ลาน ลุง Handy

     จากบันทึกที่แล้วของผมเรื่อง คุ้มค่าหรือไม่ ขาดทุนหรือกำไร .. อยู่ที่ใจจะมอง ได้มีผู้เข้ามาอ่าน ทักทาย แลกเปลี่ยนความคิดเห็นอยู่จำนวนหนึ่ง  แต่ที่ทำให้ผมตื่นเต้นเป็นพิเศษเห็นจะได้แก่ความเห็นจากท่าน สนิท  ไกรสินธุ์ ซึ่งกำลังใช้ชีวิต มีครอบครัวอยู่ต่างแดน ห่างไกลไปคนละซีกโลกถึงสหรัฐอเมริกาโน่น  คุณสนิทกับผมไม่เคยเจอกัน เพียงแค่สื่อสารทางอินเตอร์เน็ตกันสักครั้งสองครั้ง ในการแสดงความเห็นต่อเรื่องราวบางอย่างที่สนใจตรงกัน

    ที่ทำให้ผมตื่นเต้นมากก็เพราะคำถามที่ท่านฝากมานั้นมีคำตอบอยู่เบื้องหน้าผม  ห่างออกไปราว 20-30 เมตรเท่านั้น  จึงสามารถเดินออกไปเล่าเรื่องราว การถามไถ่จากแดนไกล และถ่ายภาพบุคคลที่เป็นตัวคำตอบได้ภายในสองสามนาที และนำคำตอบ Online ให้ผู้ถามได้รับรู้ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง 

   นี่ไงครับร่องรอย หลักฐานที่ขอนำมาแสดงให้เห็นอีกครั้ง

…

สวัสดีครับ คุณพินิจ

       ตั้งแต่คุณกลับมาอยู่ตำบลที่คุณเกิด ผมได้ติดตามอ่านข่าวคราวมาตลอดเพราะมันคล้ายๆกับผมเองได้ไปเที่ยวแถวนั้น

       นับว่าดีมากครับที่ไปอยู่ได้กลมกลืนและมีความสุขหลังจากไปอยู่เมืองอื่นๆเสียหลายสิบปี ผมเองก็เคยคิดแต่ทำไม่ได้ 

       ขอถามว่าพี่เยิ้ม ลูกป้าทรัพย์ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่? และขอฝากความคิดถึงไปยังครูมงคล นิลรัตน์ ด้วยครับ

…

สวัสดีครับท่าน สนิท ไกรสินธุ์

     ดีใจครับที่เข้ามาทักทาย  เป็นจังหวะที่ผมมาเปิดเครื่องที่ศาลาไม้ไผ่ข้างบ้าน ติดๆกับบ้านพี่หลวงเยิ้มพอดีครับ  บ้านเราหลังคาแทบชนกัน สนิทสนมกันมายาวนาน หลวงเยิ้มมีศักดิ์เป็นพี่เขยผมครับ  เป็นเพื่อนคู่ใจพ่อมาโดยตลอด ไปไหนไปกัน ทำอะไรทำกัน  อ่านจบผมก็เดินไปหา เล่าเรื่องให้ฟังว่ามีญาติทักทาย ถามข่าวมาจากอเมริกา ตื่นเต้นกันทั้งพี่เนียบและพี่หลวงเยิ้มครับ  นี่ไงครับรูปที่เพิ่งไปถ่ายมา

      จากภาพ …

    มุมบนซ้าย .. บ้านผม มองมาจากบ้านพี่หลวงเยิ้ม

    มุมบนขวา .. บ้านพี่หลวงเยิ้ม มองจากบ้านผม ผ่านศาลาไม้ไผ่ออกไป

    มุมล่างขวา .. ศาลาไม้ไผ่  ที่ผมใช้นั่งขีดเขียนบันทึกนี้

    มุมล่างซ้าย .. หลวงเยิ้ม พี่ชายอารมณ์ดี (ที่ ดร.แสวงเคยไปนั่งคุยด้วย และได้คันไถเก่าไปอันหนึ่ง)

« « Prev : คุ้มค่าหรือไม่ ขาดทุนหรือกำไร .. อยู่ที่ใจจะมอง

Next : ลูกเม่า ผลไม้ประทังหิวที่ มรภ.สุราษฎร์ธานีเมื่อวานนี้ » »