ลาน ณกานดา

และแล้ววันเข้าโรงเรียนก็มาถึง ไม่ต้องสงสัยเลยว่า โอะโอ้ยจะตื่นเต้นแค่ไหน  เพราะทุกอย่างได้ตระเตรียมล่วงหน้ามาหลายเดือนแล้ว แม่เตรียมให้ชุดนักเรียนอนุบาลกระโปรงสีแดง ติดกระดุมตรงเอว รองเท้านักเรียน กระเป๋า..เอ..สีแดงหรือเปล่านะ ไม่แน่ใจ จำไม่ได้ หัวใจหนูน้อยพองฟู  แม่ขี่จักรยานพาไปส่ง เวลาซ้อนจักรยานใครเป็นเด็กเคยถูกสั่งไหมว่า อย่าเอาเท้าไปใกล้ล้อรถ  เด็กหญิงโอะโอ้ยจึงนั่งกางขาไปตลอดทาง ….ถึง โรงเรียน  เดินเข้าไปกอดมือแม่แจ คุณครูคนสวยมารับ แต่จะเอาโอะโอ้ยไปจากแม่  เท่านั้นแหละ แรงมีเท่าไรก็ดิ้นสุดฤทธิ์  มือเท้าปัดพัลวัน  ไม่ไป ไม่ไป  …คงเหนื่อยทั้งแม่และคุณครู   ทำให้มาคิดได้ทีหลังว่า  จริงๆแล้วแม่ไม่ได้เตรียมเรื่องสำคัญคือ เตรียมให้ลูกอยู่กับคุณครู  แม้จะไป โรงเรียนเท่านั้นแต่มันเรื่องใหญ่สำหรับเด็กที่อยู่แต่ในบ้านไม่ค่อยพบใคร หลังจากวันนั้นเหตุการณ์แปรเปลี่ยนไป  โอะโอ้ย  เรียนดี จำเก่ง  สอบได้ที่ 1 ตอนอยุ่ ป.2  แล้วโอะโอ้ยก็ไม่เคยได้ที่ 1 อีกเลย …

ต่อมาเราย้ายบ้านไปอยู่โคราช พ่อแม่ส่งเข้า รร.เอกชนเพราะเราย้ายไปใหม่ พอขึ้น มัธยมจึงสอบเข้า โรงเรียนประจำจังหวัด สอบได้และมีการจัดห้องเรียนแบบแยกเด็กตามผลการเรียน  โอ๊ะโอ้ยอยู่ระดับปานกลาง ระยะนี้เองที่กลายเป็นโอลีฟ ของเพื่อนๆ ด้วยการติดพี่ชายตั้งแต่เด็ก เป็นผลให้ตามพี่ชายไปเล่นกีฬา เล่นอยู่ข้างสนาม  ตามเก็บลูก  จนกลายเป็นนักกีฬาของโรงเรียน  เป็นนักกีฬาจังหวัด เป็นตัวแทนเขต 3 คงเป็นเพราะเล่นอยู่ข้างสนามมาแต่เด็กนั่นเอง  กีฬาๆเป็นยาวิเศษ การเรียนก็ไปแบบเรื่อยๆ  จนสุดท้ายมาอยู่ห้องคิงส์เมื่อจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย

สมัยก่อน มีโควต้าพิเศษสำหรับนักเรียนที่คะแนนดี 20% แรกของจังหวัด  โอะโอ้ย ก็ติดกับเขาด้วย เลยได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยขอนแก่นด้วยสิทธิพิเศษนั้น  เลือกเรียนคณะวิทยาศาสตร์  จบมาก็ลองสอบเข้าเรียนต่อ ที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็บังเอิญสอบได้  ก็เลยได้เรียนต่อ  ระดับปริญญาโทที่นั่น  จบแล้วได้มีอาจารย์ที่เคารพยิ่งรับเข้าทำงานวิจัยที่ สภากาชาดไทย รพ.จุฬาลงกรณ์ เป็นลูกจ้างเงินทุนวิจัย แล้วชีวิตก็พลิกผัน  เมื่อเจอเนื้อคู่  ตัดสินใจย้ายตามสามีมาอยู่ ต่างจังหวัด  ระยะนั้นคิดว่าจะหางานได้ไม่ยาก  แต่ปรากฎว่า ชีวิตไม่เป็นดังฝัน มีอุปสรรคที่ไม่อยากจะเอ่ยว่าเป็นเพราะอะไร  สรุปว่า ผิดหวัง  ผิดหวังมากที่ไม่สามารถทำในเรื่องที่ตั้งใจมาแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่เป็นไร ชีวิตต้องสู้  เราเปิดกิจการเล็กๆ เป็นของเราเอง ทำมาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เลี้ยงลูก ทำงานอิสระมาตลอด น่าจะเป็นตัวอย่างของความไม่สำเร็จ การหักมุม  จากวงการหนึ่งมาอีกวงการหนึ่ง