ลานลูกแมวเหมียว

กลับมาแล้ว…..

วนเวียนออกไปเที่ยวนอกลานซะนาน นานเหลือเกิน

วันนี้หาทางกลับเข้าลานลูกแมวเหมียวได้แล้ว

มีเรื่องมากมายที่ผ่านไปในหนึ่งปีที่หายไป จับต้นชนปลายไม่ถูก เพราะวุ่นวายไปหมดทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องงาน เรื่องชีวิต อะไรต่างๆอีกมากมาย สุดท้าย นึกถึงสิ่งหนึ่งที่จะหยุดเดินค้นหาตัวเองนอกบ้าน กลับมาเข้าที่ลานลูกแมวเหมียว บ้านน้อยๆๆของเรา

ลานลุกแมวเหมียว เป็นลุกแมวตัวน้อย ต้องค่อยๆสะสมความรู้ เพิ่มพูนสิ่งดีดี  คงไม่อาจหาญไปเทียบเคียงลานเจ้าคุณปู่ แบบพ่อครูบา หรือลานจอมป่วน ขอเป็นลานปลายแถวคอยติดสอยห้อยตามไปด้วยตลอด

บอกว่าวันนี้เป็นวันดี ลุกแมวเหมียวกลับเข้าลานแล้วค้า

Tweet This Post Facebook

ฟังดูเหมือนจะซาบซึ้งอย่างหนัก กะเธอคนนั้น … ซึ่งทำให้ชีวิตของเราเปลี่ยนไปอย่างยิ่ง…

ย้อนหลังกลับไปไม่กี่ปี เมื่อวันหนึ่งที่มีการปรับเปลี่ยนของระบบสุขภาพขนาดใหญ่ของประเทศ สปสช มีส่วนในการบริหารจัดการเงินกองทุนหลักประกันสุขภาพ  เธอ …คนที่พูดถึง ก็มีส่วนเข้ามามีบทบาทในชีวิตของเรา ทำให้อะไรๆๆเปลี่ยนไป จากที่ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องโปรแกรมที่ใช้งานในโรงพยาบาล ก็ต้องเข้ามาเข้ามาดู ระบบบริหารทั้งหมด ตั้งแต่จุดเล็กๆๆ ไปทั้งโรงพยาบาล  เธอ ทำให้เราเปลี่ยนชีวิตไปอย่างมาก ต้องค้นคว้าทุกอย่าง ตั้งแต่ระบบแฟ้มข้อมูลที่ต้องส่งให้ส่วนกลางหรือต้นสังกัด  ต้องศึกษาตารางการบันทึก การใช้งานของโปรแกรม ต้องติดตามการเปลี่ยนแปลงเวอร์ชั่นของเธออย่างต่อเนื่อง  ไม่งั้นก็ตกข่าว ไม่ทันใช้งาน  ดีกดื่นเที่ยงคืน ก็ต้องอ่านค้นคว้า ชีวิตที่เปลี่ยนไปหลายอย่าง เมื่อเธอมาเป็นส่วนหนึ่งของงาน .. ยังคิดไม่ออกว่าจะหยุดและทิ้งเธอไว้ยังไง เพราะเหมือนชีวิตที่เปลี่ยนไป กลับทำให้มีคุณค่ามากขึ้น …

ขอบคุณเธอ ที่เดินผ่านมาในชีวิต . และทำให้ได้รู้จักเธอมากขึ้น  .เธอคือ. HOSxP  คนสวยในดวงใจ

