ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าเฉยชา
ดูเหมือนจะร้องเพลงปลอบใจ ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าเฉยชา ความจริงก็ไม่มีไร แค่นั่งประชุม ฟังคนอื่นพูด คนอื่นคิด พาดพิงกันไปมา ไม่ว่างานใครงานคนนั้นต่างคนต่างคิดว่ายุ่งวุ่นวาย คิดและทำในสิ่งที่ตัวเองทำ มองภาพที่เห็นอยู่ว่าจะเป็นยังไงถ้าตัวเองทำ ไม่ทำ พูดกันไปมา หาจุดเริ่มได้ แต่ลงไม่ได้ แบบเครื่องบินขึ้นแล้วหาืลานบินลงไม่ได้ นั่งมองคนหัวโต๊ะ ผู้นำที่ต้องนำทุกทาง ต้องคิดทุกอย่างที่ต้องอยู่รอดได้ทุกคน คงจะเหนื่อยใจ แต่ยังไงต้องเป็นหลักให้เสมอ หากทุกคนในที่ประชุม รักงานที่จะทำ แค่คิดว่า ทำเพื่อตัวเองด้วย เพื่อคนอื่นอีกนิด คนข้างอีกหน่อย ก็คงไม่ต้องมานั่งถกปัญหาเดิมๆๆที่แก้ไม่หาย กี่ปี ก็ยังวนกลับไปมา …หากว่าเครื่องบินหาที่ลงไม่ได้จริงๆ ทุกคนก็ต้องมองหาจุดหมาย ได้มองภาพกว้าง กวาดตามองให้ครอบคลุม หาที่จะลงจอด ..คงจะได้รู้จัก คิดภาพ นึกถึงสิ่งที่จะเกิดได้ หากไม่หาที่ลงจอด…เด๋วก็ตกทั้งลำ…ใครๆก็คิดได้ถ้าอยู่บนนั้น ..แต่ตอนนี้ละ…ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าเฉยชา..ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ…
2 ความคิดเห็น
งานด้านสุขภาพแบบโรงพยาบาลนั้นเป็นงานพิเศษจริงๆ นั่งเฉยๆก็มีโจทย์เดินมาให้แก้ไข และต้องจัดระบบอะไรต่อมิอะไรมากมายก่ายกอง ต้องมีทีมงานมากมายร่วมมือกันแบบส่งไม้ต่อเป็นทอดๆ หากใครไม่รับไม้ หรือไม่ส่งไม้ หรือส่งไม่ถูกที่ถูกเวา หรือ… ก็กระทบไปหมด งานแบบนี้มีแต่คนใจดี ใจกว้าง ผู้ใจบุญทำได้เท่านั้น เพราะแบกภาระคนอื่นไว้ทั้งนั้น ไปอาบน้ำอาบท่า พักผ่อนซะนะครับ
ขอบคุณค้าบลุงบู๊ท อิอิ กำลังวางแผนวิ่งผลัด200*4 อิอิ แบบว่าคนละสี่ก้าว ต้องวางแผน ส่งไม้ให้ถูก อย่างลุงบู๊ทว่านะคะ