ลานจอมป่วน

ช่วงนี้คงติดตามข่าวภัยพิบัติที่ญี่ปุ่น  กับสถานการณ์ในลิเบีย

ที่ญี่ปุ่น  ชาวญี่ปุ่นเจอเข้าไปหนักหนามาก  ทั้งแผ่นดินไหว  สึนามิ  และโรงไฟฟ้านิวเคลียร์

ภาพที่คนทั่วโลกประทับใจคงเป็นภาพของคนญี่ปุ่นที่มีวินัย  รับมือกับสถานการณ์ที่รุนแรง  ทั้งๆที่ลำบากอย่างแสนสาหัส

ภาพคนญี่ปุ่นที่เข้าแถวซื้ออาหาร  รอรับการแจกน้ำดื่ม  รอคุยโทรศัพท์ที่ทางการจัดให้  รอซื้อน้ำมันอย่างสงบและเป็นระเบียบ

คนญี่ปุ่นเชื่อรัฐบาล  ให้อพยพก็อพยพ  ให้อยู่บ้านก็อยู่ที่บ้าน  ยังคงเชื่อรัฐบาลอยู่

สินค้าเกษตรปนเปื้อนรังสี  จำหน่ายไม่ได้  จะได้รับการชดเชยก็เชื่อฟัง

ไม่มีข่าวการโขมย  การปล้น  การแย่งชิง….

……..

มาดูคนไทยเรามั่ง…

คงโดนรัฐบาลหลอกจนไม่เชื่ออีกต่อไปแล้ว

รัฐบาลบอกว่าเมืองไทยอยู่ไกลมาก  ผลกระทบคงมาไม่ถึงเมืองไทย  ก็ยังกังวลกันอยู่

รัฐบาลบอกว่า Super Moon  ไม่มีผลกระทบอะไร  แต่ก็มีการอพยพกันทั้งหมู่บ้าน

เมื่อวานข่าวช่องสาม  มีข่าวเล็กๆเกี่ยวกับรถบรรทุกปลาคว่ำ  คนขับบาดเจ็บ

แต่ชาวบ้านแห่กันมาโขมยปลา  ใช้คำว่าโขมยนะครับเพราะไปเอาของที่เป็นของของคนอื่น

กล้อง VDO ถ่ายเอามาให้ดู ……..

เฮ้อ…………

มันได้ความรู้สึกจริงๆ

ด้านหนึ่งเดือดร้อนแสนสาหัส  แต่ยังสงบนิ่ง  มีวินัย

ของเรามีกินมีใช้  ไม่เดือดร้อนอะไร  แต่เห็นรถบรรทุกปลาคว่ำ  ก็เฮละโลกันมาโขมยปลาอย่างไม่อายอะไรกันเลย  พร้อมใจกันโขมย  แบบว่ามันเป็นสิทธิอันชอบธรรม  ไม่ต้องอายอะไรกันแล้ว

คงไม่แปลกใจอะไรนะครับ  ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเมืองเรา ?

อะไรเป็นสาเหตุทำให้คนไทยกับคนญี่ปุ่นแตกต่างกันขนาดนี้….

แล้วเราควรทำอะไรกันดี?

ยัง อิอิอิอิ  ได้ครับ  อิอิอิอิ

Facebook

ต้องออกตัวก่อนนะครับว่าไม่ใช่คนเก่ง หรือดีมากมายมาจากไหนนะครับ เพียงแต่เป็นคนขี้สงสัยเท่านั้นเอง

เฝ้าสังเกตมานาน เป็นปัญหาคาใจ ว่าทำไม?

เห็นคนเข้าอบรมพัฒนาบุคลากรสารพัดหลักสูตร ภาวะผู้นำ การบริหารการเปลี่ยนแปลง หลักสูตรผู้บริหารระดับสูง กลาง เบื้องต้น การบริหารเชิงกลยุทธ การจัดการความรู้ การเป็นวิทยากร …..ฯลฯ

เห็นคนฝึกสมาธิ ปฏิบัติธรรม

เห็นคนอบรมจิตวิวัฒน์ จิตตปัญญาศึกษา

แต่น้อยรายมากที่เห็นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม (มี ไม่ใช่ไม่มีนะครับ แต่น้อยจัง) อาจเป็นเพราะใจร้อนไป คาดหวังการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วเกินไป หรือใช้เวลาน้อยไปในการสังเกต ไม่รู้จักผู้คนต่างๆดีพอ ว่าเองเออเอง……

(บันทึกต่อจากนี้เป็นบันทึกที่เปิดเจอในโทรศัพท์มือถือ เขียนเอาไว้ตั้งแต่ 28 กุมภาพันธ์ 2011 แต่เพิ่งมาเปิดอ่านอีกครั้งหนึ่ง)

