ลานกวนใจ

ถ้าเขียน จะเขียนสัก 1 หน้า ก็ยาวแล้ว ใช้เวลาคงไม่น้อย…
ถ้าคิด ใช้เวลาไม่มาก..แต่คงได้ยาวเท่ากับหลายหน้า..
หลายเรื่อง หลายมุม นั้นคือ ความยิ่งใหญ่ของกวี ….
ไม่ได้อยากยิ่งใหญ่ แต่อยากให้ได้มากกว่าค่ะ

ตัวของตัวเองไม่ได้เก่งกาจทำได้หมด
ก่อนจะตายยังไม่ทราบจะไปได้เท่าใด
แต่ความคิดไปได้ ไปก่อนแล้ว
และถ้ามีใครสักคน หรือ หลายคน
เกิดแรงบันดาลใจ ฉุกคิด แล้วล่วงหน้าไปก่อนได้
ก็น่ายินดีค่ะ และท่านที่ทำได้ดีอยู่แล้ว
อาจเกิดแรงที่ขยายออกไปอีกก็เป็นได้

ท่านขงเบ้งนั้นเป็นปราชญ์ผู้เยี่ยมยอดในหลายๆทาง
ถึงกับมึคำยกย่องว่าท่านหยั่งรู้ฟ้าดิน
การกระทำ ความคิดของท่านน่าเรียนรู้ยิ่งนัก
ใครจะคิดในแง่มุมอื่นๆ ขยายความออกไปอีก ก็ไม่ผิดกติกาค่ะ
ในคราวหนึ่งของการรบ ไม่มีการรบครั้งใดไม่สูญเสีย
แต่ครั้งนั้น ทหาร ผู้คน ล้มตายจำนวนมาก
ท่านขงเบ้งถึงกับหลั่งน้ำตา ไม่ได้ยินดีในชัยชนะ
ไห้รางวัลแม่ทัพ แต่ต้องลงโทษตนเอง

มาฉุกคิดกับชีวิตเรา
การลงโทษตนเอง นั้นคือการปกครองภายใน
เราเคยชินกับการปกครองภายนอก
การลงโทษนั้นมีคุณ ถ้าลงโทษด้วยปัญญา
การพิจารณาความผิด การปรับปรุงแก้ไข
การตั้งจุดหมาย การให้สัจจะแก่ตน
การทำให้ตนสำนึก จดจำ ระมัดระวัง

การปกครองภายในดี ก็จะส่งผลดีต่อการปกครองภายนอก
ลงโทษตนเอง คือให้เกียรติตนเอง รักตนเองถูกทาง
ลงโทษด้วยปัญญาไม่ใช่ด้วยอารมณ์
ประดุจดัง….
ท่านขงเบ้งจะลงโทษตนเองอย่างไร….

เดิมจะเขียนความคิด ความประทับใจเกี่ยวกับประโยคนี้

แต่มาได้คิดเพิ่มหลังจากขึ้นหัวข้อไว้ผ่านไปอีกหลายวัน

อย่ากระนั้นเลย เลียนแบบกวีผู้มีชื่อเสียงทั้งหลายบ้างดีกว่า

เขียนสั้นๆแต่ให้คิด ๆๆๆ

ความสุข เรามักจะอยากได้ความสุข ทำอะไรเพื่อความสุข แต่มักจะลืมคิดไปว่ามันไม่จีรังยั่งยืน  จะสุขอย่างนั้นตลอดเวลาก็ไม่ใช่ จะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ไม่เวลาใดก็เวลาหนึ่ง เราจึงมักขาดทุนอยู่เสมอเพราะเราเก็งกำไรผิดไป…

ความจริง เราจะโกรธนักถ้าใครหลอกเรา แต่ถ้าเราไม่รู้เองไม่เป็นไร เราอยากได้ความจริงและมักคิดไปเองว่าเป็นสิทธิของเราที่จะได้รับความจริง แล้วอะไรคือความจริง มันคือสิ่งสมมุติที่เรียกชื่อให้ตรงกันใช่หรือเปล่า ในเมื่อความคิดมีหลากหลายแนวทาง หลากหลายระดับ จุดที่ความจริงอยู่ในใจของคนอาจเป็นคนละจุดในเรื่องเดียวกันก็ได้

