ลานอุ๊ยสร้อย

บ่ายของวันที่ 7 ธันวาคม เป็นบ่ายที่รวมรสหลากหลายจริงๆ ทั้งการไปวัด ลุยป่าดูหมุดแผนที่บนเขาสะแกกรัง ฟังบรรยายเข้มข้นจากคุณสมพงษ์ สุทธิวงค์ และ เลขาธิการ ส.ป.ก (ดร. วีระชัย นาควิบูลย์วงศ์)

การเดินทางไปวัดท่าซุง ครั้งนี้เป็นครั้งที่สามของชีวิต

ครั้งนี้พิเศษเพราะได้รับฟังบรรยายจากท่านผู้รู้ประวัติศาสตร์ของเมืองอุทัยธานีด้วย

ศรัทธาของคนต่อวัดท่าซุงมากมายจนล้นหลาม….ดูได้จากจำนวนคน สิ่งก่อสร้าง รวมทั้งจำนวนห้องน้ำที่จัดไว้รองรับ

ได้นั่งพักสักครู่ที่ในโบสถ์ …เย็นสบายและเงียบดีค่ะ

จากนั้นเดินทางต่อไปวัดเกาะ …มีสะพานเล็กๆ ข้ามแม่น้ำสะแกกรังที่ทั้งคนและมอเตอร์ไซด์ใช้ร่วมกันได้ ที่นี่ฟ้าโปร่ง วัดสวย แพในน้ำเรียงราย

ขากลับก้มลงดูที่พื้นทราย เห็นรอยเท้าสัตว์จำนวนหนึ่ง น่าสนใจติดตามว่า รอยไหนเป็นสัตว์ชนิดอะไร

เดากันเล่นๆ สนุกง่ายๆ ค่ะ

จากนั้นขึ้นยอดเขาสะแกกรัง ไปถึงเย็นมากแล้ว แต่ก็ยังทันได้ดูเมืองอุทัยธานี ดูพระอาทิตย์ตก เล่นเสี่ยงทายด้วยการโยนเหรียญใส่สะดือองค์พระ รวมทั้งกราบอนุเสาวรีย์ปฐมบรมกษัตริย์แห่งราชวงค์จักรี ที่มีการเล่นแสงสีด้วย

พี่บู๊ดบอกว่า ทางเดินไปดูหมุดแผนที่มืดไม่มีไฟ ระหว่างที่ลังเลใจ น้องสายลม (เฉลิมเกียรติ สอนคำแก้ว) ก็เดินลุยไปก่อน พี่หมอเจ๊พูดเปรยเบาๆ ไหนๆ ก็ต้องรอสายลม แล้วก็เดินเข้าป่าตามไป แต่ยังหันหน้ามามอง จังหวะนั้นความอยากรู้มากกว่าความกลัวพี่บู๊ดจะดุ….หันไปมองข้างหลังไม่เห็นสายตาพี่บู๊ดด้วย ก็จ้ำอ้าวตามพี่หมอเจ๊ทันที แต่ด้วยความที่ลังเลในตอนแรกทำให้ระยะห่างมากไปนิดเลยออกตัวด้วยความเร็วเกินไปไม่ทันวอร์มพอเจอทางชันนิดหนึ่ง ก็เหนื่อยและเผลอบ่นว่าเหนื่อย จนพี่หมอเจ๊ชะลอความเร็วและถามว่าไปไหวไหม

นึกถึงความตั้งใจ มาถึงที่นี่แล้ว แถมเกิดความเกรงใจพี่หมอเจ๊ว่าจะมาเป็นห่วง …อย่างนี้ไม่ไปต่อได้อย่างไง..ถึงไหนถึงกัน

เมื่อกลับลงมา พี่หมอเจ๊เดินนำลิ่วเพราะมืดแล้ว สายลมตามท้ายและคอยบอกว่าช้าๆ ครับเพราะทางลื่นด้วยกรวด…ดีใจที่ได้ไปค่ะ…เพราะนี่คือบทเรียนสำหรับตัวเองว่า เมื่อต้องการไปถึงเป้าหมายที่ไม่รู้ความยากของหนทาง ต้องสร้างความกล้าหาญ เติมกำลังใจให้ตัวเอง และมีลูกบ้าเล็กน้อย

ลงมาถึงบริเวณอนุเสาวรีย์ ชาวคณะกำลังจุดโคมลอยสนุกสนาน มองตามโคมลอยพร้อมกับความห่วงกังวลว่าจะไปตกที่ป่าจนเกิดไฟไหม้ไหม…คิดในใจแท้ๆ แต่พ่อครูบาเปรยว่าลมแรงคงไหม้หมดไม่ตก…ชวนให้เอ๊ะ …มองสิ่งเดียวกันและคงมีท่านที่คิดเรื่องเดียวกัน???