การฝึกเดาะฟุตบอล

การฝึกทหาร ซ้ายหัน ขวาหัน หมอบ คลาน เงียบ สงบนิ่ง อดทน

การหัดว่ายน้ำที่มีขั้นตอนมากมาย

การฝึก Dialogue (สุนทรียสนทนา)

ก็คงเหมือนการฝึกสมาธิ ฝึกสติ

เป็นการฝึกให้เกิดความคุ้นเคย ความเคยชิน เพื่อที่จะสามารถนำไปประยุกต์ใช้จริงในสนามแข่งขัน ในสนามรบจริงๆ ในการที่ต้องว่ายน้ำจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นห้วย หนอง คลอง บึง ทะเล

Dialogue หรือสุนทรียสนทนาก็คงฝึกฝนเพื่อที่จะนำเอามาใช้ในชีวิตจริงๆ ไม่ใช่ใช้ได้แต่วงสนทนาที่เราคุ้นเคยเวลาฝึกอยู่ ถ้าบรรยากาศเปลี่ยนไป ผู้คนเปลี่ยนแปลงไปก็ไปไม่ถูก

สมาธิกับสติก็เหมือนกัน คงต้องฝึกฝนอย่างหนักเพื่อให้นำมาใช้กับชีวิตจริงได้ ไม่ใช่มีสมาธิและสติแต่ตอนปลีกวิเวก บรรยากาศให้ แต่พอกลับมาทำงาน ใช้ชีวิตในสังคม กลับบ้านก็วีนแตก ลืมหมดที่เคยฝึกมา

…เหมือนหินทับหญ้า

ที่ทำงานก็เหมือนกัน มีคนจบปริญญาโทบริหารมากมาย แต่ไม่ค่อยนำเอาวิชาที่เรียนมาใช้ในการทำงาน เลยเปิดหลักสูตร การทำงานอย่างมีความสุข

คงไม่เน้นทฤษฎีอะไรมากมายนัก แต่เน้นการนำเอาสิ่งที่ไปร่ำเรียนมาปฏิบัติให้เกิดผล พรุ่งนี้บ่ายก็จะเริ่มวิธีเรียนรู้ - Learn How to Learn พอตกลงวิธีเรียนกันได้ก็คงจะมีการพูดคุยกันว่าอยากเรียนเรื่องอะไรกันบ้าง แบบว่าหลักสูตรนี้จัดตามความต้องการของผู้เรียน แล้วจะนำความคืบหน้ามาเล่าสู่กันฟัง อิอิ

Facebook

สารภาพกันแบบไม่อายเลยว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนบันทึก แต่อ่านอยู่เรื่อยๆ วันนี้ครูบาฯ มาสะกิดก็ยังเฉยๆ แต่พอเจอแม่ใหญ่สะกิดเข้า รู้สึกอยากเขียนขึ้นมา แต่ไปวิ่งออกกำลังกายกลับมาก็ยังไม่ได้เขียนสักที อ.น้อย เจ้าของลานลำดวนก็มาสะกิดให้เขียนอีก ก็เลยเขียนเผื่อคนที่สะกิดเราก็จะได้เขียนมั่ง

ตอนสายๆจิบกาแฟ อ่านหนังสือพิมพ์(จำไม่ได้แล้วว่าเป็นหนังสือพิมพ์อะไร) เจอบทความเรื่องการเขียนบันทึกท่องเที่ยว ผู้เขียนแสดงความความคิดเห็นว่าการเขียนบันทึกการท่องเที่ยวก็มีประโยชน์เหมือนกันเพราะทำให้นักท่องเที่ยวที่จะไปในเส้นทางนั้นๆได้รับประโยชน์เช่นทราบว่าการจะไปในสถานที่ต่างๆนั้นมีหลายเส้นทาง และค่าใช้จ่ายก็แตกต่างกัน ถ้ารู้ก่อนก็จะได้รับความสะดวกสบายและประหยัดค่าใช้จ่ายได้มาก รวมทั้งข้อมูลต่างๆที่จำเป็นและอาจจะเป็นประโยชน์ต่อนักท่องเที่ยวหรือผู้ที่มีธุระต้องเดินทางผ่านทางนั้น

อย่างน้อยก็ทราบวิธีการเดินทาง เส้นทางเดินทางที่สะดวกและปลอดภัย เพราะเคยอ่านข่าวเจอว่ารถตู้เปิด GPS แล้วเดินทางไปตาม GPS แล้วประสบอุบัติเหตุตกเขา เพราะแผนที่แสดงเส้นทางที่ใกล้ แต่ไม่สะดวกปลอดภัย

บางครั้งก็ทำให้เราทราบแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจ ที่พักที่สดวกและราคาเหมาะสมกับเรา ร้านอาหารหลากหลายให้เราได้เลือก ฯลฯ

