ลูกเม่า ผลไม้ประทังหิวที่ มรภ.สุราษฎร์ธานีเมื่อวานนี้
อ่าน: 2229เมื่อวานผมขับรถออกจากบ้านตั้งแต่ 5.20 น. บึ่งมาด้วยความเร็วพอประมาณ ระยะทาง 70 กม. จากบ้านทีไชยา ถึงประตูทางเข้ามรภ.สุราษฎร์ธานีตอนหกโมงตรงพอดีครับ จากนั้นก็นั่งรถตู้ของมหาวิทยาลัยเดินทางต่อเพื่อไปสอนที่กระบี่เป็นวันแรก
เสร็จภารกิจก็นั่งหลับๆตื่นๆมาในรถ เพราะคืนก่อนตื่นตั้งแต่ตีสองกว่าๆ มาถึงมรภ.ประมาณ 17.30 น. สหายสุดซี้ “อ.ชัยรัตน์ กันตะวงษ์” รออยู่แล้วที่ใกล้ๆตึกบัณฑิตวิทยาลัย กำลังตั้งหน้าตั้งตาเก็บลูกยางพาราที่หล่นกระจายอยู่ทั่วบริเวณแถวนั้น ผมจอดรถลงไปหา ช่วยเก็บลูกยางให้สองสามเม็ด ขณะนั้นรู้สึกหิวค่อนข้างมาก เพื่อนก็ถามตรงใจพอดีเลยว่า “หิวมั้ย” เราก็ตอบสวนทันทีว่า “หิวมาก เพราะกลางวันที่กระบี่ทานข้าวมานิดเดียว” แต่แทนที่เขาจะพูดต่อว่าไปกินอะไรที่ไหนกันดี กลับบอกว่า “งั้นกินนี่ไปก่อนก็แล้วกัน” พลางชี้ไปที่ไม้พุ่มที่อยู่เบื้องหน้าเราสองคน
แทบไม่เชื่อตาตัวเองครับ ต้นเม่า หรือหมากเม่าที่เราเคยเห็นในป่า และเพิ่งเสาะหามาปลูกไว้ 1 ต้นที่หน้าบ้านนั้น กลายมาเป็นไม้พุ่มที่เขาตัดแต่งเป็นทรงกลม สวยงาม ไม่คาดคิดเลยว่าจะเป็นต้นไม้ป่าดังกล่าว ที่สำคัญเมื่อเข้าไปดูใกล้ๆปรากฏว่ามีลูกสุกอยู่เต็มต้น จึงเก็บมาลองกินเล่นเพื่อรำลึกความหลังเมื่อครั้งเป็นเด็กที่เคยกินผลไม้ชนิดนี้ ตอนเข้าป่าเพราะหาได้ง่าย พบเห็นอยู่ทั่วไป
แรกๆก็กินเล่นสนุกๆครับ แต่พอลองมากๆเข้า รสชาติชักถูกปากถูกใจ มีหวานอมเปรี้ยว แถวยังเคี้ยวเม็ดกลืนได้อีก และทางเจ้าภาพยังช่วยเก็บเพิ่มมาเติมใส่ฝ่ามือผมเป็นระยะ ทำอยู่นานสองนาน ในที่สุด ที่ว่ากินเล่นๆก็กลายเป็นจริงจังมากขึ้นและทำให้ลดความหิวไปได้มากทีเดียว ไม่น่าเชื่อครับสำหรับผลไม้มื้อเย็นเมื่อวานนี้
นี่ครับ หลักฐาน
ลูกเม่า ผลไม้ประทังหิวเมื่อวานนี้
« « Prev : เช้านี้สบายใจ ช่วยให้ญาติจากแดนไกล ได้รู้ข่าวคราวของกันและกัน
5 ความคิดเห็น
ตอนเด็กๆ เคยกินค่ะอาจารย์ …ชอบกินพอๆกับลูกหม่อนแดงๆ …มรภ. สวยนะคะอยาจารย์ดูรูปแล้วอากาศคงจะดี้ดี
เคยดื่มแต่น้ำหมากเม่าที่ผลิตจากกลุ่มบ้านกุดบาก สกลนครค่ะ
อร่อยมาก หวานอมเปรี้ยว หอมด้วย แต่ไม่เคยได้ทานผลสด ๆ ค่ะ
ต้นหมากเม่าเป็นไม้ยืนต้น ปลูกยากไหมคะ
ไม่รู้แบบเดียวกับที่กินตอนเด็กหรือเปล่า เพราะมันไม่เป็นพุ่มแบบนี้ อิอิ
แค่ได้เห็นภาพก็เปรี้ยวปากแล้วครับ
ตอนเด็กเราชอบผวนเล่น ที่บ้านเรียก เม่านา แล้วก็ผวนเป็น หมาเน่า (ต้องเป็นภาษาใต้ถึงจะผวนได้ตรง แต่พี่บ่าวคนเมืองคงพูดไม่ได้ อิอิ)
เรียกคล้ายๆกัน ใต้=ลูกเม่า อีสาน=หมากเม่า กลาง=มะเม่า
แต่เห็นด้วยกับ Nothing ว่าต้นหมากเท่าที่บ้านก็มี กำลังออกหน่วย มันเป็นต้นไม้ใหญ่สูงเท่าหลังคาบ้านสองชั้น ทำไมลูกเท่านี้จึงเป็นทรงพุ่ม อาจจะเป็นคนละ สายพันธุ์น่ะครับ
เมื่อวานไปค้นดูปรากฏว่าหมากเม่ามีตั้ง 7 ชนิด เลยชักงงว่าที่เราไปเจอมานี้มันพันธุ์ไหนกันแน่ ปกติลูกกลมๆ แต่ที่เห็นในภาพนั้นลูกออก รีๆ และเม็ดค่อนข้างโต ประกอบกับนึกได้ว่าแถวบ้านมีพืชแบบนี้ที่เรียกกันว่า “มุดชี” กินเล่นมาแต่เด็กๆ แต่ความจำเริ่มเลอะเลือนว่าเป็น เม่าสายพันธุ์หนึ่งหรือไม่ .. อีกไม่นานก็คงรู้ ตอนนี้ยังคลำหาความจริงอยู่ครับ