หมายเหตุ…HOSxP คือโปรแกรมที่ใช้บันทึกข้อมูลการรักษาผู้ป่วยในโรงพยาบาล

Tweet This Post Facebook

๑๑๑ เมื่อสปสช เข้ามาบริหารข้อมูลโดยมีการจัดส่งข้อมูลตรวจสอบการทำงานในหมวด 18แฟ้ม เพื่อจัดสรรเงินค่าตอบแทนสำหรับข้อมูลที่สมบูรณ์ ตามโครงสร้างที่ สปสช กำหนด ในแต่ละปี ว่าจะตรวจสอบข้อมูลแฟ้มไหนๆบ้าง เปลี่ยนไป ทุกปี แล้วแต่จะกำหนด …ผู้รับผิดชอบงานแต่ละ รพ ต้องขนขวาย ในการที่จะทำยังไง ให้ได้มาซึ่งข้อมูลที่สมบูรณ์ หาวิธีที่จะปรับโครงสร้างของโปแกรมให้ถูกต้องตามที่กำหนด แล้วยังต้องตามผู้ใช้งานทั้งหลายให้ปรับวิธีการบันทึกให้ถูกต้อง ครบถ้วน …. หลายๆๆที่ใช้หลักการแบ่งปันสิ่งที่รู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ในการทำงาน มาปรับระบบของแต่ละที่ ซึ่งอยู่ที่บริบทของแต่ละที่ ไม่สามารถ นำมาใช้แทนกันได้หมด ต้องมีการปรับเปลี่ยนวิธีการทำงาน การบันทึก แต่ในอีกหลายที่ ที่แอดมินเก่งๆ ก็จะออกไปแนวแข่งขันเมื่อผลการตรวจสอบข้อมูลและการจัดสรรเงินออกมา ไม่ยอมแลกเปลี่ยนความรู้ แต่ขอความรู้กับเพื่อนเสมอ …. เส้นแบ่งแยก มีแค่นิดเดียว ระหว่างการแบ่งปัน และการแข่งขัน ซึ่งเรากลับมองว่า หากเราแบ่งความรู้กัน แล้วไปจัดการบริหารในการลงข้อมูลของผู้ใช้งานข้อมูลให้สมบูรณ์ ซึ่งในแต่ละที่ให้ความร่วมมือไม่เหมือนกันเลย แข่งกะตัวเอง ว่าในส่วนข้อมูลที่เราควรได้ มีเท่าไร และบันทึกให้ข้อมูลสมบูรณ์ได้มากน้อยเพียงใด….

๑๑๑แค่เพียงได้เห็นการเปลี่ยนแปลงว่าข้อมูลมีแนวโน้มดีขึ้น แปลว่าเราจัดการระบบได้ดีขึ้นด้วยเช่นกัน …

๑๑๑ จึงขอแบ่งปันความรู้กับเครือข่าย   แข่งขันกับตัวเองไม่แข่งขันกะใครๆ

Tweet This Post Facebook

****แรงบันดาลใจ ที่คนอย่างเราๆๆที่ทำงาน ต้องการจากคนรอบข้าง .คนรู้จัก คนใกล้ชิด ..จากใครๆๆที่คอยสนับสนุน ผลักดัน..ใน5ปีที่ผ่านมาต้องมาจัดการระบบเหล่านี้ ..วันนี้ สิ่งที่ต้องการอย่างมากมาย….ก็เป็นสิ่งเดียวกันกับที่น้องชายคนเก่งอยากได้… พี่สาวคนนี้ เคยได้แรงบันดาลใจจากน้องมาละแต่อาจยังไม่เพียงพอในการยืนหยัดต่อสู้กัยระบบใหญ่ๆๆเช่นนี้ได้…..จะหาได้อีกที่ไหนดีนะ….

****แรงบันดาลใจ****

****วันนี้อ่านบันทึกของน้องชายคนเก่ง เดชา สายบุญตั้ง รพร ด่านซ้าย ที่เขียนไว้ในหน้าเว็บ จากความในใจของเค้า  ขอเอามาเล่าต่อสู่กันฟัง   …: ทุกครั้งที่มีโอกาสได้ฟัง ผอ บรรยาย สิ่งที่ได้รับกลับมาเสมอคือแรงบันดาลใจในการทำงาน การเป็นผู้นำไม่ใช่การนำการบริหารจัดการ แต่การนำทางจิตวิญญาณด้วยเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ต้องทุ่มเทอย่างมาก…..ระบบไอที ระบบข้อมูลสารสนเทศ ความสำเร็จมองเห็นเป็นรูปธรรมก้อต่อเมื่อหน่วยงานได้ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ หลายคนมองเห็นแค่เหมือนฉีกซองบะหมี่สำเร็จรูปแล้วก็เติมน้ำร้อนก็พร้อมใช้งาน แต่น้อยคนนักที่จะรับรู้เบื้องหลังที่ไปที่มาของความสำเร็จนั้น มีคนกลุ่มหนึ่งต้องเฝ้าดูแลระบบ สำรองข้อมูล ตรวจสอบความปลอดภัยของระบบเครือข่าย ทำงานดึกๆ สู้กับปัญหาทางเทคนิคที่เราไม่ได้เรียนมา ….บางครั้งในความยากลำบากของคนทำงานเบื้องหลัง สิ่งที่ต้องการอย่างมากคือ..แรงบันดาลใจ..

