ลานเสรี

          ใคร ๆ ก็บ่นว่า โลกเดี๋ยวนี้สับสนวุ่นวาย เสียจนพากันไร้สุข…

                 อากาศร้อน มลพิษ รถติด ม็อบแย่ คนไร้น้ำใจ บ้านเมืองวุ่นวาย เหนื่อย ๆ ๆ ๆ

        …ความสุขหายตัวไปไหนกันหมดนะ…

……oooO…………… 
…..(….)……………. 
……)../….Oooo….. 
…..(_/…..(….)……. 
……………)../…….. 
…………..(_/……… 
……………………… 
……oooO…………… 
…..(….)……………. 
……)../….Oooo….. 
…..(_/…..(….)……. 
……………)../…….. 
…………..(_/……… 
……………………… 

     คราวนี้ก็เลยเกิดปฏิบัติการเร่งด่วน หัวซุกหัวซุน รีดรุด ค้นหาความสุข ด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา ทั้งปลอบทั้งขู่

      มาเถิดจ้ะ ความสุขที่รัก เธออยู่ไหนน่ะ ในท้องฟ้าใส ๆ น้ำที่ไหลริน ต้นไม้ ดอกไม้นั่นหรือ…

 โอยหายากหาเย็น เล่นซ่อนหาอยู่นั่นแหละ เหนื่อยแล้วนะ แง ๆ ๆ ออกมาเถอะ เจ้าความสุข ไม่งั้น…มีงอนนะ (จะบอกให้)

          ก็นั่นไง ใช่ไหมนั่น…. เจ้าความสุขยืนยิ้มกริ่ม อยู่แค่เอื้อม อยู่นี่จ้ะ มนุษย์ผู้ไม่รู้จักประมาณ อยู่ข้าง ๆ ข้างหน้า ข้างหลังเธอนั่นแหละ ไปมองหาเสียไกลทำไมกันเล่า

          อย่ามาล้อเล่นกันน่า (ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ) ไอ้ข้อความสวย ๆ เนียน ๆ แบบนี้ (ความสุขน่ะอยู่ใกล้ ๆ ภายในใจเรานี่เอง ไม่ต้องเพียรไปใฝ่หาจากภายนอก ไม่เจอหรอก) อ่านมาจนปรุแล้ว เบื่อแล้ว เชย ๆ ๆ ๆ  ขออะไรที่ใหม่ ๆ หน่อยไม่ได้รึไง

          ยิ้ม ๆ ๆ หน้าบาน ก็อย่างนี้ไงเล่า  เมื่อวานก็สุขได้กับบางเรื่อง พอนานเข้า ๆ ก็เบื่อว่าซ้ำซาก  เวียนไปค้นหาความสุขใหม่ ๆเรื่อยไป พอได้ ก็สุขไปชั่วครู่ชั่วคราว แล้วก็เบื่อ หาเรื่องหาราว หากิจกรรมที่คิดว่าจะนำพาไปสู่สิ่งที่เรียกว่า “ความสุข” ต่อไป ไม่รู้จบ…

เฮ้อ… เจ้ามนุษย์ผู้ไม่รู้จัก “ความสุข” เอ๋ย!!!

ตกลง รู้หรือยังน่ะ ความสุขอยู่ไหน? 

หึ หึ หึ ใครแคร์เล่า…

« « Prev : เจ็บปวด

Next : เกม…ชีวิต » »