ความจริงจัง เราเอาจริงกับอะไรบ้าง มีบางเรื่องไหมที่เราไม่เอาจริง แล้วเรารู้ตัวไหมว่าเรื่องนั้นควรเอาจริงแค่ไหน  บางที่การจริงจังกับทุกเรื่องอาจไม่ใช่เรื่องน่าทำ  การจับจุดสำคัญได้ว่าควรเอาจริงไหมจึงน่าทำกว่า

จินตนาการ เราจำเป็นต้องรู้ทุกอย่าง อย่างถ่องแท้หรือไม่ บางสิ่งก็ไม่ต้องการเช่นนั้น เพราะจินตนาการให้ความงาม  ถ้าเมื่อไรไม่ต้องการความงามแล้วจึงค่อยค้นหาความถ่องแท้เถิด เพราะลึกลงไปแท้จริงอาจไม่เหลือความงามอีกเลย

ความไม่สำเร็จ

เป็นมุมมองอย่างหนึ่งที่ดูไม่น่ารื่นรมย์ เป็นเรื่องร้าย บางทีถึงกับพาชีวิตอับเฉา  แต่มีอีกมุมมองหนึ่งที่ชีวิตควรเก็บเกี่ยวไว้  ในเมื่อเราจ่ายค่าบทเรียนราคาแพง ด้วยความทุกข์ ด้วยความผิดหวังไปแล้ว เมื่อเราคิดได้ ได้คิด ความไม่สำเร็จนั้นมีอะไรหลายๆอย่าง ที่สมควรแก่ราคา อย่าปล่อยให้สูญเปล่า เรียนรู้จากเหตุการณ์

เป็นเพราะเราตั้งเป้าหมายไว้อย่างหนึ่ง แต่เราได้อย่างอื่นแทนเป้าหมายนั้น  มันเป็นเพียงการเรียกชื่อเท่านั้น ว่า ไม่สำเร็จ หรือ มันขึ้นกับความคิดเราว่า จะคิดอย่างไร การได้เรียนรู้คือการหยอดกระปุกชีวิต  เอาความไม่สำเร็จมาสร้างความสำเร็จ เอาความทุกข์มาสร้างภูมิคุ้มกันชีวิต

เหตุการณ์หนึ่งคือการเปิดประตูอีกครั้งหนึ่ง  จะทำอย่างไรให้ดีกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า   ทำความจริงตรงหน้าให้ดีที่สุด ใช้สติ ใช้ปัญญา ในทางที่เกิดประโยชน์  เพราะชีวิตคือเรื่องหลากหลายที่รอการปรับสมดุลย์

ส่องกระจก เรามักส่องกระจกเพื่อดูภายนอก บางทีก็นอกของนอกอีกชั้น คือชั้นที่มาจากอย่างอื่นนอกเหนือจากสิ่งที่เรามีอยู่ จะเป็นการแต่งหน้า แต่งกาย แต่งผม ก็แล้วแต่ บางทีถ้าการส่องกระจกนั้นมองให้เห็นตัวตนได้ก็คงดี คล้ายๆที่โบราณว่า ตักน้ำใส่กระโหลก ชะโงกดูเงา ซึ่งมีความหมายให้เจียมตัว แต่ที่นี้จะหมายให้พิจารณาตัวโดยทั่วไป ไม่เพียงเจียมตัวแต่ตรวจสอบภายใน มองว่าหน้าตาอย่างนี้หรือที่จะเป็นอย่างนั้น จะทำอย่างนี้ ทำจริงหรือไม่ หรือ มองว่า คนคนนี้หรือคิดอย่างนั้น คิดอย่างนี้ คิดดีหรือ คิดร้าย พิจารณาแล้วเห็นตัวเองอีกมุมหนึ่งไหม ร่างกายเป็นที่อาศัยของจิตใจ บางคนติดต่อกันที่ระดับกายและวาจาเท่านั้น แต่บางคนติดต่อกันที่ระดับใจไม่ได้ยึดติดกับร่างกายก็มี