนเป็นพลังที่มหาศาลอันประมาณค่าไม่ได้

ความตั้งใจของวิทยากรและผู้เข้าร่วมแลกเปลี่ยนที่จะบอกเล่าถ่ายทอดความรู้และความคิดต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก ของสังคม และการกระทำที่มนุษย์ทำต่อกันผ่านการศึกษาที่อ่อนด้อยเชิงโครงสร้างและการจัดการ ได้ดึงดูดความสนใจถึงเหตุแห่งข้อผิดพลาดที่การจัดการศึกษาของประเทศว่าเพราะอะไรจึงขาดรากฐานของการพัฒนาสติปัญญา และไม่ส่งเสริมให้คนสนใจจะเรียนรู้เพื่อพัฒนาทางด้านสติปัญญา

ถ้ารากเง่าทางวัฒนธรรมและการสืบทอดทัศนะของความเจริญ ผสานกับการขาดเป้าหมายที่ชัดเจนของการศึกษาเป็นเหตุหลักของการก่อสร้างโครงสร้างที่อ่อนแอของสังคมและขาดการพึ่งพาตัวเอง…ปัจจุบันนี้เรากำลังทำอะไรและจะทำอะไรต่อไป…เราเป็นส่วนหนึ่งของความอ่อนแอนั้นอยู่หรือไม่

ห้าวันกับการใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นที่สวนป่า ที่ต้องกิน อยู่ และใช้ทรัพยากรร่วมกันกับผุ้คนจำนวนไม่น้อย ….ได้ตระหนักว่าการวางใจให้กับความตั้งใจอันดีของผู้อื่น จะสามารถทำให้งานยากกลายเป็นเรื่องง่าย และการจัดการก็ดำเนินไปตามกิจกรรมและวาระของเรื่องราวนั้นๆ

การวางใจให้กับความตั้งใจของผู้อื่น ไว้วางใจกัน ทำให้ใจสบายและไม่กังวลว่าจะเกิดอะไรในข้างหน้า รวมทั้งก็วางใจว่าหากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด คาดไม่ถึง ความวางใจกับความตั้งใจของผู้อื่นก็จะทำให้มีกำลังใจว่าผู้คนนั้นๆย่อมกระทำการสำเร็จ และแก้ไขปัญหาได้ด้วยสติปัญญาของเขา และ “สามารถจัดการกับตัวเองได้”

มีเหตุการณ์ของความวางใจกับความตั้งใจที่ดีของผู้อื่นหลายเรื่อง บางครั้งก็อาจจะเป็นเรื่องที่ทำโดยไม่เจตนาแต่ด้วยความวางใจและไม่ทุกข์กับสิ่งที่เกิดไปแล้วก็กลับพบว่าใจที่สบายทำให้กายเป็นสุขแถมยังกลายเป็นภูมิคุ้นกันไม่ให้เสียสมดุลไปด้วย

พลังแห่งความตั้งใจของผู้คนที่หลั่งไหลจากทุกทิศของประเทศไปอยู่ด้วยกัน เพื่อทำสิ่งที่เป็นเป้าหมายในใจร่วมกัน งดงามเกินกว่าจะประมาณค่าและงดงามเกินกว่าจะบรรยายได้ เป็นพลังที่น้อมนำใจให้เกิดความยินดีที่จะไปช่วยกัน “คนละไม้คนละมือ” โดยไม่ต้องรอใบสั่ง และต่างยินดีจะ “ทำ” ในสิ่งที่คิดว่า ดีแล้ว เหมาะแล้ว สมควรแล้ว และอย่างได้รับฉันทามติโดยไม่ต้องเปล่งเสียงหรือยกมือสนับสนุน อาศัยแต่ความเข้าใจใน “กิจที่มนุษย์พึงกระทำต่อกัน” เป็นหลัก

พลังแห่งความเป็นกัลยาณมิตร…เชี่ยวแรงและเป็นความหวังเรืองรองของการสร้างสังคมที่ดีงามและน่าอยู่..ไม่ใช่หรือ

ตีแตกอิสาน..อาจจะยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ควรค่าแห่งความสนใจ และเจาะลึก

เวทีไม่ได้จบลงที่สวนป่า…แต่เวทีตีแตกอิสานได้จุดประกายให้เห็นพลังที่ประมาณค่าไม่ได้ของการเป็นกัลยาณมิตรของชาวเฮฮาศาสตร์ และทิ้งประเด็นท้าทายการใคร่ครวญกับการอยู่รอดของสังคมไทย

ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ให้วิทยาทาน ให้ประกายความคิด ให้ความอนุเคราะห์ในการเดินทาง ให้ความเข้าใจอันดีงามต่อกันและกรุณาจัดเวทีตีแตกอิสาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านครูบาค่ะ

ตีแตกอิสาน (2): ความเป็นญาติ...ตีแตกอิสาน (3): ความเมตตา...