****ไม่ว่าจะเป็นคนเบื้องหลังที่ไหน ก็มีความรู้สึกเช่นนี้ตลอดเวลา…จะมีใครเห็นคุณค่า จะมีใครเห็นความสำคัญ..ไม่รู้ แต่คนเหล่านี้ ต่างดูแลระบบ ด้วยความสำนึกในหน้าที่ ด้วยความรับผิดชอบ ด้วยความรักที่อยากจะทำ หรือสุดท้ายเพราะไม่มีใครมาทำ ..เพราะหวังว่า หากเราดูแลให้ระบบได้ดี บริหารจัดการได้ดี สิ่งที่เกิดประโยชน์ ก็ตามมา ทั้งผู้ให้บริการ ผู้รับบริการ และหน่วยงานของตนเอง…

****สิ่งเล็กน้อย..อาจเพียงแค่คำพูด..แต่เป็น แรงบันดาลใจ ให้กับคนเหล่านี้  รวมทั้งพี่สาวคนนี้ด้วยเช่นกัน ..ขอบคุณน้องชายคนเก่ง ที่เป็นต้นแบบให้ เป็นอีกแรงใจ ที่คอยให้กันและกันมาเสมอ….

Tweet This Post Facebook

มีคนส่งสิ่งเค้าแปลจากจอร์จ คอลลิน ที่เขียนไว้เมื่อวันที่ 11 ก.ย. วันที่เค้าเสียภรรยาจากเหตูการณ์ตึกเวิร์ดเทรดถล่ม …เคยได้อ่าน มีสองปีก่อนหน้านี้ แต่วันนี้กลับมาอ่านใหม่ แล้วรู้สึกซาบซึ้งและกินใจ ในสิ่งที่เค้าเขียนมากมาย อดไม่ได้ ที่จะเอามาเล่า มาเขียนถึง มีหลายประโยคที่ทำให้น้ำตาซึมรับรู้ได้ว่าคนเขียนกลั่นกรองออกมาจากหัวใจ ถึงคนที่เค้ารัก …

Remember, spend some time with your loved ones, because they are not going to be around forever,say kind word to someone who looks up to you in awe,because that little person soon will grow up and leave your side.Remember to give warm and hug to the one next to you,because that is the only  treasure you can give with your heart and it doesn’t cost a cent.

Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away.

ส่งมาเพื่อให้กำลังใจในวันที่ยังท้อ ทำให้นึกถึงที่มีคนบอก เสมอๆ เมื่อวันที่เรารู้สึกท้อแท้ อย่าได้ท้อให้นาน หันกลับมามองคนอีกหลายคนที่เป็นกำลังใจ ..จากคนหลายที่ หลายที่มา มาเจอกัน กลับมีความรู้สึกดีดีให้กันเสมอ .ทำไมชาวเฮ ก๊วนนี้ ถึงได้พูดแต่สิ่งดีดี ให้กำลังใจ คอยหมั่นดูแลกันแระกัน ทำไม ถึงบอกว่ารับน้อง ด้วยการกอดๆๆๆๆๆๆ  เพราะเป็นการแสดงถึงความอบอุ่น จากใจของเค้า.

รู้ถึงสิ่งที่ลุงหมอป่วนเล่าให้ฟัง ว่าทำไมถึงเป็นโจรกลับใจ .เมื่อคนในครอบครัวรู้สึกกลัว จะไปช่วยดูแลคนที่อื่นได้อย่างไร ..ทุกสิ่งให้เริ่มจากตัวเอง คนในครอบครัว และคนรอบข้าง เห็นสิ่งที่ลุงหมอ ดูแลคนอื่นๆๆ บอกกะเราเสมอ ให้ดูแลกัน ช่วยกันไป มีไรเล็กน้อย หยิบยื่นให้กัน จากสังคมเล็กๆๆถึงจะมีผลไปที่อื่นได้

ขอบคุณสำหรับใครบางคน ที่หยิบยื่นมาให้อ่านอีกครั้ง …ขอบคุณในความรู้สึกที่มีให้..สิ่งที่รับรู้ได้..ทำให้มีกำลังใจ อย่างมากมาย ..ที่จะเลิกเป็นโจร..อยากกลับใจแต่ตอนนี้ อย่างที่ลุงหมอบอกให้ทำเสมอ…..

