เกม…ชีวิต

2 ความคิดเห็น โดย freemind เมื่อ 22 พฤษภาคม 2010 เวลา 9:53 (เย็น) ในหมวดหมู่ ปรัชญา แนวคิด ชีวิต #
อ่าน: 2790

 

     นั่งดูหลานสาวสามใบเถา (12 ปี 10 ปี และ 6 ปี) ที่ต้องทนแกร่วอยู่บ้านต่อไป เนื่องจากกระทรวงศึกษาเลื่อนการเปิดภาคเรียนของเด็ก ๆ ออกไปอีก จนถึงต้นเดือนหน้า สังเกตเห็นว่าแย่งกันเล่นเกมคอมพิวเตอร์ทั้งวัน เล่นอย่างมุ่งมั่น สนุกสนาน และเอาจริงเอาจัง ไม่พูดไม่คุย และเกือบไม่ยอมหยุดทานข้าว คุยกับเด็ก ๆ ก็ได้ข้อคิดดี ๆ เหมือนกัน ฟังไปยิ้มไป

 

ถาม          เล่นเกมทั้งวัน รู้สึกเป็นไงบ้าง ไม่เบื่อเหรอ

สาว 1        ม่ายเบื่อ ชอบ หนุกดี…  สีหน้าค่าตาสนุกเมามันจริงตามที่ตอบ

สาว 2        ก็ดีกว่าอยู่ป่าว ๆ อ่ะ… คนนี้หน้าตาไร้อารมณ์แต่มือก็ยังกด ๆ

สาว 3        หนูเล่นตามเจ้… เจ้าคนเล็กสุด 6 ขวบตอบอย่างจริงจังที่สุด

 

ถาม          สมมุตินะ ว่าไม่มีเกมให้เล่น จะทำไง

สาว 1        เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่มีเกม หันมามองคนถามแปลก ๆ พูดอะไร เป็นไปไม่ได้

สาว 2        ไม่มีก็ไม่ต้องเล่น ไปทำอย่างอื่นก็ได้  สีหน้าเซ็งโลก เจ้าคนนี้เป็นสาวเครียดประจำบ้าน

สาว 3        บอกป่าป๊าให้ทำให้ใหม่สิค้า ง่าย ๆ เอง  ตัวเล็กอารมณ์ดีไม่มีปัญหา

  

ถาม          เกม คืออะไร ให้คำจำกัดความหน่อย

สาว 1        เกมคือการเล่นที่สนุก สร้างสรรค์ ตื่นเต้นเร้าใจที่สุด  หากขาด เกม คงขาดใจ  คำตอบจากเจ้าแม่เกมพันธุ์แท้

สาว 2        เกมก็เหมือนชีวิตคน ชีวิตคือเกม ไงล่ะ   โห โดนใจคำตอบสาวเครียดประจำบ้านคนนี้จัง

สาว 3        เกม ก้อ..คือเกมน่ะสิ โตป่านนี้แล้วยังไม่รู้อีก เมื่อไหร่จะหยุดถามค้า… เจ้าตัวเล็กดุคนถามเสียแล้ว

                 

        คุยกับเด็ก ๆ ก็มักได้อะไรดี ๆ อย่างนี้เสมอ…

        จะว่าไป เรามีชีวิต ก็เหมือนกำลังเล่นเกม ต่างมีต้นทุนมาไม่เท่ากัน (รูปร่างหน้าตา อาการ 32 ชาติตระกูล ฐานะ ฯลฯ) ต้องปฏิบัติตามกฎกติกาของการเกิดมาเป็นมนุษย์  มีกิจกรรมต่าง ๆ ที่คอยผลักดันให้เราต้องเล่นไปตามเกมกรรม ตอนเป็นเด็กต้องเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียน ทำตามคำสั่งสอนของผู้ใหญ่ เรียนให้จบคณะดี ๆ  จะได้ทำงานดี ๆ มีเกียรติ เลี้ยงตัวเองได้ แล้วก็ต้องหาคู่ครองสักคนแต่งงาน มีลูกไว้สืบต่อวงศ์ตระกูล เลี้ยงลูกให้ดี … เข้าสู่วัฏจักรเดิม การใช้ชีวิตในแต่ละวันต้องต่อสู้ ตั้งเป้าหมาย ต้องมุ่งมั่น มีสมาธิในการใช้ชีวิต คล้ายการต้องระมัดระวังในการเล่นตามเกมข้างหน้าที่ท้าทายและบังคับเราอยู่

       แต่…เกมกรรมก็คงเกรงว่ามนุษย์จะเบื่อการมีชีวิตไปเสียก่อน เลยสร้างสิ่งต่าง ๆ ไว้ล่อใจ ให้เรามีเพื่อน ได้รับความสำเร็จตามขั้นตอนของชีวิต ได้พบเห็น ได้เรียนรู้  มีหนังมีละคร ดนตรีสุนทรีย์ให้เราผ่อนคลายอารมณ์  มีหนังสือดี ๆ ให้อ่าน  ได้พักผ่อนท่องเที่ยว คล้ายกับได้โบนัสในเกม คอยล่อใจให้เราสนุก ลิงโลดเมื่อชนะ ได้คะแนนสูงสุดของเกม