« « Prev : ตามครูอึ่งไปเรียนเรื่องจิต(2)

Next : ตีแตกอิสาน (2): ความเป็นญาติ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

12 ความคิดเห็น

  • #1 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 9:45 (เช้า)

    ดีครับ  ความหมายตีแตกของครูบาฯ คงเป็นเรื่องที่ทำความเข้าใจเหมือนที่พี่ตาว่า
    เวทีไม่ได้จบลงที่สวนป่า…แต่เวทีตีแตกอิสานได้จุดประกายให้เห็นพลังที่ประมาณค่าไม่ได้”

  • #2 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 9:46 (เช้า)

    เฮ้ย โทษๆๆๆๆ ใช้สรรพนามผิด อุ้ยตา

  • #3 สาวตา ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 10:07 (เช้า)

    เห็นพี่เหลียงเขียนคำเรียกน้องสร้อยว่าพี่ตาแล้วสะดุ้งแทนน้องสร้อย

    พี่เหลียงเจ้าขา อุ้ยนะเขาชื่อ อุ้ยจันตาเจ้าค่ะพี่

    ตีแตกอีสานนอกจากครูบาจะจำลองสถานการณ์เมืองไทยในอนาคตที่ควรฝันให้คนที่ไปเยือน การใช้ชีวิตในสวนป่าร่วมกัน

    ยังสะท้อนอะไรบางอย่างให้เห็นเรื่องการมองเห็นคุณค่าของการอยู่ร่วมกันอย่างไม่ศิโรราบกับเงื่อนไขที่เข้ามาขอพบปะด้วย ทั้งเงื่อนไขที่รู้ล่วงหน้าและไม่รู้ล่วงหน้าเนอะน้องสร้อยเนอะ

  • #4 khajitf ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 11:23 (เช้า)
    • มายิ้มๆๆอาเหลียง
    • ฮ่าๆๆๆ
    • อ้าวนึกว่าจะยิ้มอย่างเดียว
    • แค่ภาพก็ไม่สามารถประเมินค่าได้แล้วครับ
    • ดูนะครับ

    zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

  • #5 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 8:53 (เย็น)

    ส่งการบ้านเร็วจัง  ขอบคุณวันดีๆ ที่ได้เรียนรู้ร่วมกันจ้าอุ้ย

  • #6 น้ำฟ้าและปรายดาว ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 9:21 (เย็น)

    คิดถึงค่ะพี่สร้อย แต่เ็ห็้นภาพแล้วมีความสุขจัง ยิ่งอ่านเรื่องราวยิ่งอมยิ้มด้วยความอบอุ่นในใจเชียวค่ะ ^ ^

  • #7 สิทธิรักษ์ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 9:38 (เย็น)

    จะให้ทำไงดีครับ  เจอบทความดีๆแบบนี้ เลยประหม่าไปหน่อย  เรียกถูกเรียกผิด  ยังไงก็ผมอายุน้อยครับ  ไม่เป็นไรนะครับ  ท่าน อุ้ย ท่านพี่  ……..อิอิ

  • #8 Logos ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 มีนาคม 2009 เวลา 10:12 (เย็น)

    ควรรีบเปลี่ยนธีมกลับเป็น Syrup ก่อนที่จะ markup (ป้ายสี) บันทึกไปเรื่อยๆจนเปลี่ยนไม่ได้นะครับ ธีม Firebug นี้มีปัญหา

  • #9 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 มีนาคม 2009 เวลา 11:51 (เช้า)

    แบบอุ้ยๆนี่ดีนะ

  • #10 ลานอุ้ยจั๋นตา » ตีแตกอิสาน (2): ความเป็นญาติ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 5 มีนาคม 2009 เวลา 5:07 (เช้า)

    [...] ตีแตกอิสาน (1) : สิ่งที่ประมาณค่าไม่ได… [...]

  • #11 krupu ให้ความคิดเห็นเมื่อ 5 มีนาคม 2009 เวลา 8:23 (เช้า)

    พลังแห่งความเป็นกัลยาณมิตร…เชี่ยวแรงและเป็นความหวังเรืองรองของการสร้างสังคมที่ดีงามและน่าอยู่..ไม่ใช่หรือ

    ตีแตกอิสาน..อาจจะยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ควรค่าแห่งความสนใจ และเจาะลึก

    เวทีไม่ ได้จบลงที่สวนป่า…แต่เวทีตีแตกอิสานได้จุดประกายให้เห็นพลังที่ประมาณค่าไม่ ได้ของการเป็นกัลยาณมิตรของชาวเฮฮาศาสตร์ และทิ้งประเด็นท้าทายการใคร่ครวญกับการอยู่รอดของสังคมไทย

    เมื่อวันก่อนนั่งกินข้าวกับพี่หมอเจ๊ อรยนท อุ้ยกันว่า เขียนได้ตรงใจมาก ครูปูเลยไม่มีอะไรจะเขียนแล้ว
    อิอิ ขอบคุณค่ะ :P

  • #12 ลานอุ๊ยจั๋นตา » สวนป่าครั้งที่สี่ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 29 กรกฏาคม 2009 เวลา 11:00 (เย็น)

    [...] (27กพ -1 มีค. 52) เป็นการไปร่วมกิจกรรม ตีแตกอิสาน [...]


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.9688708782196 sec
Sidebar: 0.22684192657471 sec