ราตรีอุดมไซ
อ่าน: 23604 
พอนมะลิบันเทิง ดิสโก้เธคลาวซ่อนตัวอยู่ในซอยเล็กๆ ก้นซอยเขาไม่ให้อยู่ใกล้ชุมชน ด้วยเหตุผลทางวัฒนธรรม เราไปถึงตอน 5 ทุ่ม
แค่เปิดประตูก็ถึงกับผงะ เสียงดังจนแสบแก้วหู เสียงแหลมจี้ดจี้เส้นประสาท เสียงเบสทึบตึบๆ กระแทกช่องท้องจนปั่นป่วน คนข้างหลังดันตัวผมผลุบเข้าไป โอ้โหย ! มืดมองเวทีแทบไม่เห็น มีไฟหมุนแว๊บๆ แขวนอยู่ 1 ดวง กับคนหนุ่มสาวเต้นเชิ้บๆ กันอยู่หน้าเวที ส่วนนักร้องนักดนตรีไม่ต้องมองหากันเลย อยู่ในความมืด นักกีต้าร์มือหนึ่งของอุดมไชยขยี้สายกีตาร์เสียงแสบแก้วหู นักร้องก็ตะโกนสุดเสียงจนคอเป็นเอ็น เพราะระบบเสียงที่นี่เขาไม่เน้นนักร้อง ฟังดูเหมือนเล่นกันคนละที่ ใครดีใครดังไม่ฟังเสียงใคร
ผมเดินเก้ๆ กังๆ อยู่พักหนึ่ง เพราะหาที่นั่งโต๊ะเล็กๆ ไม่เจอ มีแต่โต๊ะขนาดใหญ่ 10 – 20 ที่นั่งกันทีเดียว เลยหย่อนก้นลงบนโซฟาที่เรียงกันเป็นครึ่งวงกลมประมาณ 10 ที่นั่ง อ้ายโนสั่งเบียร์ลาวมา 2 ขวด ตามเคย ผมยกแก้วกรอกเบียร์ลงกระเพาะไปอึกใหญ่ๆ ตาเริ่มสว่าง แต่หูยังคงแยกแยะความสุนทรีจากความอึกทึกครึกโครมไม่ได้ แต่พอฟังออกว่าเพลงที่ร้องเป็นเพลงไทยเรานี่แหละ ในเมื่อหูไม่ทำงานเลยใช้สายตาทำงานเพียงอย่างเดียว คอยสอดส่องดูว่ามีผู้ร่วมชะตากรรมในนี้กี่มากน้อย ความจริงก็คืออยากเห็นสาวลาวว่าจะสวยน่ารักขนาดไหน เจ้าหล่อนจะแต่งองค์ทรงเครื่องอย่างไร แฉล้มแช่มช้อย ชม้อยชม้ายชายตาน่าดูชมสมกับเป็นสาวลาวได้กี่มากน้อย น่าผิดหวังครับไม่ได้หมายความว่าสาวลาวไม่สวยน่ารักนะครับ แต่ผิดหวังตรงที่มันมืดไปหมด เห็นหัวผลุบๆ โผล่ๆ ดำทะมึน ขยับโยกไปมาน่าเวียนหัว เลยกรอกเบียร์เข้าไปอีกอึกหนึ่ง แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เลยนั่งหลับตากำหนดลมหายใจเข้าออกอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งได้ยินเสียงคนขับรถเอ่ยปากชวนกลับไปนอน เพราะต้องรีบตื่นเดินทางแต่เช้า
ออกจากดิสโก้เธคมาสัมผัสความเงียบสงบของราตรีเมืองอุดมไชย ผมจึงเริ่มเห็นรอยยิ้มของนักท่องเที่ยวจากเมืองไทยก่อนจะขึ้นรถกลับที่พักโดยไม่ลืมนัดแนะ นัดหมายให้ตื่นแต่เช้าเพื่อดูดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาจากเหลี่ยมเขา แล้วเดินไปเที่ยวตลาดเช้าที่อยู่ห่างจากที่พักประมาณ 100 เมตร สมาชิกจากเมืองไทยต่างพยักหน้ารับรู้กิจกรรมของรุ่งเช้า แล้วแยกย้ายกันเข้าที่พัก ผมเปิดประตูห้องเข้าไปคุณนายเธอเงยหน้าจากการเขียนบันทึกขึ้นมายิ้มให้ผม ผมจ้องหน้าเธอพักหนึ่งก่อนจะลงความเห็นโดยไม่ลังเลว่า คืนนี้ภรรยาเราสวยที่สุดในเมืองลาว
คืนนี้ผมยังนอนไม่หลับ ยอมรับตรงๆ แบบไม่อายเลยว่าเป็นเพราะตื่นสถานที่ครับ ไม่ใช่เพราะว่าผิดที่ผิดทางหรอกครับ แต่ตื่นเต้นที่ผู้จัดการโรงแรมบอกผมก่อนเข้าห้องว่า ห้องที่ผมพักเป็นห้องที่ชาวเมืองอุดมไชยจัดถวายเป็นที่ประทับของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารีในคราวเสด็จเยือนอุดมไชย ผมตื่นเต้นดีใจ ผุดลุกผุดนั่งอยู่หลายเที่ยว ก่อนจะไหว้พระสวดมนต์และขอพรจากเทวดาหลวงเมืองลาว ปู่เยอ ย่าเยอ และสมเด็จพระไชยเชษฐาธิราช กษัตริย์ของลาวที่ครั้งหนึ่งเคยมาครองเชียงแสน และบูรณะพระธาตุจอมกิตติ พระธาตุศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองเชียงแสน
คืนนี้ที่เมืองอุดมไชยผมนอนหลับสบายและมีความสุขมากครับ
…สะบายดีอุดมไซ…
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันจันทร์, 22 ธันวาคม 2008 เวลา 4:16 (เย็น) และจัดไว้ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
#2:: themiti 22 ธันวาคม 2008 เวลา 8:30 (เย็น)
คุณบางทรายครับ ผมว่าน่าจะจัด”เฮฯสเปเชี่ยล เยือนลาว” กันสักครั้งนะครับ จะได้ตื่นเต้นให้เส้นสมองกระดิกกันเลย เพราะแปลกที่ แปลกถิ่น แปลกภาษา แปลกอาหาร ตื่นตา ตื่นใจดีครับ