ชีวิตไม่ได้ถูกวัดด้วยจำนวนครั้งของลมหายใจ แต่วัดด้วยจำนวนครั้งที่เรายังหายใจ..

เริ่มทำสิ่งดีดี ตั้งแต่ตอนนี้ ที่ยังหายใจ…

Tweet This Post Facebook

ความสุขอยู่ที่ไหน บางคนบอกสุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจ ใช่อย่างที่บอกหรือไม่ ไม่มีใครรู้ แต่ละคนมีการค้นหาที่ต่างกัน ในวันที่มีความสุขก็สามารถเขียนเหตุการณ์ที่มีสุขได้มากว่าร้อยข้อ แต่วันที่มีความทุกข์จะหาสักข้อมาเขียนยังไม่ได้ ไม่มีอาไรแน่นอน ในเหตุการณ์เดียวกันอาจเป็นได้ทั้งสุขและทุกข์ มันขึ้นอยู่กับหลายสิ่ง อารมณ์ ความรู้สึกของเรา รวมทั้งคนรอบข้าง แต่การมีความสุขก็ให้เก็บเกี่ยวสิ่งนั้นไว้เมื่อมีทุกข์ อย่าได้หาสาเหตุของทุกข์มาเขียน แต่ให้หาสิ่งที่ทำให้มีความสุขมาเขียนให้ครบ ไม่งั้น การแก้สาเหตุของทุกข์ อาจไม่ตรงประเด็น เหมือนใครบางคนที่พร่ำบอก สอนให้ใช้วิชาให้เป็นโจรกลับใจ  ทำอะไรให้มีความสุขทั้งตัวเองและคนที่อยู่ใกล้ๆเรา ความสุขจะอยู่กะเราเสมอ …..

Tweet This Post Facebook

มิตรภาพที่แลกมาด้วยใจ .. ก็ไม่ผิดที่จะบอกแบบนี้ ก่อนมา กทม ไม่คิดว่าจะมีอะไร นอกว่าอบรมๆๆๆๆ ว่างๆๆคงได้ไปทานอาหารอร่อยแบบที่เคยไปทุกครั้ง ชอบสรรหาหม่ำๆๆ อ้วนไม่กลัว ว่ากันทีหลัง … คิดว่าคงมีโอกาสเจอบรรดาชาวเฮ ทั้งหลาย แระแล้วก็มีปัญหา ที่ต้องจัดการ ไม่สนุกเท่าไรนัก แต่มีสิ่งที่ดีดี เกิดขึ้นหลังจากได้พบเม็ดเกลือ ที่บอกว่าจะตามหา เกลือเม็ดใหม่ๆๆ ที่มีน้อยก็ยังดีกว่ามีแยะ เริ่มจากลุงหมอป่วน หัวหน้าก๊วน น้องอิงคนน่ารักเจ้าของฉายาสิบล้อ อาจารย์น้อยฉายาใจง่าย ป้ามณีแดงแซ่เฮ น้องแต๋ม ตามด้วย ครูปูคนเก่ง น้องโอ๊ต ป่วน ป่วน เสียงดัง ไปไหนไปกัน ไม่มีกลัวอะไร สิ่งที่เกิดขึ้นในใจคือความรู้สึกดีดี ทดแทนที่เจอมา เห็นสายตาของแต่ละคนที่พูด ฟัง ออกมาด้วยความจริงใจ มิตรภาพที่เกิดขึ้นเพราะทุกคนเปิดใจรับกันด้วยความรู้สึกดีดีต่อกัน หากจะบอกว่าแลกมาจากใจก็คงไม่ผิด … ไปไหน ก็ยังห่วงกันเสมอ .. ถึงจะได้ฉายาใหม่ ลูกแมวเหมียวใจปลาซิว ก้ไม่แปลกเลย ถึงมีทุกข์มากมายแต่ตอนที่นั่งอยู่ด้วยกะชาวป่วนทั้งหลายยังอบอุ่นใจ มีหรือที่ลูกแมวเหมียวใจจะไม่ปลื้ม อยากจะบอกให้ใครๆรู้ มิตรภาพประทับใจมากมาย หาได้ยากเหลือเกินในสังคมนี้ คนบางคนคบกันมานานกว่านี้ ยังไม่เคยมีแบบนี้ได้เลย … แระเราจะบอกว่า ดีใจที่มีวันฝนตก ขี้หมูไหล คนอารมณ์ดี ได้มาพบกัน

