วัยทอง : วัยท่องเที่ยว
อ่าน: 94475ระยะนี้หากมีใครพูดถึงเรื่องวัยทองก็ต้องมีอันครั่นเนื้อครั่นตัวกันทีเดียว ด้วยความที่ก่อนหน้านั้นราวห้าปีบรรดาเพื่อนๆ เขาคุยกันถึงความเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกายและอารมณ์ที่หาสาเหตุไม่ได้ ส่วนผมยังไม่มีอาการดังกล่าวก็เลยแซวเขาไปว่า”พวกคุณเพื่อนทั้งหลายแก่เป็นวัยทองกันหมดแล้ว ยกเว้นผมคนเดียว” จึงถูกเพื่อนๆ รุมสรรเสริญว่า “จะมีแรงซ่าไปได้อีกกี่ปีเชียว”
สองปีที่แล้วคุณนายเธอเปรยกับผมว่า “ที่รักเปลี๊ยนไป๋ รู้ตัวมั่งรึเปล่า” ผมได้ยินถึงกับสะดุ้งเฮือก คำพูดของเพื่อนๆ ก่อนหน้านั้นกำลังแวะเวียนมาหัวเราะเยาะผมอย่างนั้นหรือ
”ใจร้อน หงุดหงิดง่าย ขี้น้อยใจ เหม่อลอย เก็บตัว ทะเลาะกับตัวละครในทีวี ไม่มีจินตนาการเอาซะเลย” นี่คืออาการของผมที่คุณนายเธอสาธยายให้ฟัง ยังไม่หมดครับเพียงแต่ผมรู้อยู่คนเดียวคือ เวลาคนอื่นเขาร้อนผมหนาว คนอื่นเขาหนาวผมกลับร้อน คนอื่นเขาใส่น้ำหอมผมกลับเหม็น จามกันซึ่งๆ หน้าเลย บางครั้งก็กลัวเขาว่าเอาก็เลยบอกไปว่าผมแพ้แสงครับ แสงเข้าตาเลยจาม
ผมทบทวนตัวเองอยู่พักใหญ่ สุดท้ายยอมไม่ได้ที่จะเป็น “เจ้าหนุ่มวัยทอง” จึงต้องหากิจกรรมอะไรทำสักอย่าง ให้ตัวเองกลับมามีชีวิตชีวา กระชุ่มกระชวย อีกครั้งหนึ่ง
“เติมฝัน” คือกิจกรรมที่ผมเลือกทำ ซึ่งคุณนายเธอก็เห็นด้วย เพราะความฝันในวัยเด็กและวัยรุ่นของเราที่ขาดหายไป ด้วยข้อจำกัดต่างๆ ในนั้น บัดนี้ตัวเราเองก็มีความพร้อมอยู่หลายด้านไม่เป็นอุปสรรคดังเช่นอดีต ถึงเวลาแล้วที่เราจะเติมเต็มให้กับความฝันของเรา
ภารกิจเติมฝันของผมและคุณนายจึงเริ่มขึ้น ซื้อรถยนต์ ๒ คัน เอาไว้เดินทางไกลสะดวกปลอดภัยไปได้ทั้งครอบครัว ๑ คัน อีกคันเอาไว้ขับเข้าป่าปีนเขานอนกลางดินกินกลางทราย แถมมอเตอร์ไซค์อีกคันสำหรับขี่เข้าลาวและเวียตนามโดยเฉพาะ จากนั้นก็เสาะหาความฝันที่ซุกซ่อนอยู่ตามน้ำ ป่า ดิน หิน และก้อนเมฆ เอาฝันมาเติมให้ชีวิตมีชีวา ซึ่งก่อนหน้านั้นเพื่อนชาวลาวบอกกับผมว่า “เจ้ามีแต่ชีวิต บ่มีชีวา เจ้าบ่คือเก่า”
ผมและคุณนายท่องเที่ยวดั้นด้นไปทั่วทิศทั่วแดน เพื่อตามหาชีวาที่หายไป ระหว่างทางเราพบปะผู้คนมากหน้าหลายตา เราพบเรื่องราวต่างๆ มากมาย มิตรภาพ ความรัก ความกลัว ความตื่นเต้น และความศรัทธา
สิ่งที่เราเรียนรู้จากการเดินทางคือ “การทำตัวให้ธรรมดา ทำให้ได้ความจริงที่ไม่ธรรมดา”
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันพฤหัสบดี, 30 มิถุนายน 2011 เวลา 5:29 (เย็น) และจัดไว้ในหมวดหมู่ สังคม ครอบครัว ชุมชน. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
I care for such information much.
#2:: withwit 1 กรกฏาคม 2011 เวลา 2:41 (เช้า)
มหาโมทนา ยินดีด้วยครับ คงทำบุญเก่าไว้มาก จึงได้มีสุขเช่นนั้น ริษยานะจ๊ะ
เราคงนิสัยคล้ายกัน ชอบดั้นด้นไกล
ลุยไปรอบไทยหลายเที่ยว
หัวเดียวกระเทียมโทน
alone along away