ชมสวน(ป่า)
อ่าน: 24030
แว๊บไปแอ่วงานวันขึ้นปีใหม่ของพี่น้องชาวลาหู่ (มูเซอขาว) บ้านสองพี่น้อง อ.เชียงของ ซะสองวันครับ ปล่อยให้พืชผักของผมต้องหากินกันเองอีกแล้ว หลังจากกลับมาถึงบ้านก็รีบเข้าไปทักทายผักที่แปลงก่อน แล้วก็เดินรอบบ้านแวะเวียนไปดูจนครบ ผมจึงได้รู้ความจริงว่า “แมวไม่อยู่ หนูร่าเริง” ยังเป็นสุภาษิตที่ยังใช้ได้ดีแม้กระทั้งพืชผักของผมด้วย..ไปดูพวกเขากันเถอะครับ
เจ้าผักกาดน้อยได้แสดงตัวตนให้รู้กันว่าเป็นผักกาดโดยการแตกใบจริงออกมาโชว์
ส่วนเจ้าคะน้ายังคงสนุกสนานอยู่กับวัยทารก ยังแยกไม่ออกว่าเป็นต้นอะไร จึงโชว์ใบรูปหัวใจต่อไปอีก เขาคงต้องการให้ผมใส่ใจเขาให้มากด้วยมังครับ
ก่อนหน้านั้นเธอยังเป็นเด็กหญิงอยู่เลย จากกันไม่กี่วันเธอก็โตเป็นสาวเต็มตัว
เจ้าการเวกนี่ยิ่งร้ายใหญ่ ผมยังไม่ทันเห็นวี่แววมาก่อนก็แอบสวยตอนที่ผมไม่อยู่บ้านนี่แหละครับ
ผมคงต้องประกาศหาคู่ให้กับกระท้อนเร็วๆ นี้ล่ะครับ คงต้องใช้บริการหมู่ผึ้งน้อยใหญ่เป็นพ่อสื่อให้ซะแล้วล่ะ
พระเจ้าช่วย !?! น้องมะเหมี่ยวมีลูกซะแล้ว ช่อนลูกน้อยไว้ในมุมมืดแต่ก็ไม่รอดพ้นจากสายตาของผมไปได้ 555
ยังเด็กยังเล็ก อยู่ในที่มืด และลับตาคนอย่างนี้น่าเป็นห่วงครับ
ส่งยิ้มหวานมาทักทายผมนี่ก็เป็นผักพื้นบ้านชนิดหนึ่ง แถวนี้เขาเรียกเธอว่า ผักขี้หูด ชื่อไม่เพราะแต่น่ารักครับ
ผักชีนี่เล่นแรงครับ แซวผมด้วยการชูดอกขาวโพลนทั้งแปลง ล้อเลียนสีผมบนหัวของผมอย่างแรง ผมคงต้องจัดการกับเจ้านี่ก่อนใครเพื่อน ต้องจับให้ไปเป็นเพื่อนกับเห็ดฟางในหม้อต้มยำซะให้เข็ด
ผมว่าจะขออนุญาตคุณนายเธอ หาเด็กสาวหน้าตาดีมาช่วยรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยให้ทั้งผักและผมได้สดชื่นมีชีวิตชีวาสักคน ไม่รู้ว่าเธอจะโอเคหรือเปล่า ช่วยแนะนำผมด้วยสิครับ..นึกว่าเห็นแก่พืชผักทั้งหลาย
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันพุธ, 28 มกราคม 2009 เวลา 10:54 (เช้า) และจัดไว้ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
#2:: themiti 28 มกราคม 2009 เวลา 12:43 (เย็น)