ลานสองแคว

เจ้าโก๋เก๋ ส่งข่าวมาทางสายว่า มีงานพิธี ใหญ่ จากวัดท่าโรงตะวันตก ที่ศาลสถิตเจ้าแม่ตะเภาทอง ได้ขุดเรือยาวแข่งขัน ชื่อเรือว่า แม่ลูกไข่  คุณตาเกลี้ยง ทองรอด อายุ 82 ปี  เล่าให้ผู้เขียนฟังว่า เพื่อนๆๆวัยเดียวกันเสียชีวิตกันไปหมดแล้ว ส่วนที่ได้ชื่อว่า แม่ลูกไข่ เป็นนามของผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ได้มอบปัจจัยในการขุดเรือลำใหม่ ขอให้ใช้ชื่อตั้งเป็นเรือแข่งขันว่า แม่ลูกไข่ไว้ลงแข่งขันทุกสนามทั่วน่านน้ำไทย เรือรำนี้ ขุดด้วยไม้สัก โดยช่างสำราญ บุญพา อายุ 66 ปี มีฝีมือขุดเรือแข่งขันนี้มาร่วม 30 ปีแล้ว มีทีมขุดเรือทั้งหมด 5 ลำเทียบที่วัดท่าโรงตะวันตก ณศาลเจ้าแม่ตะเภาทอง คือ เรือผ่องนภา เรือขุนศึก เรือแม่ศรีตะเภาทอง และเรือรุ่งนภา ส่วนน้องลำสุดท้าย คือเรือแม่ลูกไข่
ตามประเพณี เมื่อขุดเรือ เมื่อตกแต่งสวยงามเรียบร้อยต้องทำพิธีบวงสรวงแม่ย่านางเรือ เจ้าพิธีจะนำเครื่องเซ่น ทั้งคาว-หวาน ผ้าแพรสีสวยงดงามประดับ ตกแต่งประดับธงสี  มีนางละครมาร่ายรำถวายแม่ย่านาง คุณตาเกลี้ยง ทองรอด ทำพิธีเป็นพ่อหมอกล่อมแม่ย่านางเรือ โดยคำร้อง กล่าวชมความสวยงามของเรือแม่ลูกไข่ และให้เรือแม่ลูกไข่ลงสนามใดทุกน่านน้ำ ขอให้ได้รับชัยชนะทุกการแข่งขัน  ซึ่งปีที่แล้ว ผู้เขียนได้มาบันทึกภาพนิ่งและวิดีทัศนไว้ก่อนลงแข่งที่สนามหน้าวัดพระศรีมหาธาตุ(วัดใหญ่)   การไปครั้งนี้ ได้มีโอกาสได้ภาพการนำเรือขุดใหม่ลงน้ำเป็นครั้งแรก ในครั้งนี้ ได้อัญเชิญเรือขุนศึก เรือลำพี่ลงมาประชันกันกับเรือน้องใหม่แม่ลูกไข่ ส่วนฝีพาย ทางคณะผู้ใหญ่ เกรียงไกร และทางวัด เชิญมาจากพิจิตร นครสวรรค์ มาพายเรือแม่ลูกไข่ประชันกับเรือพี่เรือขุนศึก ฝีพาย มาจากบ้านบางพยอมกับที่ท่าโรงเอง ลงแข่งขันทั้ง 2 เที่ยว ขุนศึก ชนะขาดทั้ง 2 เที่ยว แต่ต้องสลับฝีพายกันระหว่างแม่ลูกไข่กับขุนศึกแข่งขันกันอีก เพราะพละกำลังผฝีพายย่อมแตกต่างกัน ยังตัดสินไม่ได้ว่าเรือแม่ลูกไข่ รื่นไหลดีหรือไม่ วันนี้เป็นการประลองเท่านั้น ต้องมีการปรับปรุงเรือกันอีกครั้งหนึ่ง
วันนี้ ผู้เขียนยังได้พูดคุยกับกำนัน บุคลสำคัญอีกคือ คุณลุงนคร สนสิธิ ท่านเป็น อสม แพทย์ประจำตำบลวัดพริก เรายืนพูดคุยกันถึงเรื่องการรวบรวมภูมิปัญญาที่ทรงคุณค่า ควรอนุรักษ์ ท่านสามารถเล่าถึง ที่ท่าโรงนี้เป็นประวัติศาสตร์เนอดีต พระอภัยราชาตั้งค่ายทัพ ครา สงคราม เก้าทัพ  อืม…. ผู้เขียนได้ข้อมูลจากท่านมากทีเดียว ยังแนะนำให้ท่านบันทึกคำบอกเล่าอดีตตรงนี้คือแหล่งการเรียนรู้ ไว้ให้ลูก-หลาน ได้ศึกษาเรื่องราวที่สำคัญของต.วัดพริกแห่งนี้ จากการสังเกต ชาวบ้านวัดพริกแห่งนี้ จะมีหลายช่วงอายุ  ครบรุ่น ตั้งแต่  เด็กเล็กๆ  ช่วงวัยรุ่น วัยทำงาน วัยคุณตา ไม่เหมือนบางหมู่บ้านพบแต่คนเฒ่าคนแก่เลี้ยงหลานเล็กๆๆ เสียมากกว่า  เนื่องจากวัยทำงาน ทิ้งบ้านช่องเข้าทำงานตามโรงงานกันเสียมาก แต่ที่นี่ท่านเล่าให้ฟังว่าเด็กวัยเรียนอยู่ใกล้มหาวิมยาลัยนเรศวรเลยมีโอกาสได้ศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาใกล้บ้าน ครอบครัว จึงได้อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา  น้องโก๋เก๋ บอกยังนำข้าวใส่ปิ่นโต ไปทานที่มหาวิทยาลัย ประหยัด และอิ่มด้วยฝีมือแม่พ่ออีก อิอิ เล่ามามาก จ บ  จบ ก่อนนะจ้ะ
ภาพ ต้องรอนะคะ อิอิ ช้ามากกกกกกกกกก

« « Prev : การสังเคราะห์ ยุทธศาสตร์ และการประเมินประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากร ระบบ 360 องศา

Next : มังคละ : เวทีการถ่ายทอดศิลปะพื้นบ้านสู่เยาวชน » »