        อย่าว่าแต่เด็กเลยที่ “ติดเกม” ผู้ใหญ่เองก็ติดเกมกันทั้งบ้านทั้งเมือง ตามสำนักงานเกือบทุกที่ มีเวลาว่างเป็นต้องกดเข้าเกม เช่นที่เห็นบ่อย ๆ ก็ เกมปลูกผักปลูกหญ้ากันเป็นจริงเป็นจังทางเว็บ เพื่อนฝูงนัดไปเที่ยวค้างคืนต่างจังหวัดจะไม่อยากไป อิดออดเพราะจะไม่ได้ปลูกผัก เป็นห่วง… เออนะ เป็นไปได้ขนาดนั้น

 

        คิดไปคิดมาสองสามตลบ … ได้ข้อสรุปว่า มนุษย์ล้วนถูกล่อหลอกให้อยู่ใน “เกมกรรม” วนเวียนอยู่ใน “วัฎสงสาร” เรื่อยไป

 

        ชักจะเห็นจริง อย่างเจ้าตัวน้อยว่า “ชีวิตคนก็เหมือนเกม” นั่นแหละ วนเวียนเล่นไปไม่รู้จบ ความจริงแล้วไม่มีสาระแก่นสารที่แท้เลย

 

        คิดได้แล้ว บอกตัวเองว่า … อย่าไปเอาจริงเอาจังกับชีวิต ทั้งดีใจ เสียใจ โกรธ รัก โลภอะไรนักเลย สู้มาเร่งหาทางออกจาก “เกมกรรม” หรือ “วัฎสงสาร” กันดีกว่าไหม?

 


ปฏิบัติการค้นหา…ความสุข

6 ความคิดเห็น โดย freemind เมื่อ 21 พฤษภาคม 2010 เวลา 11:22 (เช้า) ในหมวดหมู่ ปรัชญา แนวคิด ชีวิต #
อ่าน: 1925

 

          ใคร ๆ ก็บ่นว่า โลกเดี๋ยวนี้สับสนวุ่นวาย เสียจนพากันไร้สุข…

                 อากาศร้อน มลพิษ รถติด ม็อบแย่ คนไร้น้ำใจ บ้านเมืองวุ่นวาย เหนื่อย ๆ ๆ ๆ

 

        …ความสุขหายตัวไปไหนกันหมดนะ…

                                                                 

……oooO…………… 
…..(….)……………. 
……)../….Oooo….. 
…..(_/…..(….)……. 
……………)../…….. 
…………..(_/……… 
……………………… 
……oooO…………… 
…..(….)……………. 
……)../….Oooo….. 
…..(_/…..(….)……. 
……………)../…….. 
…………..(_/……… 
……………………… 

 

     คราวนี้ก็เลยเกิดปฏิบัติการเร่งด่วน หัวซุกหัวซุน รีดรุด ค้นหาความสุข ด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา ทั้งปลอบทั้งขู่

      มาเถิดจ้ะ ความสุขที่รัก เธออยู่ไหนน่ะ ในท้องฟ้าใส ๆ น้ำที่ไหลริน ต้นไม้ ดอกไม้นั่นหรือ…

 โอยหายากหาเย็น เล่นซ่อนหาอยู่นั่นแหละ เหนื่อยแล้วนะ แง ๆ ๆ ออกมาเถอะ เจ้าความสุข ไม่งั้น…มีงอนนะ (จะบอกให้)

 

          ก็นั่นไง ใช่ไหมนั่น…. เจ้าความสุขยืนยิ้มกริ่ม อยู่แค่เอื้อม อยู่นี่จ้ะ มนุษย์ผู้ไม่รู้จักประมาณ อยู่ข้าง ๆ ข้างหน้า ข้างหลังเธอนั่นแหละ ไปมองหาเสียไกลทำไมกันเล่า

 

          อย่ามาล้อเล่นกันน่า (ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ) ไอ้ข้อความสวย ๆ เนียน ๆ แบบนี้ (ความสุขน่ะอยู่ใกล้ ๆ ภายในใจเรานี่เอง ไม่ต้องเพียรไปใฝ่หาจากภายนอก ไม่เจอหรอก) อ่านมาจนปรุแล้ว เบื่อแล้ว เชย ๆ ๆ ๆ  ขออะไรที่ใหม่ ๆ หน่อยไม่ได้รึไง

 

          ยิ้ม ๆ ๆ หน้าบาน ก็อย่างนี้ไงเล่า  เมื่อวานก็สุขได้กับบางเรื่อง พอนานเข้า ๆ ก็เบื่อว่าซ้ำซาก  เวียนไปค้นหาความสุขใหม่ ๆเรื่อยไป พอได้ ก็สุขไปชั่วครู่ชั่วคราว แล้วก็เบื่อ หาเรื่องหาราว หากิจกรรมที่คิดว่าจะนำพาไปสู่สิ่งที่เรียกว่า “ความสุข” ต่อไป ไม่รู้จบ…

 

เฮ้อ… เจ้ามนุษย์ผู้ไม่รู้จัก “ความสุข” เอ๋ย!!!

ตกลง รู้หรือยังน่ะ ความสุขอยู่ไหน? 

 

 

หึ หึ หึ ใครแคร์เล่า…

 

 



Main: 0.051729917526245 sec
Sidebar: 0.062124967575073 sec