มื้อเย็นของวันนี้เป็นมื้อที่อร่อยมาก และมีการบรรยายเข้มข้นจาก พี่สมพงษ์และเลขาธิการ ส. ป. ก. (ดร. วีระชัย)

จดบันทึกคำพูดจากพี่สมพงษ์ที่เก็บมาคิดต่อ เช่น

“การฝึกคนต้องฝึกให้ ขยัน ฉลาด ประหยัด และอนุรักษ์ธรรมชาติ”

“โลกของทุนนิยมมีสองอย่าง คือเงินและการตลาด”

“วางแผนร่วมกับประชาชน เริ่มกิจกรรมจากสิ่งที่ประชาชนรู้ พัฒนาจากสิ่งที่เขามี เรียนรู้จากการกระทำ สอนโดยการสาธิต ให้เห็นของจริง อย่าทำเด่นอย่างเดียว ต้องบูรณาการ”

ส่วนท่านเลขาธิการฯ กล่าวถึงป่าชุมชนได้น่าสนใจมาก (ไม่รู้ว่ามีการอัดบันทึกเทปไหม)

สิ่งที่ท่านพูดทำให้เห็นภาพของการดูแลคนที่มีส่วนได้ส่วนเสียกับการใช้ที่ดินหรือจะว่าไปก็คือการดูแลปากท้องของคนในบริเวณใกล้เคียง การมีกินมีใช้อย่างเพียงพอเป็นสิ่งสำคัญต่องานอนุรักษ์

ประสบการณ์ของวันนี้ ทำให้มองเห็นว่า

การได้กินอิ่ม นอนอุ่น อยู่ปลอดภัย มีศาสนากล่อมเกลาจิตใจให้สงบสบาย เป็นความจำเป็นพื้นฐานสำหรับทุกๆ คน

การจะจัดการให้คนทุกๆคนได้อย่างนี้

• เป็นเรื่องยาก หากคนจัดการทำบนความต้องการของตนเองมากกว่าความต้องการของประชาชน
• เป็นเรื่องยาก หากคนจัดการทำโดยคิดกำไร-ขาดทุน ก่อนคิดถึงความผาสุขของคนอื่น
• เป็นเรื่องยาก หากคนจัดการไม่คิดอย่างรอบคอบว่า ใช้ทรัพยากรเกินความจำเป็นในการแก้ปัญหาหรือไม่
• เป็นเรื่องยาก หากไม่มีการวางแผนในระยะยาวร่วมกันทั้งคนจัดการและประชาชนทุกคนที่เกี่ยวข้องทั้งทางตรงและทางอ้อม
• เป็นเรื่องยาก หากการจัดการสร้างความขัดแย้งอย่างกว้างขวาง ไร้สติ และไร้คุณธรรม

งานอนุรักษ์จึงเป็นงานที่ต้องคิดรอบด้าน มองภาพรวม ดูแลคน พร้อมๆกับการดูแลพัฒนาปรับปรุง ลดการใช้ที่ฟุ่มเฟือย ศึกษาหนทางของการอยู่ร่วมเพื่อให้อยู่รอด ทั้งในปัจจุบันและอนาคต

ซึ่งการเรียนรู้ของวันนี้ เป็นพื้นฐานที่ดีในการต่อยอดเมื่อได้ไปเยี่ยมอุทธยานแห่งชาติแม่วงก์ในวันรุ่งขึ้นค่ะ

« « Prev : ห้วยขาแข้ง: อนุสรณ์สถานสืบ นาคะเสถียร

Next : ห้วยขาแข้ง: อุทธยานแห่งชาติแม่วงก์ และมออีหืด » »