คิด - ถึง
////
วันนี้คิดถึงแม่มากเป็นพิเศษ…
อาจเป็นเพราะใกล้ “วันแม่แห่งชาติ” 12 สิงหาคมของทุกปีนั่นเอง
////จะว่าไปแล้ว…ยังไม่เคยหยุดคิดถึงแม่เลยสักวัน หลังจากที่แม่จากไปตั้งแต่ปี 2548 คิดถึงทุกวัน วันละหลายครั้ง เพราะในทุกกิจกรรมจะมีความทรงจำของคำสอน คำพูด การกระทำของแม่ร่วมอยู่ด้วยเสมอ
อย่างนี้นะ…แม่ต้องบอกว่า…
ผักนี่นะ…แม่ชอบ แต่นี่แม่ไม่ชอบเลย…
เรื่องนี้นะ…แม่ต้องว่าอย่างนี้แน่เลย…
ถ้าแม่อยู่นะ…แม่ต้องหัวเราะ แล้วก็ว่า…
///
//// ชอบอ้อนแม่… (ฮา ๆ ใครไม่เคยอ้อนแม่บ้างล่ะ) แม่เป็นคนไม่ชอบกินยา ไม่ชอบไปโรงพยาบาล เลยบอกแม่ว่า หนูรักแม่นะ แม่ต้องรักษาตัวให้แข็งแรง เพราะไม่มีแม่แล้ว หนูจะอยู่ยังไง คงเหงาแย่ ไม่มีแม่คอยให้คำแนะนำ ไม่มีคนคอยเตือน ไม่มีคนทำของอร่อย ๆ ให้กิน แล้วก็หนูไม่รู้จะแหย่ใคร…
222แม่บอกหน้าตาเฉย ๆ ว่า “คิดถึงแม่…ก็ให้…ถึงแม่” แล้วกัน … ดูสิแม่เรานี่ช่างเล่นคำ ขนาดไม่ได้เรียนหนังสือสักตัว แต่คงดูละครทีวี ฟังรายการวิทยุมากแน่เลย พูดอะไรเข้าใจยากจังแฮะ
222แม่อธิบายว่าก็ คิดถึงแม่ ก็ให้คิดถึง…สิ่งที่แม่เคยสอนไว้ไงล่ะ ใครจะอยู่ค้ำฟ้าได้ แม่อยากไปเกิดใหม่จะแย่แล้ว ขืนอยู่นานเกินไปไม่มีใครอยู่ด้วย เหงาแย่เลย… เรื่องคล้าย ๆ จะเศร้าเลยกลายเป็นหัวเราะกันเอิ๊กอ๊าก…ซะงั้น
222ช่วงชีวิตหลังจากแม่จากไป เมื่อใดที่ “คิดถึง” ก็จะพยายาม “ถึง” คำที่แม่สอนสั่งด้วยความรัก มันหล่อเลี้ยงและเติมเต็มได้จริงดังที่แม่เคยว่าไว้
ความจริงแล้ว ก็คิดถึงทั้งพ่อและแม่พอ ๆ กันนั่นแหละ แต่ความใกล้ชิดและช่วงเวลาที่ได้ใช้และคลุกคลีกับ “แม่” มากกว่า “พ่อ” จึงทำให้ความรู้สึกและความระลึกถึงที่เข้มข้นกว่าอยู่ที่ “แม่”
///
////นานมาแล้วในวันเกิดของตัวเอง มีเพื่อนส่งการ์ดมาให้และมีข้อความที่อ่านแล้วรู้สึกแปลก ๆ (ในตอนนั้น)
“วันเกิดต้องคิดถึงและกอดพ่อแม่ให้แน่น ๆ นะ”
///
////ถ้อยคำนั้นกระทบใจ เก็บการ์ดไว้อย่างดี เพิ่งค้นเจอเมื่อไม่นานมานี้ เหลืองเก่ามากแล้ว แต่ข้อความกลับกระจ่างใจ
ก็เลยคิดถึงข้อความคล้าย ๆ กันนี้ที่ว่า…
///
“จงรักและกอดพ่อแม่อย่างทะนุถนอม
เพราะโลกนี้จะแปลกประหลาดและว่างเปล่า…
ทันทีที่ท่านจากไป”
////
ไม่อิจฉาหรอก…
ยินดีด้วยสำหรับคนที่ยังมีพ่อแม่ให้กอด
ฝากกอดท่านแถมอีกทีหนึ่งด้วยนะคะ
6 ความคิดเห็น
เสียใจด้วยนะครับ เราทุกคนก็คงจะต้องผ่านประสบการณ์นี้ ถ้าไม่ผ่าน ก็แปลว่าไปก่อนแม่ ซึ่งแม่คงจะเสียใจมากกว่า
ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้ไม่เสียใจ แต่…เสียดายว่า มีเวลาอยู่กับแม่น้อยไปหน่อยค่ะ
และจริงค่ะ หากเราจากไปก่อนแม่คงเสียใจมากเช่นกัน…งั้นเราเสียใจแทนดีกว่า
คิดถึงแม่เช่นกันค่ะ
พี่ที่รัก
คิดถึงแม่…. ลอง “ถึง” แม่ เหมือนน้องดูสิคะ….
แม่ก็อยู่ในเนื้อในตัวเรานี่เอง เราแบ่งออกมาจากแม่นี่นา อยากกอดแม่ ก็กอดตัวเองอย่างทะนุถนอมนี่แหละ…. น่าจะคล้าย ๆ กันนะคะ
แม่เป็นผู้หญิงคนแรกที่น้องรักแบบหัวปักหัวปำ อิอิ และจะไม่มีวันลืมตราบสิ้นลมหายใจค่ะ
หนูอ้อจ้ะ
พี่เองก็หลงรักแฟนพ่อ…แบบหัวปักหัวปำหเมือนกันจ้ะ
ตอนพ่ออยู่ แย่งกันนอนกอดแม่ทุกคืนเลย….ฮา ๆ