สิ่งเล็กน้อยที่ยิ่งใหญ่

โดย จอมป่วน เมื่อ 29 พฤศจิกายน 2010 เวลา 21:49 ในหมวดหมู่ จอมป่วน #
อ่าน: 1447

วันนี้ขอแทรกคิวเอาเรื่องที่อังกฤษมาเล่าก่อนครับ เพราะได้รับของชิ้นเล็กๆจากประเทศอังกฤษซึ่งไม่ได้มีมูลค่าอะไรมากมายเลย แต่ทำให้อยากเล่าเรื่องนี้ขึ้นมาทันที

ตอนที่ไปดูงานเรื่องการศึกษาผู้ใหญ่ (Adult Education) ที่ Cottingham Adult Education Centre ในการดูงานครั้งนี้ไม่ใช่แค่ไปชะโงกดู แต่เป็นการเข้าไปนั่งเรียน นั่งทำด้วย ไม่ว่าจะเป็นการสอนภาษาอังกฤษ การใช้คอมพิวเตอร์ การทำเครื่องประดับ การทำขนม การปั้น การวาด ฯ

บางรายการก็มีครูมาสอนต่างหาก บางรายการก็ให้ทำพร้อมกับนักเรียนของศูนย์ บางรายการก็ให้นักเรียนของศูนย์ (เป็นผู้พิการทางสมอง) เป็นครูคอยแนะนำพวกเรา) การทำขนมก็ให้ทำร่วมกับครอบครัวชาวอังกฤษเลย



นี่ครับจานรองถ้วยกาแฟเล็กๆอันนี้เป็นฝีมือผมเอง ไม่ผิดแน่นอนครับพี่น้องเพราะมีเครื่องหมาย SH อยู่ข้างใต้ ครูเค้าสอนให้ทำตั้งแต่เป็นก้อนดินเลยครับ ขึ้นรูป แล้วให้ลงสีเองตามจินตนาการของเรา ครูบอกว่าเวลาน้อย ต้องใช้น้ำยาเคลือบแล้วเผาจึงจะเสร็จ แล้วจะส่งมาให้ที่พิษณุโลก

ผมก็คิดเอาเองตามประสาผมว่า คงพูดไปยังงั้นเอง ใครจะเอาชิ้นงานของเราไปลงน้ำยาเคลือบ เผา แล้วจัดส่งมาให้เรา

วันนี้ดีใจมากที่ได้รับของชิ้นเล็กๆชิ้นนี้ ความรู้สึกบอกไม่ถูกครับ มันหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกเหลือเกินครับ

อ่านแล้วช่วยเดาหน่อยครับว่าผมรู้สึกอย่างไร ?

หรืออ่านแล้วท่านเองรู้สึกอย่างไร? อิอิ

Post to Facebook Facebook

« « Prev : ตะลุยญี่ปุ่น –Hamamatsu 2

Next : ตะลุยญี่ปุ่น Hamamatsu (3) » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

5 ความคิดเห็น

  • #1 sutthinun ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 6:27

    รู้สึกว่า>>หน้าตาคนไปเรียนปั้นท่านทางเอาจริงมาก
    รู้สึกว่า >> ชาวต่างประเทศเขามีมาตรฐาน - รับปากไว้อย่างไร ทำอย่างั้น
    รู้สึกว่า>>เขามีน้ำใจ ทำสิ่งเล็กๆให้ยิ่งใหญ่แทรกเข้าในจิตใจคนอื่นได้อย่างมิรู้ลืม
    รู้สึกว่า>>ดีใจที่ได้อ่าน

  • #2 dd_l ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 7:40

    รู้สึกว่า
    ชอบบันทึกนี้ค่า..
    อยากไปเรียนแบบนี้บ้าง
    อยากจัดการเรียนการสอนแบบนี้ด้วย..
    แล้วก็..ขำที่บันทึกนี้ ลงท้ายเหมือนคำถามท้ายบทเรียนเลย..อิอิ อิอิ

  • #3 อัยการชาวเกาะ ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 16:34

    อ่านแล้วรู้สึกว่า “มีฝีมือแค่นี้หรือ” คริคริ

  • #4 จอมป่วน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 30 พฤศจิกายน 2010 เวลา 17:56
    ยอมรับครับ ยอมรับว่าฝีมือมีแค่นี้

    ปกติไม่ได้ตอบทุกความเห็น แล้วแต่อารมณ์ หวังว่าทุกท่านคงให้อภัย เพราะรู้สึกว่าตอบแล้วกวนน่าดูเลย อิอิ

    แต่ของทั่นอัยการนี่อ่านแล้วจี๊ดจ๊าดอยากตอบทันทีเลย ครับฝีมือมีแค่นี้จริงๆ แต่ไอ้ที่ไม่ใช้มือทำน่ะไม่เกี่ยวนะครับ อิอิ

  • #5 ป้าหวาน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 ธันวาคม 2010 เวลา 3:01

    อ่านแล้วรู้สึกว่า ..

    การสอนจริง ไม่ได้อยู่เฉพาะต่อหน้าในเวลาเรียน

    การเรียนจริง ไม่ได้เรียนเฉพาะต่อหน้าในเวลาที่สอน

    การให้และการรับ มีมากกว่า ที่เห็น ที่ได้ยิน ที่สัมผัสได้ด้วยกาย

    ทำสิ่งเล็กๆให้ยิ่งใหญ่แทรกเข้าในจิตใจคนอื่นได้อย่างมิรู้ลืม

    ทุกๆคนมีโอกาสทำได้และน่าจะทำให้ได้


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.20736598968506 sec
Sidebar: 0.3837730884552 sec