บันทึกแอ่วลาว..หายไป?!?
อ่าน: 17046 
ตั้งแต่ก่อนปีใหม่ จวบจนบัดนี้ บันทึกแอ่วลาวของผมได้หายไปจากลาน จนดูเหมือนว่าจะหายไปทั้งคนทั้งบันทึก ตัวผมเองได้รับข้อคิดจากคนหลายๆ คน เกี่ยวกับการใช้ชีวิตนอกบ้านจนเคยชิน ผมถูกถามว่าทุกวันนี้อยู่บ้านบ้างหรือเปล่า กลับบ้านไปสังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง แค่นี้ผมก็อึ้งแล้วครับ และกับอีกหลายๆ คำถามที่ผมตอบไม่ได้ เพราะผมกลับเข้าบ้านมืดค่ำและออกบ้านแต่เช้าทุกวัน
ผมเลยตั้งหน้าตั้งตากลับบ้านก่อนค่ำ เสาร์-อาทิตย์ อยู่บ้านตลอด เดินดูรอบๆ บ้าน ดูต้นไม้ที่พามันมาตกระกำลำบากปล่อยให้หากินกันเอาเองมานาน ถึงเวลาที่ผมต้องดูแลมันบ้าง ผมรู้สึกผิด แต่พวกมันสิไม่ได้โกรธเกลียดผมเลยสักน้อย ยิ้มรับอย่างกันเอง มีบางต้นที่งอนบ้าง เพราะผมไม่ได้ชื่นชมตอนที่เขาออกดอก..มีต้นอะไรบ้าง..ตามผมมาเลยครับ
ผักกาดต้นน้อย แอบชูดอกสวยงาม ก่อนที่ผมจะเก็บกิน
ผักกาดหลายต้นหลบมาอาศัยอาหารและน้ำที่แปลงผักชี
ส่วนผักชี ก็แอบมาจู๋จี๋กับสะระแหน่
เจ้ามะเขือได้แต่ชะเง้อมองด้วยความอิจฉา
ปล่อยให้มะเขือพวง เป็นพ่อหม้ายเรือพ่วงอยู่เดียวดาย
ดอกแคอิงแอบแนบชิดกัน โดยไม่แคร์สายตาใครๆ
เจ้ามะนาวก็มีลูกโตขนาดนี้แล้ว
แต่สาวเจ้าส้มโอ เพิ่งเข้าสู่วัยแรกแย้ม
เจ้าส้มจี๊ดเลยเปลี่ยนใจหันไปคบกับต้นหมาก เลยทำให้ต้นสูงขนาดนี้แหละครับ
ผมเห็นพืชพันธุ์นานา ต่างดิ้นรนเพื่อให้มีชีวิตรอด ในช่วงที่ผมละทิ้งเขาไป ต่อนี้ไปผมคงไม่ปล่อยให้เขาต้องเดียวดายตามลำพัง คงต้องลงมือปลูกพืชผักรุ่นใหม่ มาคอยเสริมให้เกิดความมีชีวิตชีวา ต่อไป
ขอติดเรื่องแอ่วลาวไว้สักพักนะครับ สงสารผักพวกนี้เถอะ
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันอังคาร, 20 มกราคม 2009 เวลา 3:31 (เย็น) และจัดไว้ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
#2:: sutthinun 21 มกราคม 2009 เวลา 4:42 (เช้า)
ภาพสวยจริงๆ ซวดๆๆ