Tweet This Post Facebook

ร่วมแรง ร่วมใจ ทำดี เพื่อพ่่อหลวง..วันนี้ใครๆๆก็ต้องรู้สึกตื้นตันใจที่เห็นพระองค์ท่าน..ก็ไม่แปลกที่หลายคนบอกขอเกิดในใต้พระบารมีของพระองค์ืท่าน ขอเป็นข้าในพระองค์ ตลอดไป…. ทรงพระเจริญ ยิ่งยืนนาน…..

Tweet This Post Facebook

อิอิ ใครจะว่าหัวเราะบำบัดอะไร กันนี่…ได้ฟัง ดร.วัลลภ ปิยะมโนธรรม มาพูดในงานสัมมนาโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชครั้งที่14 ที่ รพร.กระนวนเป็นเจ้าภาพ คิดว่า หัวเราะอะไรจะบำบัดอะไรได้ นั่งคิดแล้ว ฟังแล้ว ..สิ่งที่อาจารย์จะบอก ก็คือคนเรา ต้องรู้จักรักตัวเอง การที่ให้นวดหรือบอกรักอวัยวะของตัวเอง เป็นแรงกระตุ้นอย่างหนึ่ง ให้คนเรามีพลังในตัวเอง ความรู้สึกนี้จะเป็นแรงหนุนให้เกิดสิ่งดีดีของตัวเอง การที่ต้องรู้จักหัวเราะ ก็เพื่อรักษาจิต สติ ให้ผ่อนคลาย รักษาสิ่งที่ดี รักษาสิ่งไม่ดีให้ดีขึ้น ..หลายอย่างที่สอน เพื่อให้เกิดพลังในตัว..อิอิ ขอบคุณที่ได้ฟังสิ่งดีดี และที่ได้ฟังมาจากลุงหมอป่วนเสมอ …น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้หลายๆๆคน กลับมาดูแล ตัวเอง ทั้งร่างกายและจิตใจ …

Tweet This Post Facebook

ดูเหมือนจะร้องเพลงปลอบใจ ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าเฉยชา ความจริงก็ไม่มีไร แค่นั่งประชุม ฟังคนอื่นพูด คนอื่นคิด พาดพิงกันไปมา ไม่ว่างานใครงานคนนั้นต่างคนต่างคิดว่ายุ่งวุ่นวาย คิดและทำในสิ่งที่ตัวเองทำ มองภาพที่เห็นอยู่ว่าจะเป็นยังไงถ้าตัวเองทำ ไม่ทำ พูดกันไปมา หาจุดเริ่มได้ แต่ลงไม่ได้ แบบเครื่องบินขึ้นแล้วหาืลานบินลงไม่ได้ นั่งมองคนหัวโต๊ะ ผู้นำที่ต้องนำทุกทาง ต้องคิดทุกอย่างที่ต้องอยู่รอดได้ทุกคน คงจะเหนื่อยใจ แต่ยังไงต้องเป็นหลักให้เสมอ หากทุกคนในที่ประชุม รักงานที่จะทำ แค่คิดว่า ทำเพื่อตัวเองด้วย เพื่อคนอื่นอีกนิด คนข้างอีกหน่อย ก็คงไม่ต้องมานั่งถกปัญหาเดิมๆๆที่แก้ไม่หาย กี่ปี ก็ยังวนกลับไปมา …หากว่าเครื่องบินหาที่ลงไม่ได้จริงๆ ทุกคนก็ต้องมองหาจุดหมาย ได้มองภาพกว้าง กวาดตามองให้ครอบคลุม หาที่จะลงจอด ..คงจะได้รู้จัก คิดภาพ นึกถึงสิ่งที่จะเกิดได้ หากไม่หาที่ลงจอด…เด๋วก็ตกทั้งลำ…ใครๆก็คิดได้ถ้าอยู่บนนั้น ..แต่ตอนนี้ละ…ไม่รักไม่ว่า แต่อย่าเฉยชา..ช่วยกันคนละไม้ คนละมือ…

Tweet This Post Facebook