วันก่อน หนิงจากมหาสารคามก็แวะมาดูงานที่พิษณุโลก พาหนิงและเพื่อนๆไปกินปลาแม่น้ำที่ร้านเจ๊โชค หนิงเล่าให้ฟังเรื่องที่บุกเดี่ยวไปเที่ยวญี่ปุ่นหรือเกาหลีนี่แหละ หนิงเล่าว่าบุกไปเที่ยวที่เขาเล่นสกีกัน เซ่อๆซ่าๆไปซื้อตั๋วรถกระเช้าที่เขารวมราคาค่าเล่นสกีไปด้วย ถึงว่าทำไมแพงจัง เดินไปอีกหน่อยถึงเจอป้ายที่เค้าขายตั๋วรถกระเช้าอย่างเดียว ไม่รวมค่าเล่นสกี มิน่าถูกชะมัด ได้ฟังก็ได้ประโยชน์ครับ วันหลังมีปากก็ถามๆๆๆๆ ให้ได้รายละเอียดก่อนค่อยซื้อตั๋ว อิอิ

รูปน้องหนิงคนสวย ขโมยมาจาก Facebook อิอิ

เคยมีคนส่งประเภทต่างๆของคนที่เล่น Facebook ว่ามีหลายประเภท เช่น อกหักรักคุด… เห็นว่าสวยก็แอดไว้…. เล่นแต่เกมทั้งวัน…. ไปเที่ยวไปกินที่ไหนก็เอามาโพสต์….. ฯลฯ

ความจริงก็ดีนะ

ใครอยากเขียนอะไรก็เขียน ?

ใครอยากอ่านอะไรก็อ่าน ?

ใครอยากพูดอะไรก็พูด ?

ใครอยากฟังอะไรก็ฟัง ?

ใครอยากทำอะไรก็ทำ ?

คนเราแตกต่างกัน ความสนใจก็แตกต่างกัน จึงมีคนเขียนบันทึกหลากหลายแนว ทุกอย่างมีประโยชน์และมีโทษ อยู่ที่จะเลือกใช้ไปทางไหน?

แต่ก็ควรจะทำอย่างมีสติ รู้ว่าควรไม่ควร ? มีประโยชน์หรือไม่ ? ถูกกาลเทศะไหม?……..

ขาดโรงเรียนนาน ชักฝืดๆ อิอิ

ว่าแต่ว่าวันนี้กินข้าวอบกุนเชียง กับต้มจืดมันฝรั่ง ฝีมือแม่นุ…..ควรเขียนมั๊ยเนี่ย? แต่ก็เขียนไปแล้ว อิอิอิอิ

Facebook

วันเสาร์ที่ 12 มีนาคม 2554 ที่ผ่านมา ยกทีม (ก็มีแม่นุกับน้องอ้ายด้วย)ไปชม มหกรรมศิลปกรรมวันศิลป์ พีระศรี 2553 – Thai Contemporary Art Exposition 2010 on an Occasion of Silpa Bhirasri Day ปีนี้ใช้ชื่อ ปีติ – GLADNESS ที่หอศิลป สถาบันอารยะธรรมศึกษาโขง-สาลวิน มหาวิทยาลัยนเรศวรพิษณุโลก

ปีที่แล้วก็มีโอกาสไปชม เป็นชุด “สติ” - Consciousness

โปสเตอร์งานและปกหนังสือใช้ผลงานของ อริยะ กิตติเจริญวิวัฒน์ ชื่อผลงาน “ทุกหยาดหยดปิติ”

พ่อทรงเหนื่อยยากต่างๆ นานาเพื่อให้ชาวไทยได้อยู่ดีกินดี มีความเป็นอยู่ที่พอเพียงและยั่งยืน ทุกๆหยาดเหงื่อจากพระองค์ท่านล้วนทำให้คนไทยปลื้มปิติมิรู้เลือน

ภาพที่ชอบเป็นผลงานของอาจารย์ ช่วง มูลพินิจ ชื่อ “ปิติ” “Gladness”

ความพอเพียง คือ ปิติรส เป็นสุขุมรส ความมั่งคั่ง คือ รสชาดจากผงฟูของกิเลส

อีกภาพที่ชอบคือภาพ “ความสุขของเฮียตี๋ ในแววตาของเจ้าเป๊บซี่ ”

ความปิติสุขบังเกิดขึ้นทุกหย่อมหญ้า สะท้อนออกมาในทุกวิถีชีวิตและทุกชนชั้น

มีผลงานดีๆของอีกหลายท่านที่นำมาแสดง เป็นโอกาสดีที่ชาวพิษณุโลกได้มีโอกาสได้ชมผลงานเหล่านี้

Facebook